Był wędrownym poetą pieśniarzem i recytatorem.

Swoje epickie wiersze przekazywał ustnie, recytując je tym, ktorzy chcieli go słuchać.  W wierszach opiewał czyny bohaterów, herosów i bogów. Jest praw­do­po­dob­ne, że na­le­żał do brac­twa aoj­dów – po­etów pieśniarzy, którzy przy dźwiękach formingi lub kitary opiewali czyny herosów. Jego publiczność stanowili zarówno mieszkańcy miasteczek zgromadzeni na placach, jak i bogata szlachta podczas wystawnych uczt w pałacach.