Brzydka pokraczna żaba z trójkątną głową, nieruchomymi pozbawionymi powiek oczami i parą macek na ustach, która zwraca uwagę nietypowym sposobem rozmnażania.
Nie ma zębów ani języka, otwory nosowe ma umiejscowione na końcu pyszczka, ale jest wspaniałą matką, którą chroni potomstwo przechowując je pod specjalnymi klapkami na swoim grzbiecie.
Jest łatwa w hodowli i polecana nawet początkującym terrarystom, ale nie należy do żab najtańszych - nawet za najmniejszy okaz trzeba zapłacić nawet do kilkuset złotych.
W obrębie rodziny grzbietorodowatych wyróżnia się 5 rodzajów i 33 gatunki.
Jego waga nie przekracza 500 g. Pyszczek ma spiczasty, tułów szeroki o kwadratowym zarysie. Nie ma języka ani zębów - pożywienia szuka w mulistym dnie, przewracając muł przednimi łapkami. Zewnętrzne otwory nosowe umiejscowione ma na końcu pyszczka. Małe oczy, szeroko rozstawione, skierowane w górę, umieszczone ma na skraju głowy. Ma duży otwór gębowy, zakończony parą macek. Kończyny ma grube i silnie umięśnione, zakończone cienkimi palcami z nitkowatymi wyrostkami (narządy gwiaździste), które ułatwiają orientację przestrzenną i pomagają wyczuć zagrzebane w mule bezkręgowce. Palce spięte błoną pławną, umożliwiającą pływanie.
Skóra na grzbiecie jest gąbczasta i pomarszczona z ciemnymi plamami i maleńkimi brodawkami.
Samice mierzą od 105 do 171 mm, samce od 106 do 154 mm.
Zamieszkują płytkie, przybrzeżne części rzek, ich dopływy o spokojnym nurcie gęsto zarośnięte roślinnością, rozlewiska i starorzecza. Można je także spotkać na bagniskach lub w mulistych rowach melioracyjnych. W porze deszczowej przemieszczają się pomiędzy zbiornikami bez wychodzenia z wody, gdy teren zostaje zalany woda deszczową. Mogą żyć w wodach o niskiej zawartości tlenu, ale wrażliwe są na zanieczyszczenia chemiczne.
Poluje przede wszystkim na bezkręgowce, zwłaszcza owady i ich larwy, które cienkimi palcami wygrzebuje z mułu i błyskawicznie umieszcza w pysku.
W czasie godów samice wydzielają swoistą woń wabiącą samców, a samce wydobywają głos, który przypomina tykania zegara.
Całkowity rozwój jaj i ich przeobrażenie odbywa się w skórze na grzbiecie samicy. Pojedyncze jajo ma średnicę 6 - 7 mm, każda samica składa od 40 do prawie 500 jaj.
Osobniki połączone w ampleksusie (odruch płciowy występujący u płazów bezogonowych) wykonują salta, z których każde trwa kilkanaście sekund. W określonej fazie tej figury samica składa jaja, które natychmiast zostają zapłodnione przez samca i przyklejone przez niego na grzbiecie samicy. Bogata w naczynia krwionośne skóra samicy tworzy wokół przyklejonych jaj specjalne kieszonki. Po upływie 10 dni jaja zostają całkowicie zarośnięte skórą - rozwijają się w zamkniętych kieszonkach na głębokości 15 mm.
W pierwszych dniach rozwoju, część jaj, które zostały płytko zagłębione w skórze samicy również zostaje wypchnięta przez jaja znajdujące się głębiej w skórze.
Po tym czasie i całkowitej resorpcji ogona młode opuszczają kieszonki w skórze matki. Początkowo wychylają one głowi lub kończyny na przeciąg 1 - 2 sekund. Po tym czasie, wydostają się na powierzchnię wody i rozpoczynają samodzielne życie. Wydaje się prawdopodobne, że przez wykonywanie ruchów napinających mięśnie grzbietu, samica pomaga młodym przy wydostawaniu się na zewnątrz.
Wkrótce samica przechodzi wylinkę i jej skóra ponownie staje się gładka a pozostałości po kieszonkach lęgowych znikają.
Grzbiet ciała młodych okazów jest jednolicie szary i dopiero po okresie dwutygodniowym następuje skupienie ciemnego pigmentu.
Zauważono, że u dorosłych grzbietorodów najsilniejszym bodźcem pokarmowym jest obecność jakiegoś ruchliwego obiektu dotykającego ich nóg albo okolicy głowy, który to przedmiot grzbietoród chwyta energicznym ruchem pyska. Nie zaobserwowano jednak, aby młode okazy, które pobudzały w ten sposób matkę zostały przez nią zjedzone.