Historia Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, zwanych templariuszami rozpoczyna się w 1119 roku, kiedy to dziewięciu francuskich rycerzy złożyło śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa aby w zamian za odpuszczenie grzechów strzec dróg i gościńców przed rabusiami oraz dbać o bezpieczeństwo pątników. Przebywając w Ziemi Świętej walczyli z Saracenami, szukali skarbów, manuskryptów i świętych ksiąg, a przede wszystkim skutecznie pomnażali majątek, nie tylko w sensie finansowym. Czerpali także wiele z wiedzy Wschodu, z dorobku antyku i współpracy z muzułmanami. Doskonale opanowali sztukę finansjery, poznali nauki ścisłe - fizykę, matematykę, a także rolnictwo. Ich oddziaływanie na Europę trwało blisko dwieście lat.