Ludzie

Ciekawostki o Ludwigu van Beethovenie

Znaleźliśmy 39 ciekawostek na temat Ludwiga van Beethovena

Dla wielu najważniejszy kompozytor w historii

Ludwig van Beethoven, niemiecki kompozytor i pianista jest jednym z najbardziej uznanych i podziwianych kompozytorów w historii muzyki. Jego utwory należą do najczęściej wykonywanych w repertuarze muzyki klasycznej. W swoim dość krótkim życiu, mimo przeciwności losu w postaci całkowitej głuchoty, stworzył wiele genialnych dzieł. Choć nie mógł koncertować, nie słysząc, czuł muzykę każdym zmysłem, słyszał ją dzięki swojej muzycznej wyobraźni. Jego największe dzieło, IX Symfonia jest utworem powszechnie znanym nie tylko melomanom, chociażby ze względu na to, że jej finałowa kantata stanowi hymn Unii Europejskiej.
Ludwig van Beethoven
1
Ludwig van Beethoven był niemieckim kompozytorem i pianistą żyjącym w latach 1770- 1827.
Pozostaje jednym z najbardziej podziwianych kompozytorów w historii muzyki, jego utwory należą do najczęściej wykonywanych w repertuarze muzyki klasycznej.
2
Był prekursorem romantyzmu w muzyce.
Jego utwory obejmują przejście od okresu klasycznego do epoki romantyzmu w muzyce klasycznej.
3
Beethoven urodził się w Bonn w 1770 roku w domu przy Bonnstrasse 20, gdzie teraz mieści się Muzeum Domu Beethovena.
Nie ma autentycznego zapisu daty jego urodzenia, ale zachował się rejestr jego chrztu, w którym widnieje data 17 grudnia. Sam Beethoven uważał, że urodził się 15 grudnia, a jako że w ówczesnym kościele niemieckim istniał zwyczaj udzielania dzieciom chrztu nie później niż 24 godziny po urodzeniu, to przyjęto datę urodzin kompozytora 16 grudnia, z czym sam Beethoven się zgodził.
4
Przodkowie Beethovena byli katolickimi rolnikami z terenów dzisiejszej Belgii (przedrostek"van" jest typowym członem pospolitych nazwisk niderlandzkich, często pochodzących od nazwy miejscowości).
Dziadek kompozytora, Ludwig senior przybył do Bonn z miasta Mechelen (wówczas w austriackim księstwie Brabancji, dziś flamandzka Belgia) w wieku 21 lat i wkrótce poślubił miejscową dziewczynę, Marię Josephę Poll. Znalazł zatrudnienie jako śpiewak basowy na dworze arcybiskupa-elektora kolońskiego Clemensa Augusta, a później został kapelmistrzem. Małżeństwo to posiadało jedynego syna Johanna, który pracował jako tenor  w tym samym miejscu gdzie ojciec, a także udzielał lekcji gry na instrumentach klawiszowych i skrzypcach.
5
Pod koniec życia, Ludwig senior zlecił namalowanie swego portretu, który pozostał w pokojach wnuka jako talizman jego muzycznego dziedzictwa.
Johann van Beethoven poślubił Marię Magdalenę Keverich, córkę szefa kuchni na dworze arcybiskupa Trewiru. Z siedmiorga dzieci urodzonych z tego małżeństwa tylko drugi, Ludwig i dwóch młodszych braci, Kasper Antoni Karl i Nikolaus Johann (powszechnie znany jako Johann) przeżyło.
6
Ponieważ Ludwig już od najmłodszych lat przejawiał zdolności muzyczne, ojciec, wzorem Wolfganga Amadeusza Mozarta, chciał uczynić z niego "cudowne dziecko".
Johann, świadomy sukcesu Leopolda Mozarta w tej dziedzinie (z synem Wolfgangiem i córką Nannerl) usiłował wypromować syna jako cudowne dziecko, twierdząc, że Beethoven miał sześć lat (faktycznie miał siedem) na plakatach swojego pierwszego publicznego występu w marcu 1778 roku w Kolonii. Pierwszym nauczycielem muzyki małego Ludwiga był jego ojciec. Później miał innych miejscowych nauczycieli: nadwornego organistę Gillesa van den Eedena, Tobiasa Friedricha Pfeiffera - przyjaciela rodziny, który uczył go gry na instrumentach klawiszowych, Franza Rovantiniego - krewnego, który uczył go na skrzypcach i altówce oraz nadwornego koncermistrza Franza Antona Riesa, uczącego go gry na skrzypcach.
7
Naukę muzyki rozpoczął Beethoven w wieku pięciu lat, a ponieważ reżim nauki był surowy i intensywny, często doprowadzał go do łez.
Często cierpiący na bezsenność Pfeiffer organizował późne lekcje wyrywając śpiącego malca z łóżka.
8
Później ojciec wynajmował Ludwigowi już lepszych nauczycieli.
Najważniejszym z nich był kompozytor i organista Christian Gottlob Neefe, który zapoznał młodego Beethovena z muzyką Johanna Sebastiana Bacha i rozkochał go w tej muzyce. Cykl preludiów i fug Bacha Beethoven znał na pamięć.
Neefe nauczył Beethovena kompozycji. W marcu 1783 roku ukazało się pierwsze jego opublikowane dzieło - zestaw wariacji na klawiaturę.
9
Wkrótce Beethoven rozpoczął współpracę z Neefe jako pomocnik organisty w kaplicy dworskiej.
Najpierw czynił to nieodpłatnie (1782), a później pobierał wynagrodzenie (1784).
Jego pierwsze trzy sonaty fortepianowe, czasami znane jako „ Kurfürst ” („Elektor”) ze względu na ich dedykację dla elektora Maksymiliana Friedricha (1708-1784), zostały opublikowane w 1783 roku.
W tym samym roku ukazała się pierwsza drukowana wzmianka o Beethovenie w "Magazin der Musik".
10
Następca Maksymiliana Friedricha na stanowisku elektora bońskiego, Maksymilian Franz mianował Beethovena na organistę dworskiego, opłacił też jego wizytę w Wiedniu w 1792 roku.
W tych latach został przedstawiony kilku osobom, które stały się ważne w jego życiu. Często odwiedzał rodzinę von Breuning, której dzieci uczył gry na fortepianie, a owdowiała pani Breuning zaoferowała mu matczyną przyjaźń. Tutaj poznał też Franza Wegelera, młodego studenta medycyny, który został jego przyjacielem na całe życie. W domu von Breuningów poznał również hrabiego Ferdynanda von Waldstein, który stał się przyjacielem i pomocnikiem finansowym w okresie bońskim Beethovena - w 1791 roku zamówił u niego pierwsze dzieło dla sceny, balet " Musik zu einem Ritterballett".
11
Środowisko rodzinne von Breuning stanowiło alternatywę dla jego życia domowego.
Ojciec Ludwiga nadużywał alkoholu i często zachowywał się agresywnie w stosunku do żony i dzieci. W końcu życie w rodzinnym domu stało się zdominowane przez upadek ojca. Matka Ludwiga zmarła w 1787 roku. W 1789 roku ojciec Beethovena został przymusowo zwolniony z pracy z powodu alkoholizmu i nakazano, aby połowa jego emerytury była wypłacana bezpośrednio Ludwigowi na utrzymanie rodziny. Do dochodów rodziny dokładał się ( robił to niezbyt chętnie, jak powiedział jego przyjaciel Wegeler) udzielając lekcji oraz grając na altówce w orkiestrze dworskiej.
W późniejszych latach Beethoven nigdy nie wspominał o ojcu, natomiast portret matki, którą darzył wielką miłością, zawsze stał na jego biurku.
12
Grając w orkiestrze dworskiej, Beethoven zapoznał się z różnymi dziełami operowymi, w tym z utworami Mozarta, Glucka i Paisiello.
Zaprzyjaźnił się też z Antonem Reichą, bratankiem dyrygenta orkiestry dworskiej Josefa Reicha, kompozytorem, flecistą i skrzypkiem mniej więcej w tym samym wieku.
13
Podczas pierwszej dwutygodniowej wizyty w Wiedniu w 1787 roku prawie na pewno spotkał Mozarta.
W latach 1790-1792 Beethoven skomponował kilka utworów, wykazując w nich większą dojrzałość - żadnego z nich nie opublikował. Otrzymał też swoje pierwsze zamówienia (prawdopodobnie na polecenie Neefa) - Towarzystwo Literackie z Bonn zleciło mu w 1790 r. kantatę z okazji śmierci Józefa II, a także kolejną kantatę, by uczcić późniejszą akcesję Leopolda II na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Te dwie kantaty nigdy nie były wykonywane w tamtym czasie i zaginęły aż do lat 80. XIX w., kiedy Johannes Brahms określił je jako "Beethoven na wskroś", dostrzegając w nich proroczy styl, który odróżnia jego muzykę jako odmienną od tradycji klasycznej.
14
Beethoven został prawdopodobnie po raz pierwszy przedstawiony Josephowi Haydnowi pod koniec 1790 roku, kiedy ten podróżując do Londynu, zatrzymała się w okresie Bożego Narodzenia w Bonn.
Półtora roku później spotkali się w Wiedniu, kiedy Beethoven grał w orkiestrze Redoute w Godesbergu.
15
Do Wiednia wyjechał w listopadzie 1792 roku i wkrótce po przyjeździe dowiedział się o śmierci ojca.
Panowało powszechne przekonanie, że Beethoven jest następcą zmarłego niedawno Mozarta - Ludwig studiował jego twórczość i pisał utwory w wyraźnie mozartowskim stylu.
Pobyt w Wiedniu poświęcił na naukę, nie od razu myślał o byciu kompozytorem. Uczył się głównie gry na skrzypcach pod kierunkiem Ignaza Schuppanzigha, pracując też pod kierunkiem Haydna dążył do opanowania kontrapunktu. Zaczął też okazjonalnie pobierać lekcje u Antonio Salieriego, głównie w zakresie włoskiego stylu kompozycji wokalnej.
16
Wielu zamożnych wiedeńczyków dostrzegło jego zdolności i zaoferowało mu wsparcie finansowe, m.in. książę Józef Franz Lobkowitz, książę Karol Lichnowsky i baron Gottfried van Swieten.
Wspomagany kontaktami z Haydnem i Waldsteinem Beethoven zaczął zdobywać reputację wykonawcy i improwizatora na salonach wiedeńskiej szlachty. Do 1793 roku zyskał w Wiedniu reputację wirtuoza fortepianu, ale wstrzymywał publikację swoich utworów aby nadać im większe znaczenie.
17
Publicznie zadebiutował w Wiedniu w 1795 roku.
Dał trzy koncerty zaczynając od jednego z własnych koncertów fortepianowych 29 marca w Burgtheater, a kończąc 31 marca koncertem Mozarta, prawdopodobnie koncertem fortepianowym nr 20 D moll.
18
Niedługo po swoim publicznym debiucie opublikował trzy tria fortepianowe, którym nadał numer opusowy 1.
Dzieła te dedykowane były jego patronowi księciu Lichnowskiemu i były sukcesem finansowym. Zyski Beethovena były prawie wystarczające na pokrycie jego kosztów utrzymania przez rok. W 1800 r. odbył się jego pierwszy koncert, z którego dochód przeznaczony był wyłącznie dla niego, a swą premierę miała na nim I symfonia. Dzieło zostało dobrze przyjęte, choć krytycy doszukiwali się w nim pragnienia oryginalności.
19
Beethoven brał udział w tzw "pojedynkach" fortepianowych.
Pierwszy z nich odbył się u barona Raimunda Wetzlara, byłego mecenasa Mozarta, z wirtuozem Josephem Wolflem, a rok później w salonie hrabiego Moritza von Fries z Danielem Steibeltem - oba pojedynki wygrał.
20
U szczytu wirtuozowskiej sławy, w okresie 1796-1798 u Beethovena wystąpiły pierwsze objawy głuchoty.
Początkowo traktował to jako krótkotrwałą niedyspozycję organizmu, z czasem zdał sobie sprawę, że głuchota jest nieodwracalna. Przyczyną była prawdopodobnie otoskleroza, której być może towarzyszyło zwyrodnienie nerwu słuchowego. Kompozytor załamał się i w 1802 roku, podczas pobytu w podwiedeńskim Heiligenstadt napisał list do braci (którego nie wysłał) tzw. testament heiligenstadzki, w którym kompozytor mówi o tym, że jedyną rzeczą, która powstrzymuje go od samobójstwa jest jego sztuka.
21
Po kilku latach zmagania się z kalectwem Beethoven został zmuszony do całkowitej rezygnacji z występów publicznych i poświęcenia się wyłącznie pracy kompozytorskiej.
Był to dla niego wielki cios, bo koncerty były ważnym źródłem dochodów, a ponad to głuchota przyczyniła się też znacząco do jego wycofania się z życia społecznego. Beethoven nadal mógł słyszeć mowę i muzykę do 1812 roku, nigdy nie stał się całkowicie głuchy. W ostatnich latach wciąż był w stanie odróżnić niskie tony i nagłe głośne dźwięki.
22
Powrót Beethovena z Heiliegenstadt do Wiednia naznaczony był zmianą stylu muzycznego i jest obecnie często określany jak początek jego środkowego (heroicznego) okresu.
Niedługo po załamaniu Beethovena powstało jedno z najradośniejszych jego dzieł, II symfonia D-dur op. 36. W tym czasie powstało wiele oryginalnych utworów skomponowanych z rozmachem. Ważnym dziełem wykorzystującym ten nowy styl była III symfonia Es-dur op. 55, znana jako "Eroica".  Kompozytor stworzył utwór, który pierwotnie nazwał "Bonaparte", gdyż był zafascynowany osobą bohaterskiego przywódcy rewolucji. Jednak gdy Napoleon ogłosił się cesarzem w 1804 roku, Beethoven wydrapał imię Napoleona ze strony tytułowej rękopisu i nazwał go Symfonią bohaterską (eroica) napisaną dla uczczenia pamięci wielkiego człowieka. Przyjęto ją z mieszanymi uczuciami.
23
W 1810 roku Beethoven został okrzyknięty przez pisarza i kompozytora Ernsta Hoffmanna we wpływowej recenzji w Allgemeine musikalische Zeitung, jako największy z trzech kompozytorów "romantycznych".
Według Hoffmanna wyprzedzał w tym rankingu Haydna i Mozarta. Pisał on, że w V symfonii Beethovena jego muzyka "wprawia w ruch przerażenie, strach, przerażenie, ból i budzi nieskończoną tęsknotę, która jest istotą romantyzmu".
24
Dochody Beethovena w tym okresie pochodziły z publikowania jego dzieł, z ich wykonań oraz od mecenasów, dla których wykonywał prywatne koncerty i kopie zamówionych przez nich dzieł na wyłączność, przed ich publikacją.
Niektórzy z jego mecenasów, w tym książę Lobkowitz i książę Lichnovsky, oprócz zlecenia prac i kupowania opublikowanych prac, udzielali mu rocznych stypendiów. Być może jego najważniejszym arystokratycznym patronem był arcyksiążę Rudolf austriacki, najmłodszy syn cesarza Leopolda II, który rozpoczął u niego naukę gry na fortepianie i naukę kompozycji. Zrodziła się z tego przyjaźń, która trwała nieprzerwanie do 1824 roku. Beethoven zadedykował Rudolfowi 14 kompozycji, w tym niektóre z jego najważniejszych dzieł - Trio Arcyksiążęce op. 97 i Missa solemnis op. 123.
25
Jesienią 1808 roku, po odrzuceniu stanowiska w Teatrze Królewskim, Beethoven otrzymał propozycję od brata Napoleona, Jerome'a Bonaparte, ówczesnego króla Westfalii, na dobrze płatną posadę kapelmistrza na dworze w Cassel.
Aby nakłonić Beethovena do pozostania w Wiedniu, arcyksiążę Rudolf i inni jego mecenasi zobowiązali się do wypłacania mu renty w wysokości 4000 florenów rocznie. Ze zobowiązania wywiązał się jedynie Rudolf, tak że kompozytor zmuszony był odwołać się do prawa.
26
W 1806 roku Beethoven odwiedził hrabiego Franza von Oppersdorffa w jego zamku w Głogówku koło Prudnika.
Orkiestra zamkowa przywitała go koncertem wykonując jego II symfonię D-dur. Beethoven obiecał hrabiemu, że podaruje mu swoją V symfonię c-moll, nad którą pracował i otrzymał od hrabiego 500 florenów zaliczki. Symfonię jednak zadedykował hrabiemu A.K. Razumowskiemu, natomiast Opersdorff otrzymał prawa do VI symfonii.
27
Okresem wyjątkowej płodności twórczej kompozytora były lata 1804-1810.
Powstały wówczas cztery symfonie, cztery koncerty, pięć kwartetów, tria, sonaty, uwertury.
28
Po śmierci brata Kaspra, Beethoven usilnie zabiegał o opiekę nad jego synem Karlem, gdyż uważał, że wdowa po nim, Johanna jest zbyt rozwiązła, by zajmować się dzieckiem.
Ludwig niestety zupełnie nie nadawał się do wychowania bratanka, nie prowadził ustabilizowanego życia, nie był też konsekwentny w wychowaniu. Jego podopieczny usiłował nawet targnąć się na swoje życie, co całkowicie zdruzgotało mistrza. Spadła też wtedy jego aktywność zawodowa, stworzył w latach 1817-1819 tylko jedno dzieło (uważane za arcydzieło) - Wielką Sonatę B-dur op. 106 "Hammerklavier".
29
Całkowita głuchota mistrza uniemożliwiała mu zupełnie kontakt z otoczeniem.
Porozumiewanie odbywało się za pomocą tzw. zeszytów konwersacyjnych (Konversationshefte), które stanowią unikatowy zapis historyczny, zawierający dyskusje nie tylko na tematy muzyczne. Część z nich (138 z 400) zachowała się do dziś dzięki jego pierwszemu biografowi i przyjacielowi, Antonowi Schindlerowi. Niestety nie są one zupełnie autentyczne, gdyż Schindler dokonał w nich wielu zmian, aby zakłamać i zmitologizować nieco życie kompozytora.
30
Pod koniec życia Beethoven odebrał wiele dowodów uznania.
Między innymi został członkiem szwedzkiej Akademii Nauk, od Ludwika XVIII otrzymał złoty medal za Mszę uroczystą (Missa Solemnis D-dur op. 123). Cieszył się też ogromną sławą wśród wiedeńczyków.
31
Beethoven bardzo dużo pracował, prowadził destrukcyjny tryb życia, mieszkał w nie najlepszych warunkach, miał wiele problemów osobistych i na dodatek posiadał liczne schorzenia - doprowadziło to do bardzo silnego wyczerpania organizmu.
Przez całe życie zmagał się z chorobą jelit, dołączyła do tego puchlina wodna, a także marskość wątroby, co doprowadziło kompozytora do śmierci. Najnowsze badania mówią jednak, że główną przyczyną złego stanu zdrowia kompozytora, a w rezultacie śmierci, była prowadzona przez jego lekarza, Andeasa Wawrucha kuracja ołowiem (stosował okłady zawierające ołów). Na ołowice miały również wpływ naczynia używane przez Beethovena , a także wody lecznicze zawierające ołów.
Ludwig van Beethoven zmarł 26 marca 1827 roku przeżywszy 56 lat.
32
Przy śmierci Beethovena obecny był jego przyjaciel Anselm Huttenbrenner i prawdopodobnie bratowa, Johanna van Beethoven.
Według Huttenbrennera koło godziny 17 nastąpił błysk pioruna i grzmot: "Beethoven otworzył oczy, podniósł prawą rękę i przez kilka sekund patrzył w górę z zaciśniętą pięścią...".
33
Kompozytora pierwotnie pochowano na cmentarzu Friedhof St. Marx w Wiedniu, z którego w 1888 roku szczątki zmarłego przeniesiono na nowo powstały Cmentarz Centralny w Wiedniu, gdzie zostały złożone w grobie sąsiadującym z grobem Schuberta.
Pogrzeb Beethovena odbył się 29 marca 1827 roku, wzięło w nim udział ponad 10 tys. wiedeńczyków (miasto liczyło wówczas około 200 tys. mieszkańców). W kondukcie pogrzebowym szli, niosąc pochodnie, m.in. Franz Schubert i skrzypek Joseph Mayseder. Mowę pogrzebową poety Franza Grillparzera odczytał aktor Heinrich Anschutz.
34
Beethoven nigdy się nie ożenił.
Znane są jednak nazwiska kobiet, które, często z wzajemnością, kochał. Kobiety te na ogół pochodziły z arystokracji, a że kompozytor nie szczycił się szlacheckim pochodzeniem, nie mógł w tamtych czasach ubiegać się o rękę żadnej z nich. Wielu kobietom dedykował swoje utwory. Jedną z nich była Giulietta Guicciardi, której imię uwiecznił w sonacie fortepianowej cis-moll op. 27/2, zwanej "Księżycową". Beethoven był z nią nawet zaręczony, ale jej ojciec nie zgodził się na ślub.
Było wiele kobiet, z którymi utrzymywał relacje przyjacielskie, jedną z nich była Bettina Brentano (także przyjaciółka Goethego), Therese Malfatti, a także węgierska arystokratka Anna Maria Erdody, którą kompozytor nazywał swoim spowiednikiem.
35
Po śmierci mistrza, w ukrytej szufladzie biurka, znaleziono list do Nieśmiertelnej Ukochanej (znaleziony wraz z m.in. Testamentem heiligenstadzkim).
Niestety nie udało się ustalić kim była tajemnicza adresatka listu, nie wiadomo też dokąd list był adresowany, kiedy został napisany i czy autor w ogóle go wysłał. Istnieją przypuszczenia,że ową ukochaną była Dorothea von Ertmann.
36
Dorobek kompozytorski Beethovena zazwyczaj dzielony jest na trzy okresy: wczesny (klasyczny), środkowy (heroiczny) i późny (romantyczny).
  • W tym najwcześniejszym okresie kompozytor podążał śladami swoich wielkich poprzedników, Haydna i Mozarta. Z okresu tego pochodzą m.in. I i II symfonia, pierwsze 6 kwartetów smyczkowych, pierwsze trzy koncert fortepianowe oraz kilkanaście sonat fortepianowych, w tym tzw. "Patetyczna" i "Książycowa".
  • Okres środkowy rozpoczął się w okresie kryzysu osobistego wywołanego postępującą głuchotą. Preferował wówczas duże formy niosące ideę bohaterstwa, walki z losem. Z okresu tego pochodzi sześć symfonii, Koncert fortepianowy, Koncert potrójny, Koncert skrzypcowy, sonaty fortepianowe, m.in. tzw "Waldsteinowska i "Appassionata", sonata skrzypcowa "Kreutzerowska" i jedyna opera kompozytora "Fidelio".
  • Okres romantyczny (późny) rozpoczął się około 1815 roku, kiedy to jego utwory zaczęły charakteryzować się wielką głębią intelektualną i silnym osobistym wyrazem. Z okresu tego pochodzi np. Kwartet smyczkowy op. 131, złożony z siedmiu połączonych ze sobą części, zaś w finale IX Symfonii do orkiestry dołącza kwartet solistów oraz chór mieszany. Inne utwory z tego okresu to msza symfoniczna Missa Solemnis, "Kwartety Golicynowskie oraz "Wielka Fuga" i ostatnie pięć sonat fortepianowych, m.in "Hammerklavier".
37
Obecnie Beethoven rozpoznawany jest głównie jako autor IX Symfonii, którą skomponował w 1824 roku.
W Wiedniu kompozytor spędził ponad 30 lat, tu odbyły się prawykonania wszystkich jego symfonii, także ukończonej w 1824 roku IX Symfonii. Beethoven już wówczas był zupełnie głuchy, sam nie mógł dyrygować, stał jednak obok dyrygenta odwrócony plecami do publiczności i także "dyrygował" - dłońmi, rękoma, całym ciałem. Po zakończeniu utworu, gdy wybuchł aplauz, jedna z wykonawczyń odwróciła mistrza w kierunku widowni, tak aby mógł przynajmniej zobaczyć salę i zachwyt słuchaczy. Beethoven miał tę muzykę w swojej głowie, słyszał ją dzięki swojej muzycznej wyobraźni.
38
IX Symfonia była czymś rewolucyjnym, czymś, czego w historii muzyki, historii symfonii, dotąd nie było.
Bowiem autor do ostatniej, czwartej części wprowadził partie wokalne - dość duży chór i czworo solistów. 
Fragment symfonii, finałowa kantata stała się hymnem Unii Europejskiej (w 1972 roku kantata finałowa IX Symfonii, znana jako "Oda do radości", w wersji instrumentalnej stworzonej przez Herberta von Karajana została przyjęta jako hymn UE przez radę Europy i Wspólnotę Europejską).
39
"Oda do radości" jest poematem Fryderyka Schillera powstałym w listopadzie 1785 roku - ostateczna wersja autorska pochodzi z 1803 roku.
Beethoven już w szkicowniku z 1789 roku zapisał frazę z pierwszej partii chóru, z zamysłem napisania muzyki do dzieła Schillera. Na podstawie projektu z 1812 roku wiadomo, że początkowo miała to być uwertura na chór i orkiestrę. Pracując nad IX Symfonią, Beethoven włączył tekst do jej finałowej części.
Utworem inspirowanym poematem Schillera jest "Oda do młodości" Adama Mickiewicza, uznawana za entuzjastyczną pochwałę młodości w duchu filomackim.
Lubisz ciekawostki?

Najnowsze tematy

11 ciekawostek o chlebie
11 ciekawostek o chlebie
Symbol wspólnoty
Chleb - symbol żywności, która od tysięcy lat odgrywa kluczową rolę w życiu człowieka. Od starożytnych cywilizacji po współczesność, chleb był stałym ...
16 ciekawostek o marihuanie
16 ciekawostek o marihuanie
Kontrowersyjna używka
Marihuanę, zwyczajowo nazywaną również konopiami indyjskimi, od dawna otacza aura kontrowersji i fascynacji. Jest to roślina, której historia sięga ty ...
14 ciekawostek o Salem
14 ciekawostek o Salem
Amerykańska stolica grozy
Salem, nazywane "Miastem Czarownic", budzi skojarzenia z tajemnicą, historią i niezwykłymi wydarzeniami. Położone na wschodnim wybrzeżu, w stanie Mass ...
19 ciekawostek o Kirunie
19 ciekawostek o Kirunie
Szwedzkie miasto z lokalną anomalią magnetyczną
Kiruna, miasto zakorzenione w sercu Laponii, stanowi nie tylko ośrodek górniczy, lecz także fascynujące centrum kultury, historii i natury arktycznej. ...
16 ciekawostek o Bali
16 ciekawostek o Bali
Wyjątkowe miejsce na ziemi
Bali to wyspa w archipelagu Indonezji, jedna z najbardziej popularnych wysp w regionie Azji Południowo-Wschodniej. Słynie z bogatej kultury i tradycji ...
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
Najstarsze znane żyjące zwierzę lądowe
Żółw Jonathan to wyjątkowa postać w krainie zwierzęcych legend. Jego imponujący wiek i niezwykła historia życia uczyniły go jednym z najbardziej znany ...
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
Strategiczny geniusz, którego rządy rozpoczęły epokę hellenistyczną
Aleksander Macedoński, znany także jako Aleksander Wielki, jest jedną z najbardziej fascynujących postaci w historii starożytnej. Uważany za militarne ...
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
Francuski Michał Anioł
Auguste Rodin, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy XIX wieku, pozostaje jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii sztuki. Jego prace, odznacz ...

Podobne tematy