Aktorzy, reżyserzy urodzeni 3 kwietnia

Zdobył międzynarodową sławę jako jeden z najbardziej wszechstronnych i wpływowych komików swojego pokolenia, a jego kariera rozciąga się na kilka dekad, obejmując stand-up, telewizję i film.

W latach 1980–1984 był stałym członkiem obsady "Saturday Night Live" i pracował jako komik stand-upowy.  Sukces w SNL otworzył drogę do kariery filmowej. Wśród jego najbardziej znanych filmów są role w komediach, takich jak "48 godzin" (1982), "Gliniarz z Beverly Hills" (1984) i jego kontynuacjach, "Książę w Nowym Jorku" (1988) oraz "Dr. Dolittle" (1998) i "Gruby i chudszy" (1996), w których zaprezentował  umiejętność wcielania się w wiele różnych postaci w ramach jednego filmu.

Znany jest również z pracy głosowej, szczególnie jako Osioł w serii filmów animowanych "Shrek", co przyniosło mu nowe pokolenie fanów. 

W 2006 roku za rolę w musicalu "Dreamgirls" zdobył Złoty Glob i był nominowany do Oscara za najlepszą rolę drugoplanową. 

Został umieszczony na 10. miejscu listy najlepszych komików stand-upowych wszech czasów według kanału telewizyjnego Comedy Central.
.

Należy do rodziny aktorskiej, w której trzech jego młodszych braci - Daniel, William i Stephen, również jest aktorami.

Zadebiutował na małym ekranie w operze mydlanej NBC "The Doctors" (1980-1982), następnie w  serialu "Klinika w Teksasie" (1983-1984), i kolejnej operze mydlanej "Knots Landing" (1984–1985). Jego talent został dostrzeżony, co zaowocowało rolami w filmach kinowych: "Twoja na zawsze, Lulu", "Sok z żuka", " Pracująca dziewczyna", "Poślubiona mafii".  Wśród najbardziej znaczących jego filmów można wymienić "Polowanie na Czerwony Październik" (1990),  "Glengarry Glen Ross" (1992) oraz "The Cooler" (2003), za który otrzymał nominację do Oscara za najlepszą drugoplanową rolę męską.

Ceniony jest za swoją pracę w telewizji, szczególnie za rolę Jacka Donaghy'ego w kultowym sitcomie NBC "30 Rock", dzięki której zdobył dwie nagrody Emmy, trzy Złote Globy oraz siedem nagród Screen Actors Guild. Znany jest także z występów jako Donald Trump w programie "Saturday Night Live", za co otrzymał swoją trzecią nagrodę Emmy. 

Poza aktorstwem jest aktywnym obrońcą praw zwierząt, 

Studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie ukończył w 1965 roku.

Popularność zyskał jako Aldek Piwko w stylizowanych na western filmie "Wilcze echa" (1968) Aleksandra Ścibora-Rylskiego. W ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza "Panu Wołodyjowski" (1969) w reż. Jerzego Hoffmana zagrał postać Adama Nowowiejskiego. Sympatię widzów zdobył dzięki roli tytułowego bohatera serialu "Janosik" (1973) w reżyserii Jerzego Passendorfera.

W latach 80 - tych wyjechał do Australii.  Przez ponad 15 lat nie występował na polskich scenach teatralnych, ani przed kamerami. Powrócił do kraju  w 1989 roku. W latach 1997–2003 był aktorem i dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. Pod koniec lat 90 - tych zagrał postać  nadkomisarza Władysława Słoika w sitcomie pt. "13 posterunek" w reżyserii Macieja Ślesickiego (1997–1998), a także w drugiej jego części z 2000 roku.

Zmarł nagle na zawał serca w nocy z 16 na 17 listopada 2005 roku w Częstochowie.

Uznawany jest często za jednego z najlepszych aktorów w historii kina. Jego innowacyjne podejście do metody aktorskiej, opartej na naturalizmie i emocjonalnej głębi, zrewolucjonizowało sposób przedstawiania postaci na ekranie i scenie, wpływając na kolejne pokolenia aktorów.

Karierę rozpoczął na Broadwayu, gdzie szybko zyskał uznanie krytyków i publiczności, szczególnie za rolę Stanleya Kowalskiego w sztuce Tennessee Williamsa "Tramwaj zwany pożądaniem". Następnie przeniósł tę rolę na duży ekran, co przyniosło mu pierwszą nominację do Oscara i otworzyło drogę do międzynarodowej sławy. W 1954 roku zagrał w filmie "Na nabrzeżach", za który otrzymał Oscara za najlepszą rolę męską. Inne znaczące role to między innymi tytułowa postać w "Człowieku z blizną" (1957), Vito Corleone w "Ojcu chrzestnym" (1972), za którą zdobył swojego drugiego Oscara, rola w "Ostatnim tangu w Paryżu" (1973), postać pułkownika Waltera E. Kurtza w dramacie wojennym "Czas apokalipsy" Francisa Forda Coppoli (1979).

Zmarł 1 lipca 2004 roku w wieku 80 lat w Westwood.

Była jedną z największych gwiazd Hollywood w latach 50. i 60. XX wieku. Grała w komediach romantycznych, dramatach i musicalach, była także utalentowaną wokalistką.

Jej kariera jako piosenkarki rozpoczęła się w latach 40 - tych - zdobyła popularność dzięki swojemu czystemu, ciepłemu głosowi. Jednym z jej najbardziej znanych przebojów jest piosenka "Sentimental Journey", która stała się hitem w 1945 roku. Jako aktorka zadebiutowała  w 1948 roku w filmie "Romans na pełnym morzu". Była gwiazdą romantycznych komedii, w których partnerowały jej takie legendy kina, jak Clark Gable, Cary Grant, Rod Taylor czy Rock Hudson. Za rolę w filmie "Telefon towarzyski" (1959) nominowana była do Oscara.

W 1956 roku wylansowała przebój „Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be)” z filmu "Człowiek, który wiedział za dużo" (1956) Alfreda Hitchcocka.