Malowane przez nią, z wykorzystaniem doświadczenia kubizmu, portrety czy akty zostały szybko zakwalifikowane jako najbardziej reprezentatywny przejaw malarstwa art deco.
Krytyka początkowo podkreślała, że maluje ona głównie amazonki (tak wówczas określano lesbijki), które pokazywała bardzo odważnie, jako kobiety nowoczesne, nie znające hipokryzji i wstydu w kategoriach moralności burżuażyjnej.
