Ciekawostki o Maroku

Pełna nazwa kraju brzmi Królestwo Marokańskie, a mieszkańcy Maroka nazywają je "Królestwem Zachodu" - Al-Mamlaka al-Maghribija.

Maghreb to arabskie określenie "zachodu", powstałe w czasie ekspansji arabskiej w średniowieczu. Tak właśnie Arabowie określali region północno-zachodniej Afryki. Nazwa ta przyjęła się też w językach europejskich i odnosiła się do Maroka, Algierii i Tunezji, a współcześnie również do Libii, Mauretanii i Sahary Zachodniej. Państwa te współpracują ze sobą w ramach Arabskiej Unii Maghrebu.

Nazwa "Marrakesz" pochodzi z języka berberyjskiego, ale nie wiadomo co oznacza.

Jego powierzchnia wynosi 446 550 km2, z czego 446 300 km2 zajmuje ląd a 250 km2 zajmują wody.

Od wschodu graniczy z Algierią na długości 1900 km - granica lądowa zamknięta jest dla ruchu. Na północy Maroko graniczy z Hiszpanią poprzez hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej - Ceutę (miasto i twierdza o powierzchni około 19,7 km2, położone na cyplu tworzącym Cieśninę Gibraltarską) i Melillę (miasto na wschodnim wybrzeżu Maroka). Na południu formalnie graniczy z Saharą Zachodnią, choć Maroko administruje tym regionem. Od zachodu kraj oblewają wody Oceanu Atlantyckiego, a od północy Morza Śródziemnego - leży przy Cieśninie Gibraltarskiej i jako jedyne afrykańskie państwo ma dostęp zarówno do Oceanu Atlantyckiego jak i do Morza Śródziemnego.

Leży w zachodniej części Atlasu (łańcuch górski rozciągający się na przestrzeni ponad 2000 km od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego po Zatokę Kabiską na Morzu Śródziemnym. Rozciąga się na terytorium trzech państw: Maroka, Algierii oraz Tunezji). Przez Maroko przebiegają trzy równoległe pasma Atlasu Wysokiego, Atlasu Średniego na północy i Antyatlasu na południu. Najbardziej na północ wysuniętym pasmem górskim jest Ar-Rif nad Morzem Śródziemnym z najwyższym szczytem Dżabal Tidighin (2456 m).

Na północny zachód od Atlasu Średniego rozciąga się wyżyna Meseta Marokańska, której wschodnia część wznosi się na wysokość 1500 m n.p.m. Natomiast południową i południowo-wschodnią część kraju zajmują kamieniste i piaszczyste pustynie Sahary. Niziny w Maroku występują jedynie w wąskim pasie nadmorskim i w dolnym biegu rzeki Wadi Muluja - jednej z głównych rzek Maroka.

Jest to wynikiem ukształtowania powierzchni kraju. Z wysokich, ośnieżonych od listopada do maja gór, które otrzymują duże opady deszczu jesienią, wypływa większość rzek. Rzeki te na ogół są okresowe, w okresie letnim wysychają bądź zamieniają się w strumienie. Maroko czasami nawiedzane jest przez lokalne powodzie związane z roztopami śniegu w górach. Ponieważ stan wód rzecznych zmniejsza się latem, dlatego Maroko posiada liczne zbiorniki retencyjne.

Należą do nich: Wadi Sibu (najbardziej zasobna w wodę), Wadi Umm ar-Rabija i Wadi Muluja - uchodząca do Morza Śródziemnego. W południowej i wschodniej części kraju występują rzeki okresowe, a wśród nich najdłuższa rzeka Maroka - Wadi Dara, o długości około 1100km.

W dolinach rzek i na wybrzeżu powszechnie występują palmy. Większe kompleksy leśne z dębami, oliwkami, pistacjami i cedrami atlantyckimi zachowały się w górach Atlasu. Nieliczne oazy na pustyni porastają miejscami palmy daktylowe.