Ciekawostki o delfinach

Ponieważ delfiny oddychają powietrzem atmosferycznym, nie mogą pozwolić sobie na długotrwały sen pod wodą. Zaadaptowały się więc do wodnego życia w ten sposób, że ucinają sobie 15 - 20 minutowe drzemki podczas których tylko jedna półkula mózgu śpi.

Podczas takiej drzemki delfin może normalnie pływać, oddychać i wypatrywać zagrożeń.

W ten sposób odnajdują się w otaczającym je środowisku. Emitując dźwięki o wysokiej częstotliwości nasłuchują powracającego do nich echa i na jego podstawie budują "mapę" przestrzeni. Wykorzystują echolokację również do znajdowania pokarmu i polować.

Delfiny polują w stadach i odżywiają się rybami, kalmarami i skorupiakami.

Dieta różni się w zależności od gatunku i miejsca jego występowania. Za podstawę ich menu służą ryby i kalmary, które są zarazem źródłem wody ze względu na dużą jej zawartość w ciele tych zwierząt. Ponieważ delfiny nie piją, cała przyswajana przez nie woda pochodzi z pokarmu.

Choć same należą do delfinowatych, nie przeszkadza im to w polowaniu na mniejszych kuzynów.

Mogą wydawać komunikaty za pomocą ruchów ogona, sposobu pływania lub przybierania określonych poz. Oprócz tego mają bogaty język składający się ze specjalnych klików i gwizdów o wysokiej częstotliwości. Za pomocą dźwięków mogą informować się o niebezpieczeństwie, pokazywać swój stan emocjonalny lub przywoływać młodsze, niesforne delfiny do porządku.

Większość z nich żyje w płytkich wodach oceanicznych w strefie tropikalnej.

Na przykład Inia amazońska jest przedstawicielem delfinów żyjących w wodach Amazonki i Orinoko.

Więzi w grupach nie są stałe, delfiny co jakiś czas przechodzą z jednej grupy do drugiej. W warunkach obfitości pokarmu grupy delfinów mogą okresowo łączyć się ze sobą w supergrupę, której liczebność jest w stanie przekroczyć tysiąc osobników.

W zależności od gatunku małe delfiny nie opuszczają towarzystwa matki od 3 do 8 lat.

Delfiny znane są z opieki nad rannymi i chorymi osobnikami. Gdy zachodzi taka potrzeba, transportują rannych kolegów na powierzchnię, by mogli zaczerpnąć powietrza.

Przeważnie przyczyną walk są samice, o towarzystwo których pojedynkują się samce. Podczas konfrontacji dochodzi do uderzeń i ugryzień. W skrajnych przypadkach, gdy walka jest bardzo intensywna i wyczerpująca może dojść do wygnania z grupy samca, który przegrał starcie.

Morświny dorastają do około 1,5 m długości. Objęte są ścisłą ochroną gatunkową.

Najdłużej żyjącym w niewoli okazem był Nana, mieszkającym w akrwarium Shimoda w Japonii. Delfin ten dożył sędziwego wieku 47 lat.

Pestycydy, metale ciężkie, tworzywa sztuczne i inne zanieczyszczenia przemysłowe i rolnicze, które nie ulegają szybkiemu rozkładowi w środowisku naturalnym, odkładają się w organizmach delfinów.

Wiele delfinów ginie również zaplątanych w sieci rybackie.

Poluje się na nie z nagonką i zabija za pomocą harpunów. Pomimo dość wysokiej zawartości rtęci w mięsie tych ssaków nie stwierdzono dotychczas szkodliwego wpływu spożywania delfiniego mięsa na ludzkie zdrowie.

Do pływania używają ogona i tylnej części ciała, która napędza zwierzę. Płetwy piersiowe służą zwierzęciu jedynie do sterowania, natomiast płetwa grzbietowa pełni funkcję stabilizacji.

Ten endemiczny gatunek żyje w  Nowej Zelandii wokół Wyspy Południowej i na zachód od Wyspy Północnej. Największy dotychczas zmierzony osobnik miał 150 cm długości i ważył 57 kg.