Ciekawostki o Tytanie

Huygens wraz ze swoim starszym bratem zajęli się produkcją teleskopów około 1650 roku i to właśnie dzięki jednemu ze skonstruowanych przez siebie przyrządów dostrzegli Tytana. Był to szósty odkryty przez człowieka księżyc Układu Słonecznego.

Porusza się wokół planety ze średnią prędkością 5.57 km/s zbliżając się do niego w perycentrum na odległość 1 186 680 km i oddalając w apocentrum na odległość 1 257 060 km.

Jest o 48% większy od ziemskiego księżyca i o 80% bardziej masywny.

Pokrywają go jaśniejsze i ciemniejsze obszary, morza, jeziora, zatoki, wyspy, rzeki, kanały, grzbiety górskie i doliny, fiordy, wydmy.

Największe - Kraken Mare ma powierzchnię 400 000 km2, Ligeia Mare ma powierzchnię 126 000 km2 a Punga Mare 40 000 km2. Wszystkie trzy znajdują się na półkuli północnej.

W przeciwieństwie do ziemskich, morza i jeziora na Tytanie wypełnione są ciekłymi węglowodorami.

Atmosfera Tytana składa się w 98.4% z azotu, 1.4% z metanu i 0.2% z wodoru i rozciąga się do wysokości 975 km nad powierzchnią księżyca. Według badań sondy Cassini, atmosfera Tytana obraca się szybciej niż powierzchnia planety.

Ze względu na gęstą atmosferę i odległość od słońca, do powierzchni Tytana dociera jedynie 1% ilości światła jaka dociera na ziemię. Gdyby nie silny efekt cieplarniany spowodowany przez obecność metanu w atmosferze księżyca, jego temperatura byłaby zapewne dużo niższa.

Jego średnica to 392 km a głębokość 2.8 km. Znajduje się 20.1 stopni na północ od równika. Musi być dosyć stary, w jego centrum brak charakterystycznego dla kraterów uderzeniowych wzniesienia a na jego powierzchni widać ślady silnej erozji.

Rozciągają się na setki kilometrów a ich wysokość dochodzi do 100. W przeciwieństwie do ziemskich wydm, te na Tytanie zbudowane są ze związków organicznych i drobin wodnego lodu.

Zazwyczaj pokrywa chmur nie przekracza 1% powierzchni księżyca lecz okresowo może urosnąć do nawet 8%. Mechanizm tworzenia się chmur na Tytanie nie został jeszcze wyjaśniony, jedna z hipotez zakłada wpływ zwiększonego promieniowania słonecznego które powoduje konwekcję.

Jak się później okazało, fotografie zawierały szczątkowe informacje o terenie jednak żeby je zobaczyć NASA musiała poczekać ponad 20 lat by poddać je szczegółowej obróbce która ukazała niewidoczne dotychczas informacje.

Sonda dotarła do Saturna 1 lipca 2004 roku a pół roku później 14 stycznia 2005 roku lądownik Huygens wylądował na powierzchni księżyca. Cassini natomiast orbitowała wokół Tytana zbierając informacje z orbity.

Miał miejsce 21 czerwca 2010 a jego celem było sprawdzenie czy Tytan posiada własne pole magnetyczne. Jak się okazało nie posiada on wyraźnego wewnętrznego pola magnetycznego jednak znajduje się wewnątrz magnetosfery Saturna, która chroni przed szkodliwym promieniowaniem.

Choć jego powierzchnia może być jałowa, prawdopodobnie pod swoją lodową powierzchnią może skrywać ocean, w którym panują warunki do powstawania życia. Poprzednie misje nie zostały wyposażone w detektory przeznaczone do wykrywania oznak, życia jednak kolejne misje na Tytana są już w planach.

Ma dotrzeć na powierzchnię księżyca w roku 2036 i jej przeznaczeniem będzie między innymi przeanalizować organiczne związki tam się znajdujące i poszukać dowodów na powstanie życia. Będzie to pierwsza latająca sonda na powierzchni Tytana.