Zakazane Miasto

Mandżurska dynastia Qing panowała w Zakazanym Mieście do 1912 roku.

Ostatni cesarz Chin, Puyi został zmuszony do abdykacji w 1912 roku (miał wówczas sześć lat). Młody cesarz, a właściwie jego rodzina zrzekła się władzy w zamian za pewne korzyści, co oznaczało stałe dochody od państwa, luksusowe warunki bytowania (rodzina przez czas jakiś mieszkała jeszcze w Zakazanym Mieście), oraz rangę obcej głowy państwa w gościnie.

Cesarz otrzymał osobiste przywileje: honorowy tytuł cesarza, wysoką rentę państwową, ochronę osobistą.

Puyi jeszcze raz, przez dwanaście dni w 1917 roku, pełnił rolę cesarza Chin, gdy monarchista, generał Zhang Xun używając siły, przywrócił jego rządy. Wtedy to republikański samolot zrzucił na cesarski pałac trzy bomby. Zdarzenie to uważane jest za pierwszy przypadek bombardowania lotniczego w Azji Wschodniej.

Po tym wydarzeniu, już jako prywatny obywatel, Puyi mieszkał w Zakazanym Mieście jeszcze do 1924 roku. Później został wydalony z Pekinu do japońskiej koncesji w Chinach. Japończycy po agresji na Chiny w 1931 roku utworzyli w północno-wschodniej części kraju państwo Mandżukuo, a jego prezydentem mianowano Puyi (miał wtedy 28 lat). Był on jedynie marionetką Japończyków, która podpisywała wszystkie ich decyzje.

Po wypowiedzeniu wojny Japonii przez ZSRR w 1945 roku, uderzenie dosięgło właśnie Mandżukuo. Puyi musiał się ewakuować i trafił do rosyjskiej niewoli, w której przebywał do 1950 roku. Został następnie wydany Chinom Ludowym, gdzie w więzieniu dla zbrodniarzy wojennych przebywał dziewięć lat.

W wyniku amnestii opuścił więzienie i podjął najpierw pracę ogrodnika w ogrodzie botanicznym, później pracował jako archiwista. Zmarł w 1967 roku prawdopodobnie na raka nerek.

Wróć do: 19 ciekawostek o Zakazanym Mieście

Podobne tematy