Ludzie
Ciekawostki o George Sand
Muza Chopina
Była baronową, pracującą arystokratką, osobowością epoki. Kobietą nietuzinkową w długim do kostek surducie, cylindrze na głowie i z nieodłącznym cygarem, kobietą, która znakomicie odnalazła się w męskim świecie XIX wieku. Żyła jak chciała. Była żoną, matką, poczytną pisarką, ale świat zapamiętał ją przede wszystkim jako ekscentryczną muzę i towarzyszkę Fryderyka Chopina.
1
Urodziła się w 1804 roku w Paryżu, jako Amantine Aurore Lucile Dupin. Jej rodzicami byli Sophie-Victorie Delaborde i Maurice Dupin de Francueil.
2
Była córką napoleońskiego oficera, syna Aurory Dupin, dziedziczki Nohan. Aurora Dupin, babka George Sand była córką hrabiego Maurycego Saskiego, marszałka Francji, księcia Kurlandii i Semigalii, nieślubnego syna króla polskiego Augusta II Mocnego i jego metresy hrabiny Marii Aurory von Konigsmarck (ojciec uznał go swoim dzieckiem, nobilitował nadając mu tytuł hrabiego).
3
Ojciec miał skłonności do melancholii, kiedy George była małym dzieckiem zabił się podczas jazdy konnej. Dziewczynkę wychowywała matka i babka, które nie darzyły się sympatią. Matka była bonapartystką, babka, zagorzałą republikanką. Ponad to Sophie pochodziła z plebsu (ponoć była utrzymanką pewnego generała), więc to też było powodem złych relacji między kobietami.
4
George otrzymała imię Aurora, tak jak babka, ponieważ w tej rodzinie dziewczynki od pokoleń otrzymywały imię Aurora, a chłopcy Maurycy, na cześć królewskich przodków. Ponieważ George już we wczesnej młodości często nosiła białą koszulę i spodnie, babka nazywała ją czasami Maurycy.
5
Choć matka nie widziała potrzeby kształcenia córki, ponieważ jej powinnością było zamążpójście, babka pragnęła, by wnuczka posiadała wykształcenie równe chłopcom. George czuła się rozdarta pomiędzy tymi dwiema kobietami, miewała zmienne nastroje, popadała w stany zamyślenia, miała wybujałą wyobraźnię.
6
Matka zgodziła się oddać córkę pod opiekę babki za stałą pensję. Babka wysłała wnuczkę do szkoły augustianek. Przyklasztorna szkoła przypadła do gustu piętnastoletniej Aurorze, w której za dnia uczennice zgłębiały tajniki wiary, nocami urządzały eskapady do klasztornych piwnic w "poszukiwaniu duchów".
7
Gdy młoda Aurora oświadczyła, że chce wstąpić do klasztoru, babka natychmiast sprowadziła ja do domu, gdzie była uczona przez nauczyciela, pana Deschartresa. Był to człowiek dość ekscentryczny, który po śmierci babki Aurory zabrał dziewczynkę na cmentarz do rodzinnego grobowca, uniósł wieko trumny jej ojca, wyjął jego czaszkę, by córka mogła ją ucałować.
8
Mimo wcześniejszej chęci wstąpienia do klasztoru, George nie posiadała silnej wiary. Resztki jej religijności legły w gruzach, gdy po śmierci babki w 1821 roku była świadkiem palenia przez biskupa liberalnego księgozbioru jej babci.
9
Rodzina opiekująca się Aurorą zdecydowała, że powinna ona wyjść za mąż. Mimo, iż zdawała sobie sprawę, że po ślubie jej majątek (Nohant) pozostawiony przez babkę stanie się własnością męża, w 1822 roku wyszła za mąż za barona Casimira Dudevanta, z którym żyła osiem lat i miała dwoje dzieci: Maurice'a i Solange.
10
Małżeństwo nie okazało się szczęśliwe, Aurora nie darzyła miłością męża. Nie odpowiadało jej życie typowe dla arystokratów. W nocy, gdy mąż spał, często dosiadała konia (świetnie sobie radziła w siodle) i wymykała się do pobliskiego Chatre, gdzie tańczyła z plebsem, piła alkohol i jadała w wiejskich chałupach. Uczestniczyła też w rozmowach toczonych przez mężczyzn, słuchała o tym co dzieje się w Paryżu.
