Ciekawostki o Tower of London

Wilhelm Zdobywca zwany również Wilhelmem Bękartem był królem Anglii i księciem Normandii. Był nieślubnym synem księcia Normandii Roberta I Wspaniałego, zwanego też Robertem Diabłem i Herlevy, córki garbarza z Falaise. Wihelm Zdobywca swój przydomek zyskał pokonując w walce o tron nowo koronowanego króla Harolda. Wilhelm zgłaszał swoje pretensje do tronu na podstawie obietnicy sukcesji złożonej mu przez poprzedniego władcę Anglii - Edwarda Wyznawcę. Był on tak pewny swojego zwycięstwa, że posłał do Londynu swoją straż przednią z rozkazem wybudowania fortecy. Archeologiczne dociekania dowodzą, że jeden z bastionów powstał na terenie dzisiejszej Tower. Te pierwotne mury zostały zastąpione wielką kamienną Białą Wieżą, świadczącą o potędze nowego króla.

Było to na przełomie XVI i XVII wieku.

Był to pierwszy taki budynek w Anglii, a dziś jest sercem londyńskiej twierdzy.

Jego następca, król Jan, jako pierwszy sprowadził do Tower egzotyczne zwierzęta (lwy, tygrysy). Tradycja ta trwała przez 600 lat.

Tradycją jednak było, że wszyscy królowie i królowe przebywali w Tower w noc przed swoją koronacją i wyruszali z niej do Westminsteru, gdzie odbywały się wszystkie większe uroczystości.

Stała się więzieniem, w którym zamknięto, a później prawdopodobnie zamordowano króla Henryka VI, zagrażającego nowemu władcy Edwardowi IV. Później w więzieniu tym znaleźli się synowie Edwarda, po objęciu tronu przez ich wuja Ryszarda III. Tower of London stała się więzieniem dla wysoko urodzonych mieszkańców Anglii. Tradycja ta była kontynuowana przez następnych władców.

Panowało przekonanie, że utrata życia w Tower Green jest niejako przywilejem. Tego wątpliwego przywileju dostąpili m.in: baron William Hastings, hrabina Margaret Salisbury, hrabia Essex Robert Deveraux - ulubieniec królowej Elżbiety I, a także dwie małżonki króla Henryka VIII - Anna Boleyn i Katarzyna Howard. Wszyscy zostali straceni za pomocą topora, jedynie Anna Boleyn została ścięta mieczem francuskiego kata, którego w swej "łaskawości" sprowadził z Francji jej znakomity małżonek.

W 1941 roku Hess, najprawdopodobniej samowolnie, bez wiedzy Fuehrera, poleciał samolotem Messerschmitt Me 110E do Wielkiej Brytanii, aby negocjować warunki niemiecko-brytyjskiego pokoju. Poza pracą na rzecz nazistowskiej partii, pasją Hessa było lotnictwo. Był znakomitym pilotem. W maju 1941 roku pokonał ponad 1300 km z niemieckiego Augsburga do Szkocji. Nie mógł wylądować na zbyt małym lotnisku w południowej Szkocji, więc musiał skakać ze spadochronem. Brytyjczycy potrakatowali Hessa jako jeńca wojennego. Winston Churchill odmówił rozmowy z nim i kazał go zamknąć, najpierw w Tower of London, a następnie w strzeżonej posiadłości poza Londynem.

Kaplica (wzniesiona około 1000 roku) początkowo znajdowała się poza murami Tower. Została włączona w teren zamkowy w czasach panowania króla Henryka III, podczas rozbudowy zamku. Nieopodal kaplicy znajduje się miejsce kaźni wielu znanych osób, zdekapitowanych lub więzionych w twierdzy. Zwłoki chowano w podziemiach. Podczas restauracji kościółka w 1876 roku odnaleziono i zidentyfikowano szczątki Anny Boleyn i Katarzyny Hovard. Opatrzone okazałym epitafium pochowano je w krypcie przed głównym ołtarzem.

Według legendy kruki przybyły do twierdzy zwabione zapachem zwłok wrogów Królestwa, zabitych w pobliżu White Tower w 1554 roku. Sama praktyka trzymania ptaków w niewoli, aby chronić Królestwo, pochodzi prawdopodobnie z czasów króla Karola II, który zasiadał na tronie od 1660 roku. Według legendy, królewski astronom John Flamsteed skarżył się władcy, że ptaki przeszkadzają mu w jego obserwacjach. Próbował nakłonić króla do zabijania ich, co prawie mu się udało. Jednak, gdy do króla dotarła informacja, że jeśli ptaki opuszczą wieżę, to imperium upadnie, król zmienił zdanie i postanowił, że co najmniej sześć kruków powinno stale mieszkać na terenie Tower.

Sześć wymaganych plus jeden dodatkowy na zapas. Mają one co prawda podcięte skrzydła aby nie mogły odlecieć, ale ich życie jest sielankowe. Ptaki są pilnie strzeżone, karmione są świeżymi owocami, serem, gotowanymi jajkami, świeżym mięsem i witaminami. Kruki mają swojego opiekuna, jest nim jeden ze strażników Tower, tzw. Ravenmaster.

Ptaki te nie kojarzą się zbyt pozytywnie. Nie budzą sympatii, maja złowrogi wygląd przypominający padlinożerców. Poza tym kruki nie są typowymi mieszkańcami Londynu. Do Tower trafiają albo z hodowli, albo z darowizn. Tymczasem zupełnie inne spojrzenie na te ptaki ma jeden z aktualnych strażników kruków - Christopher Skaife. Napisał on, na podstawie wieloletniej ich obserwacji w londyńskiej twierdzy, książkę. Okazuje się, że kruki są ptakami bardzo inteligentnymi. Żyją w zhierarchizowanej społeczności, mają różne charaktery, osobowości i zachowania, poczucie humoru, umiejętność okazywania różnych emocji. Potrafią kłamać, oszukiwać, bawić się, myśleć abstrakcyjnie. Kruki są najbardziej intrygującymi ptakami na Ziemi. Zdanie to podziela polski ekspert od zwierząt, Adam Wajrak.

Straż ta została powołana w 1485 roku przez Henryka VII. Angażowano do niej jedynie kandydatów pochodzących spośród yeomenów - średniorolnych chłopów, posiadających konie, aby mogli konno stawić się do walki. Ich obowiązkiem była ochrona zamku sprowadzająca się do dwóch zadań: pilnowanie więźniów oraz strzeżenie przechowywanych tam skarbów i insygniów koronnych.

Członkowie gwardii rekrutowani są jedynie spośród zawodowych wojskowych z wojsk lądowych, desantowych, lotnictwa lub marynarki. Muszą mieć za sobą co najmniej 22 lata nienagannej służby i być odznaczonymi medalem za długoletnią służbę i za wzorowe zachowanie. Obowiązkiem Yeomen Warders obecnie jest ochrona twierdzy, nadzór nad zwiedzającymi ją turystami oraz opieka nad krukami. W 2007 roku do oddziału została przyjęta pierwsza w historii kobieta - 42-letnia Moira Cameron.

Legenda mówi, że pierwsi strażnicy Tower mieli w wynagrodzeniu zagwarantowaną rację mięsa. Według tradycji większość z nich przedkładała wołowinę nad inne gatunki mięsa. Zwiedzający w 1669 roku Tower Cosimo III de'Medici, książę Wielkiego Księstwa Toskanii, miał podobno stwierdzić, że strażnikom wydzielane są wyjątkowo duże racje wołowiny i że śmiało można ich nazwać "wołożercami" lub "zjadaczami wołowiny". Z czasem utarła się legenda, że strażnicy mieli przywilej otrzymywania racji wołowiny z królewskiego stołu.

Na głowach noszą ciemnogranatowe kapelusze z rozszerzającą się ku górze główką i czerwoną wstążką. Ich zwierzchnikiem jest każdorazowo panujący, aktualnie królowa Elżbieta II.

Yeomen Warders strzegą klejnotów koronnych od roku 1303. Są one, wbrew powszechnemu przekonaniu, autentykami. Codziennie rano odbywa się Ceremoniał Kluczy, w którym klucznik na pytanie żołnierza: "Stój! Kto idzie!" odpowiada : "Klucznik Jej Królewskiej Mości". Po klejnoty koronne sięga się podczas uroczystości takich jak inauguracyjna sesja parlamentu. Nosi je wówczas królowa. Opuszczają Tower na dzień lub dwa, po czym wracają do skarbca. Znajduje się tam ponad 3 tys. kamieni szlachetnych niezwykłej czystości, wszystkie kosztowności mają znaczenie historyczne i są bezcenne.

Mieszkają w niej strażnicy Yeomen Wardens wraz z rodzinami, naczelnik twierdzy, urzędnicy, kapelan i lekarz.

Jest imponującą budowlą o wysokości 30 metrów (White Tower) i grubością murów 3,6 m. Otoczona jest kilkoma rzędami murów z wieżyczkami i fosą. Najstarszą częścią jest Biała Wieża, w której mieści się królewski arsenał broni. Miejsce straceń mieściło się w Tower Green. Czarne granitowe płyty upamiętniają miejsce, na którym stał szafot. Tutaj ścinano wyłącznie koronowane głowy, w Tower Hill - arystokratów, a w Marble Arch - zwykłych śmiertelników.

Legenda mówi, że w nocy można tam spotkać spacerującą Annę Boleyn, która trzyma w rękach swoją głowę. Liczni świadkowie twierdzą, że widzieli także ducha Arabelli Stuart, która będąc więźniarką zagłodziła się na śmierć. Inni widzieli podobno ducha niedźwiedzia grizzly, który był własnością Grzegorza III.