Państwa

Ciekawostki o Maroku

Znaleźliśmy 50 ciekawostek na temat Maroka

Barwna mozaika kultury orientalnej w północnej Afryce

Maroko to niewielki afrykański kraj o niezwykłym krajobrazie, na który składają się wysokie góry, wąwozy, głębokie doliny i rozległe pustynie. To kraj, w którym nowoczesność w postaci ekskluzywnych hoteli, restauracji, sklepów, miesza się z zabytkowymi medynami, pałacami, meczetami, barwnymi, gwarnymi sukami. A wszystko przesycone jest orientalnymi zapachami, barwami i dźwiękami. To kraj gościnnych ludzi, dla których cukier jest symbolem szczęścia i dobrobytu, a słodka, miętowa herbata wyznaniem przyjaźni i szacunku.
Maroko
1
Maroko to państwo leżące w północno-zachodniej części Afryki.
Pełna nazwa kraju brzmi Królestwo Marokańskie, a mieszkańcy Maroka nazywają je "Królestwem Zachodu" - Al-Mamlaka al-Maghribija.
2
Maroko zaliczane jest do tzw. państw Maghrebu.
Maghreb to arabskie określenie "zachodu", powstałe w czasie ekspansji arabskiej w średniowieczu. Tak właśnie Arabowie określali region północno-zachodniej Afryki. Nazwa ta przyjęła się też w językach europejskich i odnosiła się do Maroka, Algierii i Tunezji, a współcześnie również do Libii, Mauretanii i Sahary Zachodniej. Państwa te współpracują ze sobą w ramach Arabskiej Unii Maghrebu.
3
Europejska nazwa - Maroko - pochodzi od dawnej stolicy kraju - Marrakeszu.
Nazwa "Marrakesz" pochodzi z języka berberyjskiego, ale nie wiadomo co oznacza.
4
Maroko jest jednym z najmniejszych państw afrykańskich.
Jego powierzchnia wynosi 446 550 km2, z czego 446 300 km2 zajmuje ląd a 250 km2 zajmują wody.
5
Granice lądowe Maroka liczą 2362 km, a długość linii brzegowej wynosi 1835 km.
Od wschodu graniczy z Algierią na długości 1900 km - granica lądowa zamknięta jest dla ruchu. Na północy Maroko graniczy z Hiszpanią poprzez hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej - Ceutę (miasto i twierdza o powierzchni około 19,7 km2, położone na cyplu tworzącym Cieśninę Gibraltarską) i Melillę (miasto na wschodnim wybrzeżu Maroka). Na południu formalnie graniczy z Saharą Zachodnią, choć Maroko administruje tym regionem. Od zachodu kraj oblewają wody Oceanu Atlantyckiego, a od północy Morza Śródziemnego - leży przy Cieśninie Gibraltarskiej i jako jedyne afrykańskie państwo ma dostęp zarówno do Oceanu Atlantyckiego jak i do Morza Śródziemnego.
6
Maroko jest krajem górzystym - średnia wysokość terenu wynosi 909 m n.p.m.
Leży w zachodniej części Atlasu (łańcuch górski rozciągający się na przestrzeni ponad 2000 km od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego po Zatokę Kabiską na Morzu Śródziemnym. Rozciąga się na terytorium trzech państw: Maroka, Algierii oraz Tunezji). Przez Maroko przebiegają trzy równoległe pasma Atlasu Wysokiego, Atlasu Średniego na północy i Antyatlasu na południu. Najbardziej na północ wysuniętym pasmem górskim jest Ar-Rif nad Morzem Śródziemnym z najwyższym szczytem Dżabal Tidighin (2456 m).
7
Najwyższym szczytem Maroka jest Tubkal o wysokości 4165 m n.p.m. wznoszący się w Atlasie Wysokim. Najniższym punktem natomiast jest Sabcha Tah - depresja o wysokości 55 m n.p.m. znajdująca się przy granicy z Saharą Zachodnią.
Na północny zachód od Atlasu Średniego rozciąga się wyżyna Meseta Marokańska, której wschodnia część wznosi się na wysokość 1500 m n.p.m. Natomiast południową i południowo-wschodnią część kraju zajmują kamieniste i piaszczyste pustynie Sahary. Niziny w Maroku występują jedynie w wąskim pasie nadmorskim i w dolnym biegu rzeki Wadi Muluja - jednej z głównych rzek Maroka.
8
Maroko posiada rozwinięty system wodny i choć jest pustynnym krajem, posiada duże zasoby wód rzecznych i podziemnych.
Jest to wynikiem ukształtowania powierzchni kraju. Z wysokich, ośnieżonych od listopada do maja gór, które otrzymują duże opady deszczu jesienią, wypływa większość rzek. Rzeki te na ogół są okresowe, w okresie letnim wysychają bądź zamieniają się w strumienie. Maroko czasami nawiedzane jest przez lokalne powodzie związane z roztopami śniegu w górach. Ponieważ stan wód rzecznych zmniejsza się latem, dlatego Maroko posiada liczne zbiorniki retencyjne.
9
Rzeki stałe występują w północnej i zachodniej części kraju.
Należą do nich: Wadi Sibu (najbardziej zasobna w wodę), Wadi Umm ar-Rabija i Wadi Muluja - uchodząca do Morza Śródziemnego. W południowej i wschodniej części kraju występują rzeki okresowe, a wśród nich najdłuższa rzeka Maroka - Wadi Dara, o długości około 1100km.
10
Maroko posiada dość bogatą florę, choć duża ilość lasów zawierających pierwotnie sosny, dęby i akacje została przetrzebiona na potrzeby przemysłu - obecnie lasy zajmują jedynie 12% powierzchni kraju.
W dolinach rzek i na wybrzeżu powszechnie występują palmy. Większe kompleksy leśne z dębami, oliwkami, pistacjami i cedrami atlantyckimi zachowały się w górach Atlasu. Nieliczne oazy na pustyni porastają miejscami palmy daktylowe.
11
W Maroku występuje duża liczba gatunków zwierząt.
Wiele gatunków zwierząt wyginęło, w miarę napływu ludności na tereny Maroka. Żyły tam słonie, lwy, krokodyle, hipopotamy, bawoły, żyrafy. Dziś tych zwierząt tam nie ma. Słonie wyginęły pod koniec starożytności, a ostatni lew został zastrzelony na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie występuje tam 100 gatunków ssaków, 120 gatunków ptaków - żyją tam olbrzymie stada flamingów, a także orłosępy brodate, których rozpietość skrzydeł dochodzi do 3 m. Plagą upraw jest szarańcza.
12
Maroko posiada dziesięć parków narodowych.
Pierwszy park - Park Narodowy Tubkalu powstał w 1942 roku. W 2006 roku powstał pierwszy park na Saharze - Park narodowy Khenifiss.
13
Tereny dzisiejszego Maroka zamieszkiwały, najprawdopodobniej od II w. p.n.e. koczownicze, berberyjskie plemiona - rdzenna ludność Berberii w północnej Afryce i na Saharze.
Od XII w. p.n.e. na wybrzeżu Maroka swoje faktorie handlowe i kolonie zakładali Fenicjanie, a później Kartagińczycy. Prowadzili oni handel z Berberami, lecz nie zapuszczali się w głąb kraju. Fenicjanie, na jednej z Wysp Purpurowych na Oceanie Atlantyckim, założyli punkt hodowli i połowu ślimaków morskich ( z rodziny rozkolców, głównie Haustellum brandaris), z wydzieliny których produkowano purpurę tyryjską (pochodna indyga), która w starożytności stosowana była jako pigment do barwienia wyrobów tekstylnych.
14
Po klęsce Kartaginy w wojnach z Rzymem, terytorium Maroka przez krótki czas pozostawało niezależne jako lenno króla Mauretanii, a w II w. p.n.e. Maurowie utworzyli na terenach obecnego Maroka i Algierii królestwo Mauretanii.
Królestwo Mauretanii utrzymywało kontakty polityczne z Rzymem. Rzymianie, około 200 r. p.n.e. przywieźli do północno-zachodniej Afryki wielbłądy, co przyczyniło się do rozwoju handlu karawanowego pomiędzy Afryką Północną a Subsaharyjską.
15
W 40 r. n.e. Mauretania została wcielona do Cesarstwa Rzymskiego i pozostała pod władzą Rzymu aż do roku 429.
Rzymianie podzielili Mauretanię na dwie prowincje: Mauretania Tingitana na zachód od Wadi Muluja i Mauretania Caesariensis - na wschód od rzeki. Prowincje te przeżywały najwiekszy okres rozkwitu od I połowy I w. do połowy III w. n.e. Za panowania rzymskiego w Maroku osiedliło się wielu Żydów oraz dotarło tam chrześcijaństwo.
16
Panowanie rzymskie zakończyło się najazdem Wandalów, przed brutalnością których Berberowie chronili się prowadząc nomadyczny styl życia.
Wandalowie zostali pokonani przez Bizancjum, a w VII wieku tereny te zostały podbite przez Arabów i włączone do kalifatu. Zamieszkały dotychczas głównie przez chrześcijan i skupiska Żydów kraj, szybko uległ prawie całkowitej islamizacji i silnej arabizacji.
17
Berberowie stawiali opór arabskiej inwazji.
Buntując się przeciwko kalifatowi, przeprowadzili rebelię, która była odpowiedzią na brutalność władz kalifatu, które traktowały Berberów jako źródło niewolników. Rebelia została stłumion przez Arabów, którzy pojmali wielu niewolników i zagrabili berberyjskie złoto. Bunt ten otworzył drogę dla trzech niezależnych dynastii w tym regionie: charydżyckiej Midrarydów w Tafilacie, charydzyckiej Rustamidów w Algierii i sunnickiej Idrysydów w Fezie.
18
Dynastia Idrysydów została zapoczątkowana przez Idrisa I, który po ucieczce z Medyny przybył do Maroka, gdzie został wsparty przez Berberów, rozpropagował islam i został obwołany imamem.
Ośrodkiem jego władzy stała się Walila (starożytne Volubilis). Idrys II (syn idrysa I) przeniósł stolicę do Fezu, umocnił władzę, a jego państwo obejmowało wiekszość terytorium obecnego Maroka. Najstarszy syn Idrisa II podzielił kraj na 9 części, sam rządził w Fezie, a pozostałymi częściami zarządzali jego bracia. Za jego panowania Fez przeżywał okres rozkwitu, a po wzniesieniu Meczetu Andaluzyjskiego stał się ważnym ośrodkiem religijnym.
19
W kolejnych latach władzę w Maroku sprawowały kolejne dynastie.
Po rządach Idrysydów na terenie kraju pojawiła się dynastia Almorawidów, która panowała przez 86 lat. Za panowania tej dynastii państwo przeżywało największy rozkwit. Został założony w 1062 roku Marrakesz, opanowano środkowy Maghreb, a nastepnie muzułmańską część Hiszpanii.
20
Kolejną dynastią była dynstia Almohadów, która panowała w Maroku przez 121 lat.
Stolicą państwa Almohadów stał się Marrakesz, a ich dwór stał się prężnym ośrodkiem kultury i nauki, gdzie m.in. działał Ibn Ruszd (filozof, teolog, lekarz, prawnik, polityk i matematyk arabski), który napisał komentarz do dzieł Arystotelesa. Maroko stało się ważnym ośrodkiem przemysłowym, m.in. produkcji jedwabiu. Udało im się zjednoczyć cały Maghreb, który po upadku Almohadów podzielił się na trzy państwa: Hafsydów na terenie obecnej Tunezji, wschodniej Algierii i Trypolitanii, Marynidów - na obszarze dzisiejszego Maroka oraz Zajjanidzi w zachodniej Algierii.
21
W połowie XIII wieku władzę przejęli Marynidzi, którzy wywodzili się z grupy berberyjskich plemion Zanta.
Marynidzi prowadzili świętą wojnę z chrześcijanami na Półwyspie Iberyjskim.
22
Gdy upadło państwo Marynidów, władzę przejęli Wattasydzi.
Państwo Wattasydów było słabe, co wykorzystali Hiszpanie i Portugalczycy, którzy opanowali najważniejsze porty atlantyckie. Portugalczycy opanowali południe kraju i zdobyli kontrolę nad handlem z Czarną Afryką. Po upadku Emiratu Grenady, do państwa Wattasydów przybyli żydowscy i muzułmańscy uchodźcy przed inkwizycją hiszpańską.
23
Silna obecność chrześcijan na terenach Maroka wywołała lokalny sprzeciw , co umożliwiło dojście do władzy Sadytom.
Sadyci uznawali się za potomków Mahometa i używali tytułu szarifa. Utworzyli państwo ze stolicą w Marrakeszu, wypędzili chrześcijan, zlikwidowali większość enklaw portugalskich na wybrzeżu, m.in. odbili port w Agadirze i uczynili go głównym portem dla handlu trans-saharyjskiego. Oparli się zbrojnie Turcji osmańskiej, pokonali armię portugalską i położyli kres europejskim atakom na trzysta lat. W południowym Maroku rozwinęli na ogromną skalę uprawę trzciny cukrowej oraz produkcję cukru z przeznaczeniem na eksport do Europy.
24
Okres panowania Sadytów określany jest "złotym wiekiem Maroka".
Największa potęga tej dynastii przypada na panowanie Ahmada al-Mansura, który przeprowadził reformy administracji i wojska. Stworzył on armię z 4 tys. europejskich najemników - pierwszą profesjonalną armię Maroka. Zjednoczył Maroko po trwającym od drugiej połowy XIV wieku rozbiciu dzielnicowym. Wraz z królową Anglii, Elżbietą I planował podbój Hiszpanii. Po jego śmierci rozgorzały krwawe spory sukcesyjne i państwo rozpadło się na kilka księstw.
25
Spory w Maroku trwały przez sześćdziesiat lat, aż do 1666 roku, gdy tron przejął ród szarifów - Alawici, którzy rządzą krajem do dziś.
Byli oni wspierani przez Arabów przybyłych do Maroka za czasów Almohadów. Założyciel dynastii Maulaj Raszid zmobilizował ich do walki z Berberami. Alawici zjednoczyli kraj przy pomocy profesjonalnej armii złożonej z niewolników - potomków murzyńskich niewolników, sprowadzonych do Maroka za czasów Al- Mansura.
26
Potega Maroka budowana była na handlu złotem, czarnymi niewolnikami, solą oraz na popieraniu piractwa morskiego przeciwko państwom chrześcijańskim.
Dzięki silnej władzy było jedynym państwem Maghrebu, które oparło się panowaniu osmańskiemu. W 1673 roku stolicą ustanowiono Meknes, miasto w północnym Maroku, gdzie wybudowano liczne pałace, meczety, ogrody i fontanny, dzięki czemu Meknes nazywane jest "marokańskim Wersalem".
27
Po śmierci Maulaja Raszida trwały w Maroku walki o władzę, które zakończyły się dopiero za panowania sułtana Muhammada III w XVIII wieku.
Muhammad zreformował państwo, wprowadzając administrację na wzór osmański, zreformował armię i wprowadził system podatkowy bazujący na importowych opłatach celnych w handlu zamorskim. Przebudował porty atlantyckie i wprowadził monopol na eksport towarów. Remontował meczety na terenie całego kraju. Osobiście angażował się w ustanowienie nowych planów nauki i list lektur w meczetach, oraz w interpretację i stanowienie nowego prawa.
28
Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku Maroko prowadziło politykę izolacjonizmu - obrony interesów i bezpieczeństwa własnego państwa.
Chodziło o uniemożliwienie uczynienia z Maroka kolonii przez któreś z europejskich mocarstw.
29
Na początku XIX wieku doszło do I wojny berberyjskiej ze Stanami Zjednoczonymi.
Kraje berberyjskie (współczesne Algieria, Maroko, Libia i Tunezja), wspierały piractwo morskie jako formę zasilania budżetu. Gdy prezydent Stanów Zjednoczonych, Thomas Jefferson odmówił płacenia haraczu (piraci napadali na amerykańskie statki) i w celu ochrony własnej floty wysłał okręty marynarki, doszło do zbrojnego konfliktu, który zakończył się podpisaniem porozumienia. Na jego mocy USA nie musiało płacić haraczu, ale zgodziło się na zapłacenie okupu za jeńców pojmanych w czasie konfliktu.
30
W połowie XIX wieku o wpływy w Afryce Północnej i w Maroku konkurowały Wielka Brytania, Francja i Hiszpania.
Hiszpania wypowiedziała Maroku wojnę z powodu konfliktu o granice hiszpańskiej Ceuty i zajęła Tetuan (miasto w północno-zachodnim Maroku). By zakończyć wojnę, Maroko zapłaciło kontrybucję w wysokości 20 mln USD, uznało prawa Hiszpanii do Ceuty i Melilli, zgodziło się na poszerzenie granic Ceuty i zobowiązało się do przekazania na rzecz Hiszpanii dawnej enklawy hiszpańskiej leżącej na południe od Agadiru - Ifni.
31
Gdy na przełomie XIX i XX wieku nieudolne rządy w Maroku spowodowały upadek gospodarczy kraju i olbrzymie zadłużenie w bankach francuskich, skorzystały z tego europejskie mocarstwa, aby umocnić tam swoje wpływy.
Wielka Brytania i Francja podpisały porozumienie kończące spory kolonialne na tym terenie. Francja uzyskała wolną rękę w Maroku w zamian za nieinterweniowanie w sprawy brytyjskie w Egipcie, a północne Maroko stało się strefą wpływów hiszpańskich.
32
Planom tym sprzeciwiły się Niemcy, domagając się międzynarodowej debaty w sprawie niepodległości Maroka.
W 1906 roku podpisano w Algeciras (miasto w Andaluzji) traktat podtwierdzający niepodległość Maroka i tzw. zasadę otwartych drzwi dla handlu międzynarodowego. Na mocy tego traktatu Francja i Hiszpania nadzorowały porty marokańskie i pobierały opłaty celne.
33
W wyniku kolejnych międzynarodowych i wewnętrznych sporów dotyczących Maroka, doszło do podpisania w 1912 roku traktatu feskiego, na mocy którego Maroko stało się francuskim protektorem.
Hiszpania uzyskała północną część kraju, a Tanger przekształcono w strefę międzynarodową. Stolicą kraju został Rabat, a głównym portem Casablanca.
34
W czasie II wojny światowej, w 1943 roku doszło w Casablance do spotkania przywódców USA i Wielkiej Brytanii - prezydenta Roosevelta i premiera Churchilla, którzy porozumieli się w sprawie dalszej polityki i strategii wojennej.
Roosevelt w czasie spotkania z sułtanem, nie popararł dalszej obecności Francjii w Maroku.
35
Maroko uzyskało niepodległość w 1956 roku.
Hiszpania zatrzymała Ceutę, Melillę oraz Ifni. W tym samym roku Maroko zostało członkiem ONZ, a rok później sułtanat przekształcono w królestwo.
36
W 1962 roku ogłoszono pierwszą konstytucję, a rok później odbyły się pierwsze wybory parlamentarne.
Zlikwidowano wszystkie hiszpańskie, francuskie i amerykańskie bazy wojskowe.
37
W Maroku żyje 36, 47 mln osób.
Około 75% społeczeństwa stanowią Arabowie, a 25% Berberowie. Żyje tam kilkadziesiat tysięcy obcokrajowców, głównie Francuzów. Mieszkają tam także Polacy. Według danych Konsulatu Generalnego RP w Casablance, Polonia w tym kraju obejmuje 210 osób - obecnie większość Polonii na terenie Maroka stanowią Polki.
38
Językiem urzędowym jest arabski.
Według projektu nowej konstytucji, język berberyjski, powszechnie używany w Maroku, ma uzyskać status drugiego urzędowego języka państwowego. Używany jest tam również język francuski, głównie w turystyce, biznesie i dyplomacji.
39
Maroko jest krajem muzułmańskim, islam praktykuje tam 99,68% ludności kraju.
Chrześcijanie stanowią tam 0,09%.
40
Bogactwami naturalnymi Maroka są: fosforyty, fosforany, rudy żelaza, mangan, ołów, cynk, sól, miedź, baryt i bentonit.
Fosforyty w Maroku, według szcunków, stanowią 60% rezerw światowych, a kraj ten jest trzecim producentem światowym i pierwszym eksporterem tego surowca. Ponad to Maroko jest pionierem na kontynencie afrykańskim w dziedzinie energii odnawialnej: słonecznej, wiatrowej i wodnej. Kraj ten zajmuje jedno z pierwszych miejsc na świecie w produkcji sardynek.
41
Według oficjalnych danych z 2014 roku w Maroku znajdowało się sześć miast wydzielonych (Casablanca, Fez, Tanger, Marrakesz, Sala, Rabat) oraz 215 gmin miejskich.
Największym miastem z populacją ponad 3 mln jest Casablanca - miasto w zachodnim Maroku, nad Oceanem Atlantyckim. Jest ona głównym ośrodkiem przemysłowym i kulturowym. Największym portem morskim Maroka jest z kolei Tanger Med 1 zlokalizowany 50 km od Tangeru. W mieście znajduje się trzeci na świecie pod względem wielkości meczet - Meczet Hasana II. Wzniesiono go na sztucznym nasypie ponad wodami Oceanu Atlantyckiego. Niekiedy otwierany jest też ogromny dach świątyni, aby wierni, zgodnie z nauką Koranu, mogli podziwiać boski ocean i nieboskłon.
42
Stolicą kraju jest Rabat, miasto w zachodniej części kraju, nad Oceanem Atlantyckim, przy ujściu rzeki Bu Rakrak.
Rabat jest dużym ośrodkiem przemysłowym i rzemieślniczym (dywany, biżuteria, ceramika), a także ważnym centrum turystyki z międzynarodowym lotniskiem. Miasto zostało założone w 1150 roku przez kalifa Abd al-Mumina z dynastii Almohadów. Przez stulecia było centrum piractwa w zachodniej części Morza Śródziemnego. W 2012 roku Rabat został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
43
Drugim pod względem ilości mieszkańców miastem Maroka jest Fez, miasto w północnej części kraju, założone przez Idrisa I w VIII wieku.
Obecnie Fez jest dużym ośrodkiem gospodarczym i turystycznym, a także centrum religijnym. W 1981 roku medyna (stara dzielnica arabskich miast) w Fezie została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. W Fezie znajduje się Meczet Al-Karawijjin, wzniesiony w IX wieku jako centrum uniwersyteckie, w którym nauczano m.in. Koranu, logiki i filozofii. Meczet ten uważany jest za jeden z najstarszych uniwesytetów świata.
44
Kolejnym z ważniejszych ośrodków turystycznych Maroka jest Marrakesz - miasto u podnóża Atlasu Wysokiego.
Miasto powstało w drugiej połowie XI wieku. Pierwsze mury miejskie wzniesiono na początku XII wieku i dotrwały one do naszych czasów w niemal niezmienionym stanie. Ich budulcem jest tabia- materiał złożony głównie z czerwonej gliny. Za panowania Almohadów, Marrakesz był stolicą wielkiego imperium, ciągnącego się od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego aż po Trypolitanię (historyczna kraina w zachodniej Libii). Obok wielu zabytków tego miasta, na uwagę zasługuje największy plac w marrakeskiej medynie, a zarazem największa atrakcja turystyczna miasta - Dżami al-Fana. Nazywa się go "placem bez meczetu" lub "zgromadzenie umarłych", które nawiązywać ma do targów niewolników i egzekucji, jakie odbywały się tutaj aż do XIX w. Na placu co wieczór odbywa się wielki targ ze straganami i restauracjami. Wokół nich gromadzą się kuglarze, berberyjscy opowiadacze legend i historii, bębniarze, muzycy gnawa, zaklinacze węży, samozwańczy uzdrawiacze, dentyści. Plac ten znany jest poza granicami kraju dzięki ruchowi hippisowskiemu - jego członkowie przybywali tu w latach 70. wabieni ogólnodostępnym kifem - tutejszą marihuaną. W 2011 roku w mieszczącej się przy placu restauracji Argana, doszło do terrorystycznego zamachu bombowego, w wyniku którego zginęło 17 osób a 21 zostało rannych. Zamachowca skazano na karę śmierci.
45
Marokańczycy uważają cukier za symbol szczęścia i dobrobytu.
Istnieje przesąd, że jeśli na początku podróży do Maroka zostaniemy poczęstowani słodką, miętową herbatą zwaną tam "płynem życia", to podróż będzie udana. A im bardziej słodka herbata, tym lepiej. Gościnni Marokańczycy obdarowują gości słodyczmi, których podobnie jak herbaty, nie należy odmawiać.
46
Sercem każdego marokańskiego miasta jest suk, czyli targ.
Jest to niezwykła mieszanina kolorów, zapachów i dźwięków. Choć można tam kupić wszystko, wśród turystów najbardziej popularne są orientalne wyroby z mosiądzu, biżuteria, pachnidła, dywany, zioła i przyprawy, a także babouches - skórzane pantofle o przydeptanych piętach i charakterystycznych, wydłużonych czubkach.
47
Jako że Maroko jest krajem islamskim i istnieje tam zakaz picia alkoholu,  to mimo zakazu picia, kraj ten jest jednym z największych producentów wina w świecie islamskim.
Produkuje się tam około 35 mln butelek rocznie. Uprawę winorośli zainicjowali Berberowie prawdopodobnie już 3 tys. lat przed Chrystusem.
48
Maroko jest jednym z największych eksporterów wyrobów kosmetycznych z róż na świecie.
Stolicą zagłębia różanego jest el Kala M'gouna. Kobiety zbieraja płatki różane, które następnie są pakowane i wysyłane do fabryki, w której odbywa się ich destylacja. Kosmetyki z różanym aromatem są cennym towarem eksportowym tego kraju, bardzo chętnie kupowane są też przez turystów. Zwłaszcza ceniona jest woda różana, która ponoć stanowi panaceum na wszystko.
49
Kolejnym produktem eksportowym Maroka jest olej arganowy, nazywany "złotem Maroka".
Produkcja oleju w większości wykonywana jest metodami tradycyjnymi i jest bardzo pracochłonna.
50
Najważniejszym świętem dla dla muzułmanów w Maroku jest Id el Kebir - Święto Ofiarowania.
Wówczas każda muzułmańska rodzina ma obowiązek złożenia w ofierze barana, czterdziestego dnia po zakończeniu Ramadanu. Król Maroka zabija co roku kilkanaście baranów: za siebie, za królestwo, za poddanych, za rodzinę i za inne sprawy.
Lubisz ciekawostki?

Podobne tematy

14 ciekawostek o wodospadach Wiktorii
14 ciekawostek o wodospadach Wiktorii
Jeden z siedmiu naturalnych cudów świata
Wodospady Wiktorii to jedno z najpiękniejszych miejsc na Ziemi. Poza wspaniałą i szeroką na ponad kilometr kaskadą oferują zwiedzającym unikalny ekosy ...
22 ciekawostki o Imperium Mali
22 ciekawostki o Imperium Mali
Średniowieczne państwo ludu Mande
Początki imperium Mali sięgają początków XIII wieku, kiedy pierwszy władca państwa odnosząc zwycięstwo w bitwie o Kuolikoro przejął kontrolę nad trans ...
41 ciekawostek o Madagaskarze
41 ciekawostek o Madagaskarze
Czwarta co do wielkości wyspa świata
Madagaskar, największa wyspa na Oceanie Indyjskim leżąca u wybrzeży Afryki, od zawsze budziła zainteresowanie podróżników, bowiem jest to jedno z najb ...
17 ciekawostek o hienie cętkowanej
17 ciekawostek o hienie cętkowanej
Śmiejąca się hiena
Hiena cętkowana jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zwierząt Afryki, znanym również jako hiena śmiejąca się. Jest największym żyjącym członkiem ...
26 ciekawostek o słoniach
26 ciekawostek o słoniach
Słonie to największe zwierzęta lądowe na Ziemi
Najstarszy przedstawiciel trąbowców żył około 60 milionów lat temu. Współcześnie żyją trzy gatunki słoni. Dwa zamieszkujące afrykańską sawannę, lasy i ...
40 ciekawostek o Etiopii
40 ciekawostek o Etiopii
Ojczyzna kawy
Etiopia to afrykański kraj o ciekawej i bardzo starej kulturze, o istnieniu której niewielu Europejczyków słyszało. Panuje tam niebywała jedność kultu ...
34 ciekawostki o Republice Południowej Afryki
34 ciekawostki o Republice Południowej Afryki
Państwo, w którym funkcję stolicy pełnią trzy miasta
Republika Południowej Afryki jest najbardziej wysuniętym na południe krajem Afryki. Zamieszkuje go wieloetniczne społeczeństwo obejmujące wiele różnyc ...
32 ciekawostki o lwach
32 ciekawostki o lwach
Panthera leo
Obok słonia, nosorożca, bawołu i lamparta, najbardziej niebezpieczne zwierzę afrykańskie- lew (Panthera leo)Jest potężnym drapieżnikiem, drugim co do ...

Najnowsze tematy

11 ciekawostek o chlebie
11 ciekawostek o chlebie
Symbol wspólnoty
Chleb - symbol żywności, która od tysięcy lat odgrywa kluczową rolę w życiu człowieka. Od starożytnych cywilizacji po współczesność, chleb był stałym ...
16 ciekawostek o marihuanie
16 ciekawostek o marihuanie
Kontrowersyjna używka
Marihuanę, zwyczajowo nazywaną również konopiami indyjskimi, od dawna otacza aura kontrowersji i fascynacji. Jest to roślina, której historia sięga ty ...
14 ciekawostek o Salem
14 ciekawostek o Salem
Amerykańska stolica grozy
Salem, nazywane "Miastem Czarownic", budzi skojarzenia z tajemnicą, historią i niezwykłymi wydarzeniami. Położone na wschodnim wybrzeżu, w stanie Mass ...
19 ciekawostek o Kirunie
19 ciekawostek o Kirunie
Szwedzkie miasto z lokalną anomalią magnetyczną
Kiruna, miasto zakorzenione w sercu Laponii, stanowi nie tylko ośrodek górniczy, lecz także fascynujące centrum kultury, historii i natury arktycznej. ...
16 ciekawostek o Bali
16 ciekawostek o Bali
Wyjątkowe miejsce na ziemi
Bali to wyspa w archipelagu Indonezji, jedna z najbardziej popularnych wysp w regionie Azji Południowo-Wschodniej. Słynie z bogatej kultury i tradycji ...
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
Najstarsze znane żyjące zwierzę lądowe
Żółw Jonathan to wyjątkowa postać w krainie zwierzęcych legend. Jego imponujący wiek i niezwykła historia życia uczyniły go jednym z najbardziej znany ...
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
Strategiczny geniusz, którego rządy rozpoczęły epokę hellenistyczną
Aleksander Macedoński, znany także jako Aleksander Wielki, jest jedną z najbardziej fascynujących postaci w historii starożytnej. Uważany za militarne ...
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
Francuski Michał Anioł
Auguste Rodin, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy XIX wieku, pozostaje jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii sztuki. Jego prace, odznacz ...

Podobne tematy