16 ciekawostek o świętej Łucji
Święta Łucja to patronka przede wszystkim Syrakuz, miasta na Sycylii, w którym się urodziła i zmarła. Była męczennicą, która oddała swoje młode życie ...
Po raz pierwszy szopka w Neapolu pojawiła się w XIII wieku, w kościele Santa del Presepe. Szczyt popularności i kunsztu neapolitańskie szopki osiągnęły w XVIII wieku. Wykonywano je na dworach królewskich i książęcych, w domach mieszczańskich i w ubogich chatach, gdzie stanowiły zwyczajowy podarunek świąteczny. Ich scenerię stanowi architektura Neapolu i okolic.
Szopki neapolitańskie odwoływały się do codziennego życia, poza postaciami Świętej Rodziny i pasterzy, zawierały figurki rzeźników, winiarzy, tkaczy, garncarzy, którzy ukazani byli w miejscach swojej pracy. Zawierały tez rekwizyty z codziennego życia i miejsca powstawania szopki.
Neapolitańskie szopki często były dziełami najlepszych włoskich architektów, rzeźbiarzy, złotników i krawców. Figurki w szopce były bardzo realistyczne z całą paletą gestów, wyrazistości mimiki, a także z ułomnościami ludzkimi. Również stroje były bardzo skrupulatnie dopasowywane do epoki, utrzymywane w konwencji "mokrych szat", nadające postaciom dynamizmu, a szyte były z najlepszych tkanin i wykańczane złotem.
Często tłem szopki były wąskie uliczki Neapolu, bądź górzysty krajobraz wokół miasta. Bywało, że ich realizm był tak duży, że brakowało w nich wyraźnych akcentów religijnych. Jednak patrząc na nie, w realnym życiu mieszkańców uwiecznionych w szopce, można było dopatrzyć się sacrum.
W XII-wiecznym opactwie franciszkanów w Giffonii od kilkunastu lat organizowana jest doroczna wystawa szopek regionu Campania, na której wystawiane są szopki z innych krajów, m.in. z Polski (szopki krakowskie). Po raz pierwszy w Polsce neapolitańskie szopki można było oglądać w 2006 roku. Wystawione były w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa.
