Długi okres przechowywania miodu przypisuje się enzymowi znajdującemu się w żołądku pszczół. Pszczoły mieszają oksydazę glukozową z wydalonym nektarem, który wcześniej spożyły, tworząc dwa produkty uboczne: kwas glukonowy i nadtlenek wodoru, które są częściowo odpowiedzialne za kwasowość miodu i hamowanie rozwoju bakterii.
