Ciekawostki o Vincencie van Goghu

Wśród jej członków byli złotnicy, handlarze obrazów, duchowni.

Był najstarszym z sześciorga rodzeństwa. Urodził się w rodzinie od pokoleń nękanej problemami natury psychicznej. Jego brat Theo cierpiał na nawracające stany depresyjne a pod koniec życia zaczął popadać w psychozę. Siostra Wilhelmina natomiast była wielokrotnie hospitalizowana w zamkniętych zakładach psychiatrycznych.

Ojciec był osobą gruntownie wykształconą, był człowiekiem o bardzo surowych zasadach. Dziadek Vincenta ze strony matki był królewskim introligatorem, który zasłynął z oprawy pierwszego egzemplarza holenderskiej konstytucji.

W swoim późniejszym życiu miał epizod pracy w charakterze bibliotekarza. W pracy najczęściej siadał w kącie i studiował a także tłumaczył na inne języki Biblię. Przetłumaczył Biblię na holenderski, niemiecki, francuski i angielski.

Z zapałem zgłębiał Biblię, wielkie wrażenie wywierała na nim twórczość Balzaka, Victora Hugo, Dostojewskiego, Emila Zoli i Josepha Ernesta Renana.

Jako przedstawiciel handlowy sprzedawał reprodukcje. Był sumiennym pracownikiem, dostał szybko awans, przeniesiono go do londyńskiej filii. W drodze na Wyspy zatrzymał się w Paryżu, gdzie oczarował go Luwr ze swoimi zbiorami. Prawdopodobnie w tym okresie powstały pierwsze szkice artysty, które niestety zniszczył.

Vincent zakochał się w Eugenii Loyer, córce właścicielki mieszkania, które wynajmował. Został odrzucony i już nigdy nie pozbył się uczucia klęski. Stracił pracę marszanda, nigdy nie podjął już żadnej regularnej pracy zarobkowej i do końca życia pozostawał na utrzymaniu swojego młodszego brata Theo.

Resztę życia postanowił poświęcić głoszeniu Ewangelii ubogim, otrzymał posadę świeckiego kaznodziei, lecz po sześciu miesiącach ją stracił.

Bardzo zachęcał go do zajęcia się rysowaniem. Pierwsze szkice powstały w górniczym zagłębiu, gdzie malarz obserwował robotników idących do pracy. Nikt z rodziny nie podzielał pasji Vincenta, jedynie jego młodszy brat, który stał się jego powiernikiem. Korespondencja między braćmi jest opisem procesu artystycznego rozwoju Vincenta, swoistym komentarzem i dopełnieniem jego twórczości.

Vincent postanowił włożyć palce do płomienia zapalonej świecy i powiedział: "pozwólcie mi na nią popatrzeć tak długo jak długo będę trzymał palec w płomieniach", ale nic to nie dało, ponownie został odrzucony.