Znaleźliśmy 20 ciekawostek na temat Piotra Szczepanika
"Kochać - jak to łatwo powiedzieć, kochać -tylko to, więcej nic..."
Każdy, kto czasy swojej młodości spędzał w latach 60-tych pamięta sentymentalne teksty śpiewane ciepłym, spokojnym głosem Piotra Szczepanika. Wtedy, gdy w Polsce królował ostry bigbit, on zasłynął jedną z najpiękniejszych piosenek o miłości - "Kochać". Na przekór modzie śpiewał swoje melancholijne piosenki. Jego utwory były bardzo chętnie słuchane, a jego pierwsze płyty rozchodziły się w wielotysięcznych nakładach. Przy jego piosenkach ludzie się wzruszali, popadali w zadumę, wyznawali sobie miłość i koili rany złamanych serc.
1
Piotr Szczepanik urodził się 14 lutego 1942 roku w Lublinie.
Urodził się w Dniu Zakochanych, ale jak sam stwierdził: "To nie ja wybierałem, tylko los".
2
Dzieciństwo spędził w Lublinie, w czynszowej kamienicy należącej do jego ojca, przy ulicy Piaskowej.
Z okien miał widok na Majdanek - niemiecki obóz koncentracyjny.
3
W dzieciństwie uprawiał lekką atletykę, w tym skok wzwyż, jednak większość czasu poświęcał na czytanie książek i poezji.
Dużo czasu spędzał w Domu Kultury, który mieścił się w Zamku Lubelskim. Tam rozwijał się artystycznie w teatrze lalkowym, recytował też wiersze.
4
Został studentem historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Wcześniej próbował swoich sił na egzaminach do szkoły aktorskiej, niestety bez powodzenia.
5
Atmosfera studiów bardzo mu odpowiadała, szczególnie lubił wykłady ze sztuki średniowiecznej.
Słuchał jazzu, ale też Elvisa Presleya, Beatlesów.
6
W ostatnich latach chętnie słuchał muzyki klasycznej (Góreckiego, Rachmaninowa), choć pozostał wierny dobremu jazzowi, zarówno temu staremu jak i współczesnemu. Słuchał też muzyki relaksacyjnej, mistycznej, indiańskiej i cygańskiej.
Niechętnie słuchał piosenek, wolał muzykę instrumentalną. Kiedy podróżował po świecie, z podróży zawsze przywoził płyty winylowe.
7
Początki działalności artystycznej piosenkarza miały miejsce w kabarecie "Czart" i w teatrze Akademii Medycznej "Dren 59".
Jednak właściwym debiutem był udział w festiwalu piosenki studenckiej w Krakowie w 1963 roku. Zaowocowało to m.in. przyjaźnią z pianistą jazzowym Andrzejem Nowakiem, który skomponował muzykę do ulubionej piosenki Szczepanika "Chciałbym kiedyś". W Krakowie śpiewał też piosenki Wiesława Dymnego i był częstym gościem Piwnicy Pod Baranami.
8
Piotr Szczepanik był osobą niezwykle skromną. Sukces nie był jego celem, właściwie nigdy nie planował kariery estradowej.
Nigdy nie zabiegał o popularność, a o tym, że piosenki przez niego śpiewane stawały się szlagierami decydowali radiosłuchacze.
9
Na początku kariery Szczepanik nagrywał z zespołami "Tajfuny" i Ricercar". Szybko trafił na Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu.
Na przełomie lat 60. i 70. współtworzył program estradowo-kabaretowy "Popierajmy się" razem z Bohdanem Łazuką i Jerzym Federowiczem.
10
Piotr Szczepanik spełnił się również aktorsko.
Posiada w swym dorobku główną rolę telewizyjną w "Chamie" Laco Adamika (adaptacja powieści Elizy Orzeszkowej) i role filmowe - "Kto nigdy nie żył" i "Mój rower".
11
Szczepanik żył bardzo intensywnie, sporo podróżował po świecie, choć nie lubił latać.
Jego zmorą byli celnicy, którzy zawsze bardzo skrupulatnie sprawdzali futerał na gitarę, z którą podróżował, licząc na to, że artysta musi przemycać narkotyki. Niczego nie znajdując, na nim wyładowywali swoją frustrację.
12
Piosenkarz zdobył wielką popularność dzięki takim utworom jak: "Żółte kalendarze", "Goniąc kormorany", "Kochać", "Nigdy więcej", "Zabawa podmiejska", ale nie był to jedyny rodzaj jego twórczości.
Bardzo cenił sobie cykl koncertów, które dawał razem z Ewą Gałkowską w 1981 roku w polskich świątyniach pt. "Pieśni. Poezja polskich powstań narodowych". Inicjatorką tego projektu była Maria Janion z Politechniki Warszawskiej.
13
Nigdy nie był członkiem "Solidarności", ale był jej sympatykiem i zawsze był blisko.
Nosił znaczek "Solidarności" w klapie marynarki i, jak mówił, pod nim kształtowało się jego życie - wierność ideałom. Jego misją było solidaryzowanie się z tymi, którzy tego potrzebowali, bycie uczciwym i empatycznym.
14
Doskonale znał księdza Jerzego Popiełuszkę, wielokrotnie występował z pieśniami narodowymi w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu.
Z tego powodu był pod ścisłą obserwacją służby bezpieczeństwa.
15
Wraz z najwybitniejszymi twórcami polskiej kultury i z NSZZ "Solidarność" współorganizował Festiwal Piosenki Prawdziwej i koncerty w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej na Solcu.
Koncerty te cieszyły się wielkim zainteresowaniem, panowała na nich wspaniała atmosfera, wolność artystycznej ekspresji i wysoki poziom artystyczny. Pierwszym koncertem połączonym z wystawą Jacka Malczewskiego był koncert "Bogurodzica, Ojców moich śpiew".
16
W 1990 roku Szczepanik był szefem Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy.
W 2005 roku był członkiem honorowego komitetu poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich, a w 2007 r. poparł w wyborach parlamentarnych Prawo i Sprawiedliwość. Popierał również Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
17
Piotr Szczepanik był dwukrotnie żonaty.
Posiadał dwoje dzieci, syna mieszkającego w Stanach Zjednoczonych i córkę Jagodę Marię Szczepanik. To właśnie córka poinformowała opinię publiczną o śmierci ojca.
18
Piosenkarz pochodził z Lublina, ale na czas choroby pierwszej żony (zmarła na białaczkę), wynajął willę w Konstancinie, aby być bliżej lekarzy.
Gdy został sam, odczuł potrzebę zmiany otoczenia i wyprowadził się do Wiśniowej Góry. Tam żył w lesie ze zwierzętami, końmi i trzema czarnymi dożycami. Był wtedy pod silnym wpływem literatury rosyjskiej - Leonida Andriejewa, dlatego swoje suki nazwał: Agafia, Zbrodnia i Kara. Chętnie sięgał po rosyjską poezję, najczęściej po Cwietajewą.
19
Ostatnie lata spędził w Sępochowie, gdzie zamieszkał w 2007 roku i odnalazł tam swoje miejsce na ziemi.
Mieszkał sam, ale nie był samotny. Był typem samotnika i jak podkreślał, ludzi mu nie brakowało. Sporo wyjeżdżał na spotkania związane z muzyką lub do przyjaciół.
20
Piotr Szczepanik zmarł 20 sierpnia 2020 roku w wieku 78 lat, po wielu latach zmagań z chorobą.
Po uroczystej mszy świętej, która miała miejsce 31 sierpnia w archikatedrze lubelskiej, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
