16 ciekawostek o krukach
Zwierzęta te towarzyszą ludzkości od wieków. Pojawiały się w mitologii starożytnej, gdzie czasem traktowano je jak istoty boskie. W późniejszych okres ...
Jest on koloru żółto-pomarańczowego, z tendencją do głębszego czerwonawo-pomarańczowego w dolnych częściach, z czarną podstawą i dużą plamką na czubku. Dziób mierzy od 15,8 do 23 cm i stanowi niemalże jedną trzecią długości ptaka. Stanowi od 30 do 50% jego powierzchni ciała, chociaż koliber mieczodzioby (Ensifera ensifera) posiada dłuższy dziób w stosunku do długości ciała (jedyny ptak, którego dziób jest dłuższy niż reszta ciała, z wyłączeniem ogona).
Francuski przyrodnik hrabia de Buffon nazwał dziób tukana toko "rażąco potwornym" dodatkiem.
Dziób wygląda na ciężki, ale podobnie jak u innych tukanów jest stosunkowo lekki, ponieważ jego wnętrze jest w dużej mierze puste. Posiada ażurową budowę, na którą składa się sieć beleczek kostnych.
Sugerowano różne funkcje dziobu. Charles Darwin sugerował, że to ozdoba seksualna. Inne sugestie obejmowały pomoc w obieraniu owoców, zastraszanie innych ptaków, które rabują ich gniazda czy obronę własnego terytorium, także ostrzeżenie wizualne potencjalnego wroga.
Badania jednak wykazały, że jedyną funkcją jest wymiana ciepła. Posiadając siec powierzchownych naczyń krwionośnych podtrzymujących cienką zrogowaciałą osłonę na dziobie, ma on zdolność modyfikowania przepływu krwi, a tym samym regulowanie dystrybucji ciepła w organizmie - może być wykorzystywany jako grzejnik.
Pod względem zdolności do odprowadzania ciepła, dziób tukana toko porównywany jest z uszami słonia. Zdolność do wypromieniowania ciepła zależy od prędkości powietrza; jeśli jest ona niska, to wypromieniowane zostaje tylko 25% ciepła spoczynkowego dorosłego ptaka, jeśli jest wysoka, emisja jest czterokrotnie wyższa.
Praktyka tukanów toko polega na umieszczaniu dziobów pod skrzydłami, co może służyć izolowaniu dziobu i zmniejszeniu strat ciepła podczas snu.
