Kultura i sztuka
Ciekawostki o Schodach Hiszpańskich
Jedne z najdłuższych i najszerszych schodów w Europie i jedne z najsłynniejszych w Rzymie
Schody Hiszpańskie w Rzymie należą do najchętniej odwiedzanych przez turystów obiektów zabytkowych tego miasta. Są jednymi z najdłuższych i najszerszych schodów w Europie, ustępują jedynie słynnym Schodom Potiomkinowskim, które są symbolem Odessy. Kiedyś oblegane przez siedzące na nich tłumy, dziś możemy je podziwiać spacerując od Placu Hiszpańskiego do kościoła Trinita dei Monti. Wiosną są dodatkowo atrakcyjne dzięki kolorowym azaliom prezentowanym tam przez władze miasta.
1
Scalinata Trinita dei Monti - zwane Schodami Hiszpańskimi są jednymi z najsłynniejszych w Rzymie. Swoją nazwę zawdzięczają pałacowi Mondaleschi, siedzibie ambasady Hiszpanii przy Stolicy Apostolskiej. Hiszpania miała wówczas duże znaczenie dla Rzymu oraz Watykanu, dlatego schody zyskały miano hiszpańskich.
2
Znajdują się one na Piazza di Spagna - Placu Hiszpańskim, ktory zyskał sobie sławę dzięki monumentalnym schodom i tworzy z nimi nierozłączną całość. Schody Hiszpańskie łączą Piazza di Spagna z XVI-wiecznym kościołem Trinita dei Monti.
3
Schody jako barokowo-rokokowa kompozycja powstały w latach 1723-1725. Ich projektantami byli Francesco de Sanctis i Alessandro Specchi. Trwały długie dyskusje na temat w jaki sposób zurbanizować strome zbocze po stronie Pincio (wzgórze należące do siedmiu głównych wzgórz Rzymu), aby połączyć je z kościołem Trinita dei Monti (kościół św. Trójcy). Wybrano rozwiązanie De Sanctis.
4
Schody wykonano na Rok Jubileuszowy w Roku Świętym 1725 (w tradycji chrześcijańskiej rok szczególnej łaski, przypominający pochodzenie człowieka od Boga). Powstały one na zlecenie kardynała Pierre Guerin de Tencin, ministra Francji przy Stolicy Apostolskiej, za pontyfikatu papieża Innocentego XIII, który wydał bullę ustanawiającą rok 1725 Rokiem Świętym. Bulla ta ogłoszona była w 1724 roku, już po jego śmierci, a uroczystości Jubileuszu obchodzone były podczas pontyfikatu Benedykta XIII.
5
Monumentalne schody znajdujące się na szczycie długiej drogi prowadzącej do Tybru zostały zaprojektowane w taki sposób, aby efekt sceniczny stopniowo narastał w miarę zbliżania się. Zgodnie z założeniami barokowej architektury chodziło o stworzenie długich, głębokich perspektyw, których zwieńczeniem było tło o charakterze monumentalnym.
6
Schody składają się z 135 stopni (niektórzy spieraja się, że jest ich 136, ale liczą oni jako pierwszy stopiń podest do odwadniania). Wykonane są z trawertynu wydobywanego nieopodal Tivoli. W ich górnej części znajdują się rozległe tarasy, z których można podziwiać okolicę. Na ich szczycie znajduje się kościół św. Trójcy, co zostało podkreślone symboliką zawartą w kształcie schodów. Jest to piramida trzech tarasów (nawiązanie do św. Trójcy) rozlewających się jak fala morska. Faliste linie miały podkreślać element ruchu jako symbol życia. Najniższa i najszersza część kompozycji miała symbolizować potęgę Ducha Świętego. Monumentalne schody ozdobione są licznymi tarasami ogrodowymi, które wiosną i latem dekorowane są kwiatami.
7
Co roku na Schodach Hiszpańskich pojawiają się przepiękne azalie. Rada Miasta organizuje coroczną wiosenną wystawę azalii, które są symbolem rzymskiej wiosny. Na schodach pozostają około miesiąca, aż do końca okresu kwitnienia, później przenoszone są do zaprzyjaźnionych szkółek. Na schodach organizowane są też pokazy mody, a w grudniu pojawia się tam szopka bożonarodzeniowa.
8
Na szczycie schodów mieści się XVI-wieczny kościół Trinita dei Mondi, należący do francuskiej Wspólnoty Emmanuel. Kościół powstał na rozkaz Ludwika XII, króla Francjii, będącego właścicielem gruntu (wcześniej znajdowała się tu rozległa winnica). Prace budowlane trwały prawie przez cały XVI wiek. Kościół wybudowano w stylu gotyckim z kamienia z Narbony (miejscowość we Francji). Konsekracji dokonał w 1585 roku papież Sykstus V. Aby połączyć wzgórze Pincio z bazyliką Santa Maria Maggiore nakzano zbudowanie drogi. Po wybudowaniu jej okazało się, że leży ona niżej niż kościół. Aby temu zapobiec, architekt zaprojektował i zbudował dwubieżne schody z dwoma tarasami, prowadzące do kościoła.
9
Przed kościołem znajduje się obelisk Sallustiano, prawie na pewno przywieziony do Rzymu przez Luciusza Domicjiusza Aureliana (cesarz rzymski, jeden z wybitniejszych władców drugiej połowy III wieku). Obelisk pierwotnie umieszczony był w "Ogrodach Salustiana". Wykonany jest z czerwonego granitu, posiada 13,91 m wysokości. Ustawiono go w taki sposób, aby poprawić niezupełnie osiowe położenie kościoła w stosunku do schodów.
10
W przeszłości sprzed kościoła prowadziły w dół, wzdłuż stoku wzgórza, dwie drogi, niedostępne dla karoc, strome i błotniste. Różnica poziomów wyraźnie oddzielała od siebie kościół i położone niżej miasto. Pojawiały się różne projekty połączenia kościoła z Placem Hiszpańskim, ale nie doczekały się realizacji. Dopiero, gdy w 1720 roku Francuzi, jako właściciele gruntów i papież Innocenty XIII, zatwierdzili projekt schodów De Sanctisa, przystąpiono do budowy Schodów Hiszpańskich. Budowa tych schodów (niedaleko ambasady Hiszpanii) miała na celu uczczenie pokoju między Francją a Hiszpanią.
