51 ciekawostek o Wiedniu
Wiedeń, stolica Austrii, to miasto cesarskich pałaców, walca wiedeńskiego, tortu Sachera, muzyki klasycznej i noworocznych koncertów filharmoników wie ...
Pałac Schönbrunn nazywany czasem "Pięknym Źródłem, to wyjątkowy zabytek architektury wiedeńskiej i jedno z najważniejszych miejsc turystycznych w Austrii.
Zlokalizowany w stolicy kraju pałac pełnił funkcję letniej rezydencji dla Habsburgów. Został zbudowany w latach 1696-1712 w stylu barokowym i rokokowym, a jego rozległe wnętrza są pięknie urządzone i bogato zdobione.
Pałac otoczony jest parkiem o powierzchni 160 hektarów i kryje w sobie fontanny, pawilony widokowe, palmiarnię i ogród zoologiczny. Jako wybitny przykład architektury pałacowej i ogrodowej, pałac został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
To niezwykłe miejsce przyciąga rocznie miliony turystów, zachwycając ich pięknem, historią i atmosferą, która ożywa wzdłuż korytarzy i alejek pałacu Schönbrunn .
Zlokalizowany jest w 13. dzielnicy miasta, w Hietzingu (w dzielnicy tej znajduje się także ambasada Polski i Turcji). Jest to gęsto zaludniony obszar miejski z wieloma budynkami mieszkalnymi, obejmujący także duże obszary Lasu Wiedeńskiego wraz z pałacem Schönbrunn.
W ich posiadaniu był od 1569 roku, kiedy to cesarz Maksymilian II kupił rozległą posiadłość w Khattermühle, obejmującą wzgórze oraz dolinę rzeki Wien i przekształcił ją w tereny myśliwskie. W centrum posiadłości powstał dwór myśliwski, a w okolicznych lasach polowano na dziki i jelenie.
Założono tam także stawy rybne i bażanciarnię, hodowano też egzotyczne ptactwo, między innymi indyki i pawie.
Przypisuje się ją cesarzowi Maciejowi, który podczas polowania na tym terenie natrafił na artezyjskie źródło i urzeczony jego widokiem wykrzyknął " pięknie"!
Eleonora Gonzaga była drugą żoną cesarza Ferdynanda II. Po jego śmierci stała się właścicielką majątku. Eleonora spędzała tam dużo czasu rekreacyjnie, ale też kochała polowania.
Wybudowała w majątku pałac, który już oficjalnie nosił nazwę Schönbrunn (nazwa Schönbrunn pojawiła się po raz pierwszy na fakturze z 24 stycznia 1642 roku za dostawę drewna). Budynek pałacowy poważnie ucierpiał podczas drugiego tureckiego oblężenia Wiednia w 1683 roku. Zniszczeniu uległ cały kompleks - zamek wraz z przybudówkami i ogrodami nie nadawał się do użytku.
Przebudowy i rozbudowy istniejącego pałacu dokonali dwaj architekci: Nikolaus von Pacassi i Johann Ferdinand Hetzendorf von Hohenberg. Barokowy pałac stał się letnią rezydencją królów i cesarzy cesarstwa od połowy XVIII wieku do końca Świętego Cesarstwa Rzymskiego w 1806 roku. Natomiast letnią rezydencją austriackiej rodziny cesarskiej - od 1804 roku do końca I wojny światowej.
W tym czasie pałac z kilkusetosobowym dworem stanowił kulturalne i polityczne centrum imperium Habsburgów.
Jest największym i jednym z najważniejszych i najczęściej odwiedzanych dóbr kultury Austrii.
Tam też zmarł w 1916 roku, w wieku 86 lat. Po upadku monarchii habsburskiej w listopadzie 1918 roku pałac przeszedł na własność Republiki Austriackiej i został zachowany jako muzeum. W 1996 roku pałac wraz z ogrodami został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako niezwykły zespół barokowy i przykład syntezy sztuk ( Gesamtkunstwerk).
Budynek ma charakterystyczną żółtą elewację - był to ulubiony kolor cesarzowej Marii Teresy. Posiada 1441 komnat (dla zwiedzających udostępniono jedynie 45), których wnętrza utrzymane w stylu rokoko - pokryte są licznymi freskami, sztukaterią, ornamentami pozłacanymi 14-karatowym złotem oraz ozdobione czeskimi lustrami kryształowymi i fajansowymi piecami.
Pięknie zdobione i wyposażone są pokoje reprezentacyjne i gościnne pałacu. Komnaty mieszkalne i gabinety cesarza Franciszka Józefa mają skromny i prosty wystrój.
Koncert Mozarta, jako sześcioletniego "cudownego dziecka" odbył się prawdopodobnie w Sali Lustrzanej pałacu lub sąsiedniej Sali Różowej. Koncert odbył się przed cesarzową Marią Teresą i dworem. Według relacji naocznych światków, po recitalu mały Mozart wskoczył na kolana cesarzowej, przytulił się do niej i pocałował. Sprawiło to wielką radość cesarzowej.
W pałacu koncertował też Joseph Haydn.
Jest to dekoracyjna budowla architektoniczna, zbudowana w 1775 roku według projektu Johanna Ferdinanda Hetzendorfa von Hohenberg jako świątynia sławy, pomnik sprawiedliwej wojny, która doprowadziła do pokoju. Jest ona głównym elementem przyciągającym wzrok w ogrodzie.
Glorieta służyła później jako sala jadalna i bankietowa oraz sala śniadaniowa cesarza Franciszka Józefa I. Jadalnia używana była do końca monarchii, dziś mieści się w niej kawiarnia. Na dachu znajduje się platforma widokowa z widokiem na Wiedeń.
Tutaj 15 grudnia 1805 roku podpisano traktat Schönbrunn między Prusami a Francją, a 14 października 1809 roku pokój w Schönbrunn między Francją a Austrią, w wyniku którego poszerzono ziemie Księstwa Warszawskiego o tereny III rozbioru Polski.
W 1815 roku Schönbrunn był miejscem obrad Kongresu Wiedeńskiego. W pałacu też 11 listopada 1918 roku ostatni cesarz Karol I podpisał akt abdykacji i zrzeczenia się roszczeń do majątku Habsburgów na terenie Austrii.
W wieku 18 lat został on ogłoszony cesarzem i pozostał nim do śmierci w 1916 roku. Panując prawie 68 lat, przewyższył każdego innego władcę swojej dynastii. Śmierć Franciszka Józefa wraz z klęską militarną zapoczątkowała rozpad Austro-Węgier, który nastąpił jesienią 1918 roku. Franciszek Józef był ostatnim europejskim cesarzem, który zmarł, będąc jeszcze w swoim imperium.
Cesarz został pochowany w Krypcie Cesarskiej, zwanej też Kryptą Kapucynów, znajdującą się na Neuer Markt pod klasztorem kapucynów. Krypta Cesarska jest miejscem pochówku Habsburgów i Habsburgów-Lotaryngii.
Książę, który od najmłodszych lat zmagał się z problemami z płucami i w końcu zachorował na gruźlicę, zmarł w 1832 roku w wieku 21 lat w pałacu Schönbrunn. W pokoju, w którym mieszkał i zmarł książę, znajduje się jego maska pośmiertna i zachowany skowronek czubaty, który był jego ukochanym ptakiem.
Ciało księcia zostało zakonserwowane i pochowane w cesarskiej krypcie pod kościołem Kapucynów w Wiedniu. Jego serce zostało pochowane w krypcie Habsburgów (Krypta Loretańska w kościele augustianów w Wiedniu), a wnętrzności w krypcie książęcej katedry św. Szczepana.
W pałacu swoje pokoje otrzymali wysocy politycy, a także inwalidzi wojenni. Trzema izbami we wschodnim skrzydle dysponowali harcerze (Austriacki Związek Skautowy). Utworzono tam też sierociniec dla sierot wojennych.
W 1922 roku w pałacu zakwaterowano 70 byłych koni dworskich, w związku z przebudową dawnych stajni dworskich na plac targowy.
Teatr pałacowy, który przed I wojną światową przekształcono w magazyn meblowy, od 1919 roku był ponownie użytkowany przez Burgtheater. Od 1929 roku mieści się tam Max Reinhardt Seminar, szkoła aktorska.
Zapobiegło to grabieżom pałacowych dóbr. Oddziały radzieckie, które okupowały te tereny w bitwie pod Wiedniem w kwietniu 1945 roku, w tym przypadku zachowały się wzorowo, nie dewastując i nie rabując.
Pałac posiada 1441 pokoi różnej wielkości. Część, która nie należy do muzeum jest wynajmowana jako mieszkania osobom prywatnym.
W 2016 roku Schönbrunn odwiedziło około 3,7 miliona osób, natomiast park i jego obiekty około 5 milionów więcej, co daje łącznie około 8,7 miliona wizyt rocznie.
W palmiarni o całkowitej długości 111 metrów, szerokości 28 metrów i wysokości 25 metrów znajduje się około 4500 gatunków roślin, z których tylko niektóre sadzone są na stałe, większość jest prezentowana jako kwitnące rośliny doniczkowe w zależności od pory roku.
