Choć najlepiej odnajduje się w dziczy i na terenach zalesionych, nie miała problemu by zaaklimatyzować się również w pobliżu ludzkich osad.
Ten pracowity i pożyteczny ptak może okazać się pomocny przy uprawach ogrodniczych, które dzięki jego niepohamowanemu apetytowi wolne są od inwazji wszelkiej maści gąsienic. Poza sezonem lęgowym sikorki bogatki pozostają na swoim terytorium, gdzie zimują. Choć ciężkie warunki pogodowe i brak odpowiedniej ilości pożywienia mogą okazać się dla nich śmiertelne, często otrzymują pomoc od ludzi, którzy z przyjemnością dokarmiają ptaki ich ulubionymi przysmakami.
Można ją spotkać w całej Europie za wyjątkiem Islandii i północnej Skandynawii. Żyje również na licznych wyspach Morza Śródziemnego, w Afryce Północnej (Maroko, Algieria i Tunezja), Bliskim Wschodzie i w części Azji Środkowej od północnego Iranu i Afganistanu po Mongolię, a także w północnej Azji od Uralu aż po północne Chiny i dolinę Amuru.
Występuje na obszarze 3,4 miliona km2 czyli na obszarze 3,5 razy większym niż powierzchnia Stanów Zjednoczonych.
Zamieszkują otwarte lasy liściaste, lasy mieszane, obrzeża lasów i ogrody. W gęstych lasach, w tym w lasach iglastych, zamieszkują wyłącznie leśne polany.
Pary zwykle pozostają w pobliżu lub na swoim terytorium przez cały rok a młode ptaki oddalają się od terytorium rodziców jedynie na nieznaczne odległości.
W sezonie letnim preferują insekty i pająki ale żywią się również ślimakami. Oprócz zwierząt odżywiają się też nasionami (np. słonecznika) i owocami. Ziarna słonecznika są najbardziej pożądane zimą. Warto je dokarmiać właśnie tym pokarmem, gdyż ewidentnie im smakuje. Podczas surowych zim prawie połowa ich diety może składać się właśnie z tego pokarmu.
Polują najwięcej w okresie karmienia piskląt. W sezonie lęgowym karmią młode gąsienicami, które są bogatym źródłem białka.
W jednym miocie wykluwa się duża ilość ptaków, może być ich nawet osiemnaście. Przeważnie jednak miot jest mniejszy i składa się z pięciu do dwunastu młodych osobników. Zazwyczaj drugi lęg jest mniej liczny.
Gdy pojawiają się pierwsze pióra, są one już wybarwione podobnie jak u rodziców. Jest to dosyć nietypowa cecha ponieważ większość świeżo wyklutych ptaków ma maskujące, ciemne ubarwienie.
Dobowa ilość pokarmu, jaką otrzymują pisklęta to około 7 gramów. Rodzice doglądają również stanu gniazda i dbają o jego czystość usuwając odchody.
Nawet po usamodzielnieniu się młodych, rodzice mogą je dokarmiać jeszcze przez 25 dni a w przypadku drugiego lęgu nawet dłużej.
Najwięcej upolowanych sikorek pochodzi z drugiego lęgu, gdyż wtedy zapotrzebowanie krogulca na pokarm jest największe.
Na ich gniazda napadają dzięcioły duże, i wiewiórki które mogą pozbyć się młodych. Na sikorki polują również łasice, które po dostaniu się do gniazda mogą zabić nawet dorosłe sikorki.
Jak pisaliśmy wcześniej, uwielbiają nasiona słonecznika. Oprócz mieszanek nasion bardzo chętnie spożywają także słoninę.
Jej liczebność szacuje się na 300 milionów do 1,1 miliarda osobników.