Projekt Manhattan był tajnym amerykańskim rządowym planem uzyskania energii jądrowej i wykorzystania jej do produkcji broni jądrowej. Program rozpoczęto w 1942 roku, a zakończono w sierpniu 1945 po skutecznym użyciu dwóch ładunków na japońskie miasta Hiroszimę i Nagasaki.
Sowieci nie dysponowali danymi do produkcji broni jądrowej, ale otrzymali je od sprzyjających komunistom amerykańskich naukowców.
Już w 12 dni po zakończeniu montażu pierwszej z amerykańskich bomb, między innymi, Theodore Hall i Klaus Fuchs przekazali Sowietom szereg dokumentów i schematów. Dzięki temu nie musieli opracowywać technologii od podstaw, a jedynie usprawniać amerykańskie rozwiązania.
Theodore Hall był urodzonym w Nowym Jorku radzieckim szpiegiem, sympatyzującym z komunistycznym Związkiem Radzieckim. Klaus Fuchs był niemieckim fizykiem, który współpracował z Głównym Zarządem Wywiadowczym (GRU) Związku Radzieckiego.