Ciekawostki o niedźwiedziu syryjskim

Podgatunek po raz pierwszy opisało w 1828 roku dwóch niemieckich naukowców: zoolog Christian Gottfried Ehrenberg i przyrodnik Friedrich Wilhelm Hemprich, nadając mu nazwę Ursus syriacus.

W Syrii wyginął w połowie XX wieku, wytępiono go również w Jordanii, Izraelu. Obecnie żyje na Kaukazie Południowym: w północnej Armenii, Azerbejdżanie, Abchazji, a także krajach Bliskiego Wschodu: Iraku, Iranie, Libanie, Turcji i Turkmenistanie.
W Syrii ślady niedźwiedzia zarejestrowano na śniegu w Górach Antyliban w 2004 roku - stało się to po raz pierwszy od prawie pięćdziesięciu lat. W 2011 roku ponownie odnotowano tropy niedźwiedzi w tym rejonie. W 2017 roku samica z młodymi widziana była w Libanie po raz pierwszy od 60 lat.

Ich siedliska występują na wysokości od 500 do 2700 m. W Iranie niedźwiedź występuje na obszarze chronionym pasma górskiego Alborz (północny Iran) oraz w górach Zagroz. W rejonach tych występuje na większych wysokościach.

Dorosłe zwierzę osiąga masę do 250 kg i długość ciała około 101- 140 cm (od nosa do ogona).

Włosy na kłębie są dłuższe, z szarobrązową podstawą i często mają inny odcień niż reszta tułowia, co u niektórych osobników jest widoczne jako ciemny pasek biegnący na grzbiecie. Jaśniejsze kolory zwykle pojawiają się u osobników żyjących na większych wysokościach. Ich nogi są zwykle ciemniejsze niż reszta ciała.

Na wolności zwierzęta te żyją około 20-25 lat.

Zwykle związane jest to z rozwojem rolnictwa, gdzie niedźwiedzie wchodzą w konflikt z człowiekiem (ataki na zwierzęta gospodarskie, niszczenie uli, niszczenie upraw), a także degradacją lasów. Zagraża im też kłusownictwo i handel częściami ciała niedźwiedzia, które wykorzystywane są w tradycyjnej medycynie. Mieszkańcy regionu Morza Czarnego nielegalnie polują na niedźwiedzie syryjskie w celu pozyskania niedźwiedziego tłuszczu, który ponoć posiada wartość leczniczą. Niedźwiedzie giną też czasami podczas polowań na dzika z wykorzystaniem psów, a także przez zatrute przynęty i wnyki zastawiane nielegalnie na jelenie, sarny, wilki czy rysie.

Niedźwiedzie te objęte są ochroną w ramach konwencji o handlu zwierzętami CITES (konwencja waszyngtońska).
Liczebność niedźwiedzia syryjskiego maleje i może mu grozić wymarcie na wolności (jedna z kategorii określających stan zagrożenia wyginięciem gatunków).

Jada owoce, jagody, nasiona, orzechy, trawę, czerwie, małe ssaki. Zjada także rośliny uprawne i zwierzęta domowe w górskich wioskach, stąd konflikt z człowiekiem.

Został kilkakrotnie wymieniony już w Biblii, jako symbol opiekuńczości matki wobec swoich młodych.