Ciekawostki o Gustavie Klimcie

Tworzył obrazy, murale, grafiki i inne dzieła sztuki, a ich głównym tematem było kobiece ciało. Na jego prace przesycone erotyzmem, ogromny wpływ miała sztuka japońska i związane z nią techniki.

Urodził się w Baumgarten, niewielkiej wsi pod Wiedniem (obecnie jest to czternasta dzielnica Wiednia), jako drugie z siedmiorga dzieci Anny Klimt z domu Finster i Ernsta Klimta (starszego). Gustav miał dwóch braci, Ernsta i Georga, którzy też, jak brat, zajmowali się twórczością artystyczną; Ernst zajmował się malarstwem historycznym, a Georg był cyzelatorem - zajmował się artystyczną obróbką plastyczną metalowych rzeźb i wyrobów rzemiosła artystycznego.

Ojciec Gustava pochodził z Czech, był rytownikiem. Matka była wielbicielką muzyki, jej nie spełnionym wykonawcą.

Studiował tam w latach 1876-1883 malarstwo architektoniczne. Jego mentorem był wówczas  czołowy wiedeński malarz historyczny, projektant dekoracji wnętrz, przedstawiciel akademizmu, Hans Makart. Klimt tworzył wówczas w konwencji akademizmu - odwoływał się do zasad i ideałów sztuki antycznej oraz renesansowej. Jego dzieła charakteryzowała konwencjonalna poprawność formy, przy jednoczesnym odrzuceniu spontanicznej ekspresji.

W 1877 roku do szkoły tej zapisał się też brat Gustava Ernst, który podobnie jak ojciec, miał zostać rytownikiem. Bracia wraz z ich przyjacielem Franzem Matschem rozpoczęli współpracę jako firma artystyczna i jako zespół otrzymywali liczne zlecenia. Pomagali też swojemu nauczycielowi w malowaniu murali w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.

W 1888 roku Klimt otrzymał od cesarza Franciszka Józefa I Złoty Order Zasługi za wkład w murale namalowane w Burgtheater w Wiedniu (teatr narodowy w Wiedniu). Został też członkiem honorowym uniwersytetów monachijskich i wiedeńskich. W 1891 roku został członkiem Wiedeńskiej Spółdzielni Artystów Plastyków (Künstlerhaus).

Odrzucił kanony akademickie i wspólnie z innymi artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich - Secesję. Celem stowarzyszenia, którego został prezesem, było organizowanie wystaw młodych, niekonwencjonalnych artystów, sprowadzanie do Wiednia dzieł najlepszych artystów zagranicznych oraz wydawanie własnego magazynu, w którym prezentowana będzie twórczość członków.

Symbolem stowarzyszenia była Pallas Atena - grecka bogini mądrości, sztuki, sprawiedliwej wojny. Klimt w 1898 roku namalował jej swoją wersję.

Nie wyróżniał się urodą ani strojem, nosił zwykły, prosty, niemalże mnisi kitel bądź fartuch. Twierdził, że boi się miłości, choć kobiety go uwielbiały. Ponoć posiadał wiele kochanek, zwykle były to jego modelki. Prawdopodobnie spłodził co najmniej czternaścioro dzieci.

Na początku lat 90. XIX wieku poznał austriacką projektantkę mody Emilie Louise Flöge, która prawdopodobnie była jego towarzyszką do końca życia. Klimt zaprojektował wiele kostiumów, które Flöge wykorzystywała w swoich pracach.

Badacze sztuki uważają, że obraz Klimta "Pocałunek" przedstawia Klimta i Emilie Flöge jako kochanków. Nazwisko bohaterki tego obrazu przez długi czas nie było znane, ale odnaleziono szkice głowy kobiety z "Pocałunku" podpisane imieniem Emilie. Obraz został namalowany farbami olejnymi na płótnie o wymiarach 180x180 i zawiera charakterystyczne dla Klimta płatki złota.

W 1894 roku zlecono mu wykonanie trzech malowideł dekorujących sufit Wielkiej Sali Uniwersytetu Wiedeńskiego. Trzy powstałe obrazy "Filozofia", "Medycyna" i "Orzecznictwo" były krytykowane i nazwane pornograficznymi. W rezultacie nie zostały one wyeksponowane na suficie Wielkiej Sali. Obrazy te, a także dziesięć innych (m.in. "Szubert przy fortepianie", "Dziewczyny czyli dwie przyjaciółki", "Muzyka") uległy zniszczeniu w 1945 roku, gdy wojska niemieckie wycofywały się z zamku Immendorf.

Od końca lat 90. XIX wieku coroczne wakacje spędzał z rodziną Flöge nad jeziorem Attersee, gdzie namalował wiele pejzaży. Był tak zaangażowany w pracę nad sztalugami, że miejscowi zaczęli nazywać go Waldschrat (leśny demon).

Tworzył około jednego wielkoformatowego portretu kobiety rocznie. W obrazach tych stosował podstawowe zasady secesji: płaskość, dekorację, aplikację płatków złota. Malował też alegorie i bohaterki Starego Testamentu, które przekształcał w "fammes fatales". Życie, miłość i śmierć stanowiły dla Klimta tematy ważne w jego twórczości.

Wiele obrazów z tego okresu dekorowanych było płatkami złota. Obrazami najbardziej kojarzonymi z tym okresem są "Pocałunek" (1907-08) i Portret Adele Bloch-Bauer (1907).

Portret został namalowany na zamówienie męża modelki, Ferdinanda Bloch-Bauer, wiedeńskiego, żydowskiego producenta cukru. Klimt namalował jeszcze w 1912 roku drugi portret Adele i oba obrazy były w posiadaniu rodziny. Portret z 1907 roku jest jednym z najbardziej znanych dzieł Klimta i jest on ostatnim najpełniej reprezentatywnym dziełem "złotego okresu" twórcy.

W 1941 roku obraz został skradziony przez hitlerowców i przekazany Österreichische Galerie Belvedere. Po zakończeniu II wojny światowej galeria, w której znajdowało się też wiele innych dzieł sztuki zrabowanych przez hitlerowców żydowskim rodzinom, odmówiła zwrotu dzieł spadkobiercom pierwotnych właścicieli. Nie uznała też, że doszło do kradzieży. Jedna ze spadkobierczyń Ferdinanda Bloch-Bauera, Maria Altmann wystąpiła do galerii z roszczeniem o zwrot pięciu dzieł Klimta.

Było nieco zamknięte, poświęcone sztuce, rodzinie. Klimt unikał spotkań towarzyskich, rzadko spotykał się z innymi artystami. Kiedy pracował i odpoczywał w domu, nosił sandały i długą, zwiewną szatę, nie nosił bielizny. Klimt mało mówił o swoim życiu, dużo czasu spędzał w swojej pracowni z modelkami, które mu pozowały. Trwało to długo, ponieważ jego praca była bardzo przemyślana i żmudna. Unikał skandali, nie opowiadał o swoich związkach, choć wiadomo było powszechnie, że prowadził aktywne życie seksualne.

Stwierdził kiedyś, że on sam nie jest bardziej interesujący, niż inni ludzie, że interesują go w kwestii artystycznej przede wszystkim kobiety. O sobie mówił, że nie ma w nim niczego specjalnego, że jest malarzem, który maluje dzień po dniu, od rana do wieczora, a jeśli ktoś chce się o nim czegoś dowiedzieć, powinien uważnie przyjrzeć się jego obrazom.

Klimt podróżował do wielu europejskich miast, gdzie wystawiał swoje obrazy, m.in. w Pradze, Dreźnie, Monachium, Wenecji. Wszędzie spotykał się z wielkim uznaniem.

 Cesarsko-Królewskie Ministerstwo Oświaty czterokrotnie odmówiło mianowania Klimta na stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Akademia nadała mu tytuł członka honorowego w dniu 26 października 1917 roku.

Zmarł 6 lutego 1918 roku w wieku 55 lat w Szpitalu Ogólnym w Wiedniu, po zapaleniu płuc spowodowanym światową epidemią grypy. Został pochowany na cmentarzu Hietzinger w 13. dzielnicy, gdzie mieściła się jego ostatnia pracownia.

Obraz "Cottage Garden" z 1907 roku został sprzedany na aukcji w Londynie w 2017 roku za 47,9 mln funtów brytyjskich. Został on uznany za nie tylko najdroższy obraz pejzażowy artysty, ale też trzecie najdroższe dzieło sztuki, jakie kiedykolwiek sprzedano w Europie.

W 2023 roku ostatnia praca Klimta "Dama z wachlarzem", została sprzedana na aukcji przez nieznanego licytanta z Hongkongu za 85,3 mln funtów (99,2 mln euro) po dziesięciominutowej aukcji w Sotheby's. Była to wówczas najwyższa cena aukcyjna, jaką kiedykolwiek osiągnięto za obraz w Europie.