Ciekawostki o Korsyce

Leży na zachód od Włoch i na południowy wschód od Francji. Od włoskiej Sardynii oddziela ją Cieśnina Świętego Bonifacego. Nad tą cieśniną na Korsyce leży miasto Bonifacio, skąd przy dobrej pogodzie roztacza się panoramiczny widok na Sardynię.

Jego ośrodkiem administracyjnym jest Ajaccio, miasto będące niewielkim portem handlowym oraz rybackim, leżące na zachodnim wybrzeżu Korsyki.

Departament Korsyka Południowa leży w południowej części wyspy, a jego prefekturą jest Ajaccio. Górna Korsyka znajduje się w północnej części wyspy - jego prefektura to Bastia - główne miasto handlowe i przemysłowe na wyspie. Przed 1975 rokiem Korsyka tworzyła jeden departament o numerze 20.

Zawsze stanowiła ważną bazą militarną, której zdobycie dawałoby silną pozycję na Morzu Śródziemnym.

Grecy z Focei około 600 lat p.n.e założyli na Korsyce osadę Aleria, z której około 259 r. p.n.e zostali wygnani przez Rzymian. Rzymianie przekształcili Alerię w prawdziwe rzymskie miasto, budując świątynie, termy, wille i forum.

W okresie średniowiecza wyspa była wielokrotnie plądrowana przez Maurów i saraceńskich piratów. Wobec ciągłego zagrożenia powtarzającymi się najazdami, ludność Korsyki zmuszona była do schronienia się w górach.

Przez około 200 lat na wyspie zapanował spokój, nastąpił też rozwój i bogacenie się Korsyki. Powstało w tym okresie wiele budowli: kaplice, kościoły i katedry w stylu romańskim, jak San Michele w Murato, Trinite w Aregno, Canonica w Lucciana czy katedra Nebbio w Saint-Florent.

Panowanie Genui spotkało się z oporem miejscowej ludności w postaci licznych powstań.

Najsłynniejsze cytadele i fortyfikacje to: Ajaccio, Bastia, Corte, Porto-Vecchio, Calvi, fortece: Girolta, Aleria, mosty: ponte Novu, Spin'a cavallu, most w Altiana, wieże: Porto, Campomoro, Girolata, Roccapina. Powstało też wówczas wiele barokowych kościołów.

Korsykanie żyli bardzo skromnie z rolnictwa i hodowli. Ponieważ często zmuszani byli do ukrywania się w górach, wioski zakładane były w miejscach najbardziej strategicznych, na górskich graniach, wysokich skałach bądź w głębokich dolinach. W niektórych miejscowościach znajdował się ufortyfikowany budynek należący do miejscowego notabla, w którym, w razie niebezpieczeństwa, mogła się schronić cała miejscowa ludność. O charakterze życia ludności korsykańskiej z dawnych lat świadczą liczne młyny, kaplice, fontanny, owczarnie, które dziś stanowią zachowane dziedzictwo kulturowe Korsyki.

Uchwalona została też pierwsza na świecie konstytucja, oświeceniowa Konstytucja Republiki Korsykańskiej, proklamowana przez powstańców antygenueńskich pod przywództwem Pasqualego Paoliego. Została ona spisana w toskańskim dialekcie języka włoskiego, który wówczas był językiem korsykańskich elit. Konstytucja Korsyki poprzedzała ogłoszoną w 1787 roku konstytucję amerykańską, jak i Konstytucję 3 maja z 1791 roku. Obowiązywała ona do upadku republiki w maju 1769 roku, który nastąpił w wyniku bitwy na Nowym Moście, gdy Korsyka została zdobyta przez wojska francuskie.

W wyniku tajnego traktatu wersalskiego z 1768 roku, w którym zadłużona u Ludwika XV Genua, sprzedała wyspę w zamian za umorzenie należności, Korsyka została ostatecznie opanowana przez wojska francuskie.

Jej powierzchnia wynosi 8 681 km2.

Jest najdalej na południe wysuniętym regionem kontynentalnej Francji. Długość wybrzeża Korsyki wynosi 1000 km.

Ponad dwadzieścia szczytów górskich przekracza wysokość 2 tys. metrów. Zachodnie wybrzeża wyspy są w zasadzie skaliste, natomiast wschodnie i północne tworzą piaszczyste plaże i laguny.

Wyspę zamieszkują głównie Francuzi, a także, zwłaszcza w południowych i wschodnich regionach - Włosi.

Korsykańskie jelenie, które wyginęły w ubiegły wieku, zostały na wyspę z powodzeniem reintrodukowane. Można je spotkać na terenie regionalnego parku narodowego Korsyki, gdzie także obecne są muflony - prawdziwy symbol wyspy. Na Korsyce żyją 22 gatunki nietoperzy, wśród nich najmniejszy gatunek nietoperzy występujących na terenie Europy - Karlik malutki - a także największy i najbardziej rzadki - Borowiec olbrzymi.

Jest tak w przypadku rasy psów korsykańskich - Cursinu. Cechy takie wytworzyły również korsykańskie kozy, owce (z mleka których wytwarzany jest słynny korsykański ser bruccio), krowy, przypominające wyglądem tury. Korsykańskie świnie "porcu nustrale" charakteryzują się niewielkim wzrostem, różnorodnością kolorów i olbrzymią wytrzymałością. W lecie żyją na wolności, na górskich halach, jesienią i zimą kryją się w bujnej roślinności makii. Charakterystyczne są także korsykańskie osły z ubarwieniem w kształcie krzyża na grzbiecie, a także konie "Cavallu corsu" lub "Paganacce", niewielkie, zwinne z umaszczeniem gniadym, czarnym lub z jasnymi plamami. Żyjące na wolności stada koni można spotkać na górskich łąkach i na halach.

Należą one do gatunku czarnych wdów. Pająki te mierzą od 4 do 15 mm i łatwo je rozpoznać po żółtych, pomarańczowych lub czerwonych kropkach na grzbiecie.

Roślinność makii występuje do wysokości około 1000 m n.p.m. Najważniejsze rośliny tworzące makię to: mącznica, wrzos, czystek, kocanki, mirta, tymianek, rozmaryn, drzewa pistacjowe, asfodel, cyklamen, powojnik, powój, wiciokrzew, jeżyna, dąb ostrolistny.

"Paghjelle" to najstarsze pieśni codziennego życia pasterzy. Są one śpiewane na trzy głosy i zawsze towarzyszą najważniejszym wydarzeniom oraz religijnym świętom. Od 2009 roku "Paghjelle" są wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Urodził się w Ajaccio, gdzie można zwiedzać jego dom rodzinny, a na ulicach znajduje się wiele pamiątek po cesarzu, pomników i zabytków historycznych.

Wizerunek ten (la Tete de Maure) symbolizuje Araba i ma związek z tym, że w przeszłości, w IX wieku, wyspą władali Arabowie.

Przebiega on niemal przez całą wyspę w kierunku północ-południe. Szlak znakowany jest na biało-czerwono, często uznawany jest za najtrudniejszy w Europie. Jego nazwa pochodzi od francuskiego słowa Grande Randonnee, a liczba 20 nawiązuje do faktu, że Korsyka w przeszłości była dwudziestym departamentem Francji.

Głosi ona, że Korsyka została stworzona siódmego dnia tygodnia, kiedy to zmęczony Bóg nie miał już siły na stwarzanie nowych cudów świata. Postanowił więc połączyć najpiękniejsze z dotąd stworzonych krajobrazów: wybrzeża, pustynie, góry pokryte śniegiem. Wszystko to zebrał i umieścił na Korsyce. I tak powstała wyspa wszystkich cudów świata.