Ciekawostki o chomikach

Stanowią podrodzinę gryzoni w rodzinie chomikowatych, do której zalicza się około 300 gatunków. Należą tu: mysz domowa, myszarka leśna, suwak mongolski i in., które są dalekimi krewnymi chomików.

Niektóre gatunki jednak świetnie odnalazły się na łąkach i w lasach, jak np. chomik europejski, którego można spotkać także w Polsce w naturalnym środowisku, ale przede wszystkim jest on gatunkiem hodowlanym.

Choć wyewoluowały one w wielu krajach na świecie, wiele z nich spędza dużą część swego życia pod ziemią, aby uchronić się przed drapieżnikami i niekorzystnymi temperaturami. Są przystosowane do takiego życia poprzez swoje krótkie, mocne nogi, zwartą budowę ciała i bardzo gęste futro (chomicznik Roborowskiego).

Chomiki posiadają krótkie nogi i ogony. Ogon, uszy i stopy pokryte są gęstym futrem, które jest jeszcze gęściejsze na innych obszarach ciała.

Z przodu, w górnej i dolnej szczęce po dwa siekacze (w sumie 4), które stale rosną. Nie posiadają one korzeni, dlatego narażone są na wypadnięcie. Przednia część siekaczy posiada bardzo wysoko zmineralizowane, żółto zabarwione szkliwo. Oprócz siekaczy gryzonie te posiadają po sześć stałych nie rosnących zębów (trzonowców) na granicy torebek policzkowych. Trzonowce posiadają korzenie i te zęby narażone są na działanie próchnicy. Siekacze, ze względu na ciągły wzrost, muszą być systematycznie ścierane poprzez jedzenie twardego pokarmu.

Potrafią się one tak rozciągać, że po napełnieniu przekraczają podwojony obwód głowy. Dzięki temu gryzonie te mogą żerować z dala od ich norki i przenosić zapasy na znaczne odległości. Są one rozszerzeniem otworu gębowego chomików. Połączone są z gardłem, ale w tylnej części odgrodzone są od niego cienką błoną. Worki policzkowe opróżniane są przez pocieranie ich przednimi kończynami.

Chomiki są dalekowidzami, ich oczy widzą bardzo nieostro. Oczy ułożone są po bokach głowy, dlatego ich pole widzenia ma bardzo szeroki zakres (około 110 stopni).

Słyszą nie tylko zakres słyszalny dla ludzi, ale również przedział ponaddźwiękowy. Od dźwięków świata zewnętrznego chomiki potrafią się odizolować, dzięki umiejętności kładzenia uszu po ciele - składają uszy do snu.

Chomiki zaznaczają swój rewir oraz drogi, które przemierzają podczas poszukiwania pokarmu specjalnym zapachem, wydzielanym przez gruczoły zapachowe. Dzięki temu mogą bez trudu odnaleźć drogę powrotną do gniazda. Chomiki również po zapachu rozpoznają swojego właściciela w hodowli. Jeśli ten naturalny zapach zostanie zakłócony przez, np. perfumy, gryzoń może zaatakować.

Wibrysy również umożliwiają im poruszanie się pomiędzy przeszkodami.