Savonarola był włoskim dominikaninem z Ferrary, kaznodzieją, który wzywał do chrześcijańskiej odnowy, potępiał korupcję duchownych, despotyczne rządy i wyzysk ubogich. Przyczynił się do ustanowienia Republiki florenckiej (po wygnaniu Medyceuszy).
Głosząc, że Florencja będzie Nową Jerozolimą, światowym centrum chrześcijaństwa i "bogatszą, prężniejszą, bardziej chwalebną niż kiedykolwiek", wszczął ekstremalną kampanię purytańską, pozyskując aktywną pomoc florenckiej młodzieży. Przez pewien czas faktycznie sprawował władzę we Florencji.
Sprzeciwiał się papieżowi, wygłaszając kazania mimo zakazu ich głoszenia, za co został ekskomunikowany. Został uwięziony i w 1498 roku, przed trybunałem wysokich duchownych i urzędników państwowych, został potępiony jako heretyk i schizmatyk i skazany na natychmiastową śmierć.
Powieszono go, a następnie spalono. Aby uniemożliwić wielbicielom poszukiwanie relikwii, jego prochy wywieziono i wrzucono do Arno.
Niektórzy protestanci, w tym Marcin Luter, uważają Savonarolę za istotnego prekursora reformacji. Jest on świętym Kościoła anglikańskiego i mariawickiego.
