Patryk nosił celtyckie imię Succat, z pochodzenia był Brytem (lud celtycki zamieszkujący Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów).

Gdy miała 16 lat uprowadzono go i sprzedano w niewolę do Irlandii, gdzie pracował jako pasterz. Przebywając tam sześć lat zajmował się sprawami wiary. Udało mu się zbiec do Galii (obecnie tereny Francji, Belgii, Szwajcarii, pn-zach Włoch), gdzie przyjął święcenia kapłańskie. We śnie usłyszał wezwanie, aby wrócić do Irlandii i tam głosić wiarę w Chrystusa. Do Irlandii powrócił jako biskup misyjny w 432 roku.
Praca św. Patryka doprowadziła do ewangelizacji północnej, środkowej i zachodniej części wyspy.
Udało mu się dokonać ważnych nawróceń w rodzinach królewskich, a poprzez szkoły klasztorne wprowadził słowo pisane (po łacinie).
Po śmierci św. Patryka irlandzka elita była już piśmienna i zdolna do zapisania swojej historii na piśmie. Irlandia stała się prawie wyłącznie chrześcijańska, stała się też centrum nauki i kultury, ale większość tego dziedzictwa została zniszczona podczas najazdów Wikingów w IX i X w.