Ciekawostki o siatkówce

Pomysły na tę pierwszą wersję siatkówki zostały zaczerpnięte z wielu gier takich jak tenis, koszykówka i piłka ręczna.

Była przeznaczona dla trochę starszych graczy, którzy nie koniecznie chcieli wylewać z siebie siódme poty.

Odpowiada za rozwój i koordynację piłki siatkowej na świecie. W dniu powołania zrzeszała 14 krajowych federacji (wyłącznie krajowych). W roku 2021 zrzeszonych w FIVB federacji jest 222.

Była ona jedna zbyt lekka i poruszała się za wolno więc próbowano wykorzystać do tego celu piłki do koszykówki. Te z kolei były do siatkówki zbyt ciężkie.

Pierwszym z nich był lateksowy pęcherz wykonany z materiału przypominającego oponę rowerową, drugim - pęcherz obleczony bawełnianą tkaniną podobną do gazy, a trzecim - pęcherz pokryty skórzaną warstwą. Trzecie rozwiązanie okazało się zadowalające, a współczesne piłki siatkowe nie zmieniły się znacząco od tego czasu.

Projekt ten uległ zmianie dopiero w 2008 roku, kiedy firma Mikasa przygotowała piłkę składającą się z ośmiu paneli. Takie rozwiązanie zwiększyło przyczepność piłki do dłoni zawodników i zwiększyło celność zagrań. Piłka zadebiutowała podczas Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku.

Tylko trzech zawodników na pozycjach siatki może skakać i uderzać lub blokować w pobliżu siatki. Zawodnicy przechodzą o jedną pozycję zgodnie z ruchem wskazówek zegara za każdym razem, gdy drużyna odbierze serwis od przeciwnika.

Ma on koszulkę innego koloru niż reszta drużyny a jego aktywność ogranicza się do przyjęcia zagrywki i obrony. Pozycję libero wprowadzono dopiero w 1998 roku by urozmaicić rozgrywki. Debiut graczy na tej pozycji miał miejsce podczas mistrzostw świata mężczyzn i kobiet w 1998 roku w Japonii. Pierwszym polskim zawodnikiem grającym na tej pozycji był Krzysztof Ignaczak.

Ma ona obwód od 65 do 67 cm, wagę 260 do 280 g i ciśnienie od 4.3 do 4.6 psi. Może być wykonana ze skóry naturalnej lub syntetycznej i ma gładką powierzchnię.

Ze wszystkich stron jest otoczone strefą wolną, która musi mieć minimum 3 metry a w przypadku zawodów FIVB 8 mza liniami końcowymi i 5 m za liniami bocznymi.
Pośrodku boiska znajduje się siatka, której krawędź zawieszona jest na wysokości 243 cm (w rozgrywkach mężczyzn) i 224 cm (w rozgrywkach kobiet).

Najwięcej zwycięstw ma na koncie drużyna ZSRR (sześć). Drużyna Polski zdobyła dotychczas trzy zwycięstwa w latach 1974, 2014 i 2018. W pucharze świata piłki siatkowej Polska reprezentacja zdobyła trzy razy srebrny puchar w latach 1965, 2011 i 2019.

Została wprowadzona podczas Igrzysk w Tokio. Wśród mężczyzn złoty medal zdobyła reprezentacja ZSRR a wśród kobiet Japonia. Polska reprezentacja kobiet zdobyła w Tokio brązowy medal.

Zawodnicy z początkowego ustawienia po zmianie mogą powrócić na boisko ale tylko w miejsce swojego ustawienia.

Zyskała na popularności w USA w latach 30 XX wieku podczas wielkiego kryzysu, prawdopodobnie ze względu na niskie koszty związane z organizowaniem rozgrywek. Pierwsze profesjonalne zawody w tej dyscyplinie rozegrano w Kalifornii w 1976 roku.

Ma wymiary 16 na 8 m a strefa wolna liczy 3 m od każdej z krawędzi boiska. Wysokość zawieszonej siatki jest identyczna jak w przypadku siatkówki halowej -  243 cm (w rozgrywkach mężczyzn) i 224 cm (w rozgrywkach kobiet).

Jej wymiary to 66 do 68 cm w obwodzie, waga 260 do 280 g a ciśnienie 2.5 do 3.2 psi. Piłki te mają również mniej gładką powierzchnię niż ich halowe odpowiedniki.

Boisko do siatkówki na siedząco ma wymiary 10 na 6 m a siatka jest zawieszona na wysokości 115 cm (mężczyźni) i 105 cm (kobiety). Dyscyplina ta zadebiutowała na paraolimpiadzie w 1980 roku.