Stanisław Ignacy Witkiewicz

Czesława Oknińska towarzyszyła Witkacemu w ostatniej jego podróży we wrześniu 1939 roku.

Razem opuścili Warszawę i wraz z innymi uchodźcami skierowali się na wschód. Dotarli do majątku znajomych Witkacego, rodziny Ziemlańskich, we wsi Jeziory na Polesiu.

Po usłyszeniu informacji, że Armia Czerwona wkroczyła do Polski, postanowili wspólnie popełnić samobójstwo.

Wybrali miejsce pod rozłożystym dębem w pobliskim lesie. Tam Witkacy rozpuścił w garnuszku z wodą tabletkę luminalu, którą wypiła Czesia. Witkacy zaś zażył pastylki efedryny na pobudzenie krążenia krwi.

Oknińska zasypiając widziała, że Witkacy podcina sobie żyletką żyły, najpierw na przegubach rąk, potem na nogach, a ponieważ krew nie płynęła, przeciął sobie też tętnicę szyjną.

Czesię po pewnym czasie znaleziono nieprzytomną, a Witkacego następnego dnia, 19 września 1939 roku pochowano na małym prawosławnym cmentarzyku w Jeziorach.

Więcej o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu

Podobne tematy