Ciekawostki o borsuku europejskim

Spotkać go można od Portugalii aż po Ural, za wyjątkiem północnej części Półwyspu Skandynawskiego. Zamieszkuje również Turcję, wschodnią Syrię, północny Irak, północny Iran, Gruzję, Azerbejdżan, część Turkmenistanu i Afganistanu.

Spotkać go można na polanach, pastwiskach, w zagajnikach i zaroślach okalający lasy. W strefie śródziemnomorskiej zamieszkuje obszary makii. Na terenach zurbanizowanych może pojawiać się w parkach. W górach występuje do wysokości 2000 metrów.

Długość wydrążonych przez borsuki tuneli może liczyć nawet 300 metrów i mogą być one zamieszkiwane przez kilkanaście osobników. W zależności od skomplikowania konstrukcji, może ona posiadać od kilku do ponad czterdziestu wejść. Tunele położone są zwykle na głębokości od 50 cm do 2 m i poprzecinane dużymi pomieszczeniami, w których zwierzęta śpią lub trzymają młode.

Może to skutkować podkopywaniem budynków czy chodników, które w efekcie zapadają się.

Zdarza się że dzielą nory z lisem rudym, i korzystają z resztek przez niego pozostawionych. W ich norach znaleźć można również jenoty azjatyckie. W przypadku jenotów jednak pobyt w norze borsuków jest ograniczony czasowo i gdy się zasiedzą, zostają brutalnie usuwane lub zabijane.

Najczęściej odżywiają się dżdżownicami, dużymi owadami, małymi ssakami i owocami.

Bardzo rzadko zdarza się, że transportują zdobycz do nory. Zwykle polują do czasu aż są najedzone i nie zabijają więcej niż są w stanie zjeść. Wyjątek stanowią kurniki, gdzie borsuki ewidentnie wpadają w szał zabijania.

Ich skóra jest wystarczająco gruba by nie zostały użądlone.

Największe zagrożenie dla borsuków stanowią wilki, rysie, niedźwiedzie brunatne oraz duże rasy psów. Zaatakowane i osaczone stają się bardzo agresywne i wpadają w szał, nie są więc łatwą zdobyczą. Młode borsuki padają czasem ofiarą orła przedniego lub puchacza.

W miocie może być od 1 do 5 młodych, które po urodzeniu przebywają w norze i karmione są mlekiem matki przez pierwsze 4 miesiące życia. Młode opuszczają norę zwykle około 8 tygodnia życia.

Oswojone osobniki są łagodne i lubią pieszczoty. Można je nauczyć reagowania na imię a zawołane przychodzą do właścicieli. Nie zaleca się trzymania borsuka razem z psem czy kotem gdyż będą przez niego gonione.

Ze względu na ich zróżnicowaną dietę nie ma problemu z karmieniem. Przysmakiem borsuków jest wieprzowina. 

Były szczególnie popularne w krajach ZSRR i na Wyspach Brytyjskich, gdzie cenionym przysmakiem była wędzona szynka z borsuka.

Sporran to skórzana torebka noszona na kilcie podczas uroczystości, często wykonywano ją z borsuczej sierści. Sierść borsuków jest również wykorzystywana do produkcji pędzli do golenia.

Choroba ta powoduje zmiany wielonarządowe, guzki narządów wewnętrznych, wymion, narządach rozrodczych. Choroby się nie leczy a zakażone zwierzęta poddaje ubojowi.

W Wielkiej Brytanii od lat 80 XX wieku prowadzi się odstrzał borsuków. Gruźlica bydła powoduje straty wielkości 120 milionów funtów rocznie.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje borsuka europejskiego jako gatunek najmniejszej troski.