Ciekawostki o Murze Berlińskim

Został postawiony by uniemożliwić mieszkańcom socjalistycznego NRD ucieczkę na “zgniły zachód”. Przed postawieniem muru około 3.5 miliona Niemców uciekło na teren Berlina Zachodniego i RFN przed socjalistycznym "dobrobytem" NRD. Dla gospodarki wschodnich Niemiec był to olbrzymi cios ekonomiczny dlatego zdecydowano się na takie rozwiązanie kryzysu emigracyjnego.

Berlin Zachodni był położony 161 kilometrów na wschód od granicy NRD i RFN. Z zachodu do Berlina można było dostać się na trzy sposoby: samolotem, pociągiem lub transportem rzecznym. Najbezpieczniejszą formą był transport lotniczy, który realizowany był wyłącznie przez Air France, European Airways (później British Airways) i Pan Am. Zarówno transport rzeczny jak i kolejowy wiązały się z licznymi kontrolami przeprowadzanymi na różnych odcinkach trasy.

Był to obszar funkcjonujący na zasadzie wolnego miasta pod zarządem państw alianckich. Poza obszarem Berlina Zachodniego  znajdowała się Niemiecka Republika Demokratyczna utworzona z radzieckiej strefy okupacyjnej. Ustrojem NRD był socjalizm a głowami państwa do 1960 prezydenci a następnie przewodniczący Rady Państwa.

Przesłanki takie płyną z zapisu rozmowy pomiędzy Chruszczowem a Walterem Ulbrichtem, ówczesnym Przewodniczącym Rady Państwa NRD. Nie można jednak ze stuprocentowym prawdopodobieństwem przypisać mu mocy sprawczej w tej kwestii gdyż inne źródła sugerują, że początkowo Chruszczow obawiał się rozpoczęcia prac konstrukcyjnych, które mogłyby doprowadzić do stanowczej reakcji państw zachodnich.

O północy policja i jednostki armii wschodnioniemieckiej zaczęły zamykać granicę, która została uszczelniona i zabezpieczona w godzinach porannych.

Inicjatorami i wykonawcami pomysłu budowy bury była Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD), znajdująca się pod wpływem Związku Radzieckiego. Oficjalnie, budowa muru miała na celu ochronę ludności NRD przed faszystami z zachodu.

W tym czasie rozwinięto ogrodzenie z drutu kolczastego wokół miasta oraz postawiono betonowy i ceglany mur na całej długości granicy wewnątrz miasta.

Łączna długość umocnień wynosiła 156,4 km z czego 111,9 km stanowił betonowy i ceglany mur a pozostałe 44,5 km płot z siatki stalowej. W zależności od odcinka muru, jego wysokość wynosiła od 340 do 420 cm.

Na wyposażeniu Oddziału Grupy Środek Straży Granicznej NRD, bo tak nazywała się formacja odpowiedzialna za ochronę Muru Berlińskiego znajdowało się 567 transporterów opancerzonych, 48 granatników, 48 dział przeciwpancernych, 114 miotaczy ognia, 156 pojazdów opancerzonych i 2295 innych pojazdów.

W sytuacjach nadzwyczajnych (wzmocniona ochrona granicy) liczba ta wzrastała do 2500 żołnierzy i w każdej chwili mogła zostać podniesiona jeśli zachodziła taka potrzeba.