Nowa Zelandia - kraj na antypodach - od wielu lat postrzegana jest przez pryzmat przepięknych krajobrazów, które każdy miłośnik twórczości Tolkiena zna z filmów o Hobbitach i Drużynie Pierścienia.
Odnajdziemy tam bezkresne zielone pagórki, jeziora i rzeki z krystaliczną wodą, ośnieżone szczyty i piękne fiordy, wulkany, gejzery, mofety i termalne źródła oraz jedyną w swoim rodzaju endemiczną florę i faunę. Uroku może dodawać także fakt, że ta baśniowa kraina znajduje się gdzieś na końcu świata.
Archipelag obejmuje dwie duże wyspy: Północną, o powierzchni 114,6 tys. km2 i Południową, której powierzchnia wynosi 151,7 tys. km2, oraz szereg niewielkich okolicznych wysepek, z których największą jest Stewart (trzecia pod względem wielkości wyspa Nowej Zelandii). Wyspa Północna oddzielona jest od Południowej Cieśniną Cooka.
W skład Nowej Zelandii wchodzą również terytoria z nią stowarzyszone lub od niej zależne: Wyspy Cooka i Niue (samorządne terytoria), Tokelau i Dependencja Rossa (terytoria zależne).
Nowa Zelandia jest królestwem stowarzyszeniowym, połączonym unią personalną z Wielką Brytanią i innymi królestwami stowarzyszeniowymi (każde z 16 suwerennych państw, które będąc członkiem Wspólnoty Narodów uznaje brytyjskiego monarchę za własnego władcę).
Wellington jest najgęściej zaludnioną stolicą w Oceanii i najbardziej wysuniętą na południe stolicą na świecie. Leży na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.
Stolicą państwa Wellington stał się w 1865 roku (wcześniej stolicą było Auckland). Nazwa miasta upamiętnia Arthura Wellesleya, zwycięzcy bitwy pod Waterloo i pochodzi od jego tytułu - pierwszego księcia Wellington.
Współczesną rzeźbę wyspy warunkuje jej rozwój geologiczny. Wnętrze wyspy jest górzyste, najwyższe partie gór mają rzeźbę i wysokość typu alpejskiego. Na Wyspie Południowej znajdują się Alpy Południowe, z najwyższym szczytem - Górą Cooka (3754 m n.p.m.) i największym lodowcem Tasmana o długości około 29 km.
Na Wyspie Północnej znajduje się szereg pasm górskich, które ciągną się równolegle do równin u wybrzeży. W centralnej części wyspy występują trzy czynne wulkany i kilka stożków wulkanicznych. Związane są z nimi takie zjawiska jak: trzęsienia ziemi, gejzery, mofety (chłodny wyziew zawierający głównie dwutlenek węgla) czy gorące źródła.
Podstawą jest hodowla owiec i bydła, a także uprawy zbóż, warzyw i owoców. Nowa Zelandia jest jednym z większych eksporterów drewna miękkiego oraz miazgi i tarcicy na świecie. Największymi atutami tego kraju w handlu zagranicznym są: mięso i przetwory mięsne, produkty mleczne i produkty gospodarki leśnej, a głównymi partnerami handlowymi są: Australia, Japonia, Wielka Brytania i USA.
W I wojnie światowej do Korpusu Australijsko-Nowozelandzkiego ANZAC wstąpiło 100 tys. mężczyzn aby walczyć po stronie aliantów. Życie straciło wówczas prawie 17 tys. Nowozelandczyków (ówczesna liczba mieszkańców kraju wynosiła około 1 mln osób).
Obozowisko nowozelandzkich oddziałów ANZAC z 1915 roku.
W 1939 roku Nowa Zelandia, podobnie jak Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom 3 września. Do armii wcielono wówczas 200 tys. obywateli, którzy wzięli udział w kampaniach przeciwko Japonii na Pacyfiku oraz Niemcom w Afryce Północnej, we Włoszech i na Krecie. Zginęło ponad 10 tys. walczących.