Ciekawostki o Vincencie van Goghu

Wśród jej członków byli złotnicy, handlarze obrazów, duchowni.

Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. Urodził się w rodzinie od pokoleń nękanej problemami natury psychicznej. Jego brat Theo cierpiał na nawracające stany depresyjne a pod koniec życia zaczął popadać w psychozę. Siostra Wilhelmina natomiast była wielokrotnie hospitalizowana w zamkniętych zakładach psychiatrycznych.

Ojciec był osobą gruntownie wykształconą, był człowiekiem o bardzo surowych zasadach. Dziadek Vincenta ze strony matki był królewskim introligatorem, który zasłynął z oprawy pierwszego egzemplarza holenderskiej konstytucji.

W swoim późniejszym życiu miał epizod pracy w charakterze bibliotekarza. W pracy najczęściej siadał w kącie i studiował a także tłumaczył na inne języki Biblię. Przetłumaczył Biblię na holenderski, niemiecki, francuski i angielski.

Z zapałem zgłębiał Biblię, wielkie wrażenie wywierała na nim twórczość Balzaka, Victora Hugo, Dostojewskiego, Emila Zoli i Josepha Ernesta Renana.

Jako przedstawiciel handlowy sprzedawał reprodukcje. Był sumiennym pracownikiem, dostał szybko awans, przeniesiono go do londyńskiej filii. W drodze na Wyspy zatrzymał się w Paryżu, gdzie oczarował go Luwr ze swoimi zbiorami. Prawdopodobnie w tym okresie powstały pierwsze szkice artysty, które niestety zniszczył.

Vincent zakochał się w Eugenii Loyer, córce właścicielki mieszkania, które wynajmował. Został odrzucony i już nigdy nie pozbył się uczucia klęski. Stracił pracę marszanda, nigdy nie podjął już żadnej regularnej pracy zarobkowej i do końca życia pozostawał na utrzymaniu swojego młodszego brata Theo.

Resztę życia postanowił poświęcić głoszeniu Ewangelii ubogim, otrzymał posadę świeckiego kaznodziei, lecz po sześciu miesiącach ją stracił.

Bardzo zachęcał go do zajęcia się rysowaniem. Pierwsze szkice powstały w górniczym zagłębiu, gdzie malarz obserwował robotników idących do pracy. Nikt z rodziny nie podzielał pasji Vincenta, jedynie jego młodszy brat, który stał się jego powiernikiem. Korespondencja między braćmi jest opisem procesu artystycznego rozwoju Vincenta, swoistym komentarzem i dopełnieniem jego twórczości.

Vincent postanowił włożyć palce do płomienia zapalonej świecy i powiedział: "pozwólcie mi na nią popatrzeć tak długo jak długo będę trzymał palec w płomieniach", ale nic to nie dało, ponownie został odrzucony.

Uczył go podstaw techniki malarskiej i poradził aby porzucił rysunek na rzecz akwareli i malarstwa olejnego. Pod wpływem Mauve'a powstały pierwsze olejne obrazy van Gogha, m.in. "Na plaży w Scheveningen".

Związek z ciężarną prostytutką spowodował, że Vincent po raz pierwszy poczuł się akceptowany i kochany. Pobudziło to jego aktywność i inwencję twórczą. Vincent mimo sprzeciwu rodziny zamierzał poślubić Sien ale jej prostactwo, alkoholizm, lenistwo i nierząd spowodowały rozpad ich związku.

Zajmował się również studiowaniem wzajemnej zależności barw.

U miejscowych antykwariuszy kupował po niskich cenach drzeworyty japońskie i ozdabiał nimi ściany swojego pokoju. Sztuka ta pociągała go nie tylko egzotyką i subtelną dekoracyjnością ale i kolorystyką. Miało to wpływ na jego twórczość. Z jego obrazów zaczęły znikać mroczne krajobrazy wiejskie i chłopi przy pracy.Ten trend japoński kontynuował jeszcze w okresie paryskim swojej twórczości. Tworzył kopie barwnych drzeworytów.

Dzięki zawodowym koneksjom Theo w środowisku paryskiej bohemy, Vincent poznał Paula Gauguina, Toulousa-Lautreka, Camille'a Pissarra. Początkowy brak akceptacji dla impresjonizmu wkrótce zamienił się w niemal bezkrytyczne uwielbienie. Jego obrazy nabrały światła, blasku i kolorów.

Absynt był bardzo popularny w XIX wieku.

Pobyt w Prowansji, nad Rodanem był najważniejszy i najbardziej twórczy w życiu artysty, tam odnalazł własny, malarski styl. Często wychodził rano ze sztalugami na plecach i wracał wieczorem dziwnie rozgorączkowany, mówił do siebie i machał rękami - mieszkańcy Arles nieufnie na niego spoglądali. Był ogarnięty twórczą euforią, malował po dwa płótna dziennie.

Nigdy, poza wizerunkiem matki, nie portretował bliskich. Najchętniej portretował podobnych sobie outsiderów, zagubionych, pokrzywdzonych przez los dziwaków. Często, z braku pieniędzy na opłacenie modeli, malował samego siebie.

Natomiast bardzo starannie dobierał ramy do swych obrazów, zarówno kolor jak i rodzaj drewna, z którego miały być wykonane. Malował również w nocy. Zdarzało się, że do słomkowego kapelusza wkładał dwie zapalone świece aby rozjaśnić nocny plener.

Wynajął część domu, pomalował go na żółto, odnowił i przygotował mieszkanie, kupił nawet 12 krzeseł ( z symbolicznym odwołaniem do 12 uczniów Chrystusa). Ściany ozdobił namalowanymi słonecznikami. Przyjechał tylko Gauguin, tylko dla tego, że namówił go do przyjazdu Theo, spłaciwszy wcześniej jego długi. Gauguin mieszkał z van Goghiem w Arles przez 9 tygodni.

Niemożność porozumienia się z Gauguinem w kwestiach zawodowych, długotrwałe niedożywienie, praca w palącym słońcu, tytoń, absynt, nieustanny brak pieniędzy, niepewność w ocenie własnej sztuki, to wszystko spowodowało, że stał się nerwowy i agresywny. Często miewał ataki furii, w wyniku jednej z nich odciął sobie kawałek ucha, zapakował w skrawek gazety i podarował prostytutce Racheli.

Lekarze w Arles uznali, ze cierpi on na padaczkę. Do "żółtego domu" nigdy już nie powrócił, umieszczono go w zakładzie dla obłąkanych. Inne hipotezy zakładają, że powodem "dziwnych" zachowań van Gogha mogły być porfiria lub zespół maniakalno-depresyjny.

Była to "Czerwona winnica w Arles". Obraz kupiła Anna Boch, siostra znanego belgijskiego malarza. Obraz sprzedano za 400 franków.

Usiłował połknąć zawartość tuby z farbą a następnie wypił butelkę terpentyny. Odratowano go i przeniesiono na oddział o zaostrzonym rygorze.

Doktor Gachet leczył Vincenta przez 10 tygodni przed jego śmiercią. Gachet znany był z tego, że leczył artystów. Wykorzystał swoje wpływy w świecie sztuki by zgromadzić jedną z największych kolekcji sztuki impresjonistycznej na świecie.

Śmierć nastąpiła po trzech dniach od próby samobójczej przez postrzelenie. Bezpośrednio po wydarzeniu nie znaleziono nigdzie pistoletu. Dopiero w latach sześćdziesiątych rolnik pracujący na polu zauważył nieduży pistolet wystający z trawy. Przypuszcza się, że z tego własnie pistoletu postrzelił się van Gogh.

Był tam m. in."ojczulek"Tanguy, człowiek wielkiej dobroci, który w Paryżu prowadził niewielki sklepik z farbami i akcesoriami malarskimi. Najczęściej sprzedawał na kredyt lub, zamiast gotówki przyjmował dzieła klepiących biedę malarzy. "Ojczulek" wierzył w talent swych przyjaciół i na zapleczu swojego sklepiku przy rue Clauzel urządził maleńką galerię z obrazami m. in. Cezanne'a, Gauguina, van Gogha, Seurata, Toulouse- Lautreca. Czasami udało mu się coś sprzedać ale robił to niechętnie, ponieważ przywiązywał się do ofiarowanych mu dzieł. Oprócz niego byli jeszcze na pogrzebie: Emile Bernard, doktor Gachet, Camille Pissarro. W sali, w której spoczęło ciało, rozwieszono obrazy malarza a trumnę pokryły żółte kwiaty: słoneczniki i dalie. Sztalugi i pędzle leżały na podłodze.

Pół roku po śmierci Vincenta w Utrechcie zmarł Theo. W 1914 roku dokonano ekshumacji i szczątki Theo spoczęły obok Vincenta.

Irytowało go, że obcokrajowcy błędnie wymawiali jego nazwisko.

Kiedyś pokonał pieszo odległość czterech maratonów w trzy dni, idąc do siostry. Namalował później serię obrazów, których bohaterami są znoszone buty.

Odczuwał ciągłą potrzebę pisania lub innej formy graficznej. Napisał około 200 listów do brata, najkrótszy list miał ponad sześć stron.

Namalował około 900 obrazów. Żona Theo, Johanna van Gogh-Bonger, po jego śmierci propagowała sztukę Vincenta, zajęła się też uporządkowaniem i wydaniem listów Vincenta pisanych do Theo.

Dwa z nich stały się jednymi z najsłynniejszych jego obrazów. Jeden z tych czterech obrazów został zniszczony podczas amerykańskiego nalotu bombowego w czasie II wojny światowej, w tym samym dniu, w którym zrzucono bombę atomową na Hiroszimę. Obraz był własnością biznesmena i kolekcjonera sztuki. Próbował on ocalić obraz, gdy jego dom zajął się ogniem. Nie zdołał tego zrobić, ponieważ duża, złocona rama obrazu była zbyt ciężka.

Powstały dwa obrazy "Gwiaździsta noc". Pierwszy, mniej kultowy nazywany był "Gwiaździsta noc" 1.

Wiadomo o tym, ponieważ poddawano obrazy badaniu promieniami Roentgena. Przypuszcza się, że wynikało to z braku pieniędzy autora, płótno było dość drogie.

Zajął zaszczytne 10 miejsce.

Znajduje się tam ponad 200 obrazów mistrza, 500 jego rysunków i 700 listów. Jest to największa taka kolekcja na świecie.

Dzięki quizowi sprawdzisz, jak dobrze pamiętasz o czym pisaliśmy w ciekawostkach :)