38 ciekawostek o Gruzji
Ten w większości górzysty kraj Kaukazu Południowego jest po trosze europejski i jednocześnie w pewnym stopniu azjatycki. Jest mieszanką wielu kultur i ...
Elbrus jest starym stratowulkanem o niemal symetrycznej budowie. Uznaje się go za uśpiony, gdyż od około dwóch tysięcy lat nie odnotowano jego erupcji.
Choć Elbrus nie jest aktywny, z jego zboczy wydostają się gazy wulkaniczne i wypływają gorące źródła. Możliwość ewentualnej erupcji nie odstrasza turystów, chętnych na zdobycie szczytu.
Pomysłów na zdobycie szczytu powstało wiele, niektóre nawet doczekały się realizacji. Oprócz klasycznej wyprawy pieszej, szczyt próbowano już zdobyć konno, quadami, a nawet samochodem, na zboczach góry można do dziś oglądać jego wrak.
Położony jest na południu Rosji w republice Kabardo-Bałkarii, niedaleko od granicy z Gruzją.
Choć niektórzy klasyfikują Elbrusa jako szczyt azjatycki, co dałoby tytuł najwyższego szczytu Europy Mont Blanc, większość naukowców uznaje jednak Elbrusa za szczyt europejski.
Położony jest 11 kilometrów od granicy rosyjsko-gruzińskiej.
Elbrus powstał około 2.5 miliona lat temu a jego okres najbardziej gwałtownych wybuchów zakończył się około 700 tysięcy lat temu. Ostatnia erupcja miała miejsce około roku 50 naszej ery.
Oba z nich są uśpionymi wulkanami, a wyższy jest szczyt zachodni. Różnica wysokości między szczytem zachodnim (5642 m) a wschodnim (5621 m) jest niewielka. Wierzchołki oddalone są od siebie o około 3 km.
Samo wejście na szczyt nie jest technicznie bardzo trudne. Problem stanowi surowa i zmienna pogoda oraz silne wiatry, które mogą zaskoczyć mniej profesjonalnych turystów. Rocznie podczas wspinaczki na Elbrus ginie od 15 do 30 osób. Główną przyczyną tragedii jest niedostosowany do warunków sprzęt i słaba organizacja wyprawy.
Warunki są wtedy najbardziej stabilne, choć i tak na większych wysokościach pogoda może zmienić się błyskawicznie w bardzo niekorzystną stronę.
Niektóre z nich są grube na 400 metrów. Lodowce na Elbrusie dają początek rzekom Baksan, Kuban i Malka.
Według ostatnich badań powierzchnia lodowców kurczy się o 1% rocznie. Jeśli tempo topnienia się utrzyma, do 2050 roku ilość lodu może spaść o 40% lub nawet więcej.
Głównym powodem założenia parku była ochrona unikalnej dla tego miejsca przyrody. 11% parku stanowią lodowce. W parku można spotkać wilki stepowe, szakale złociste, lisy rude, rysie euroazjatyckie, dziki i niedźwiedzie syryjskie.
Chaszirow był przewodnikiem ekspedycji naukowej armii Imperium Rosyjskiego kierowanej przez generała Georgija Emanuela.
Została tam umieszczona przez alpinistów na polecenie niemieckiego generała podczas wojny o Kaukaz w 1942 roku. Adolf Hitler na wieść o umieszczeniu flagi wpadł w szał, uznając takie inicjatywy za próżne, i nieistotne dla działań wojennych.
Flaga została usunięta przez radzieckich alpinistów już w lutym 1943 roku.
Pierwszy jej odcinek dociera do schroniska na wysokości 3708 m n.p.m., drugi do wysokości 3850 m n.p.m.
