Choć ród Sobieskich nie należał do potentatów finansowych, jednak dwaj kolejni przodkowie Jana III spowodowali, że stał się on rodem magnackim.

Jan odziedziczył ogromny majątek (jednak nieporównywalny z fortunami Zamoyskich czy Radziwiłłów), którego ze względu na śmierć brata Marka, był jedynym dysponentem. Po ojcu przejął majątki rodowe na Lubelszczyźnie i Rusi Czerwonej, a także kamienicę we Lwowie, a po matce Olesko. Po wygaśnięciu rodu Żółkiewskich przejął ich majątki, w tym m.in. Wolę Giełczewską, Pomorzany, Zborów i Złoczów na Podolu oraz Błudów na Wołyniu. Majątek ten udało mu się znacznie pomnożyć własnymi działaniami. Znaczne wpływy przynosiło mu też pełnienie starostw. W momencie przejmowania władzy w Rzeczpospolitej posiadał status wielkiego magnata.