Architektura
Ciekawostki o Mont Saint-Michel
Wyspa Mont Saint-Michel wraz ze wzniesionym na niej sanktuarium Michała Archanioła jest jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc w Normandii.
Rocznie odwiedza to miejsce średnio 3,2 mln osób, co sprawia, że poza Wieżą Eiffla i Wersalem jest to najczęściej odwiedzana atrakcja turystyczna we Francji.
Miasteczku znajdującemu się na wyspie nadano status pomnika historii, a UNESCO umieściło obiekty na wyspie i zatokę, w której się ona znajduje, na liście światowego dziedzictwa.
1
Mont Saint-Michel (Wzgórze Świętego Michała) to granitowa, skalista wysepka pływowa o obwodzie około 960 metrów, w Zatoce Mont-Saint-Michel. Jest fragmentem lądu, którego połączenie z lądem stały odsłania się tylko podczas odpływu (regularnie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w oceanie wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym Ziemi z Księżycem i Słońcem).
Wysepka połączona jest z lądem stałym za pomocą sztucznej grobli o długości 1800 metrów.
2
Wyspa usytuowana jest na Kanale La Manche, w południowo-zachodniej Normandii. Położona jest na wschód od ujścia rzeki Couesnon, w departamencie Manche.
3
Zatoka Mont-Saint- Michel, jej pas przybrzeżny, ze względu na swoje walory estetyczne i znaczenie dla tradycji chrześcijańskiej, w 1979 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zatoka ma powierzchnię około 500 km2, obok wyspy Mont Saint-Michel znajduje się w niej druga granitowa wysepka - Tombelaine.
Ze względu na znaczne ruchy pływowe w tym regionie (największy zasięg pływów w Europie), duża część zatoki jest odsłonięta podczas odpływu. Morze cofa się z dużą prędkością na ponad 10 km, ale równie szybko powraca.
4
Na wyspie wzniesiono sanktuarium Michała Archanioła, które stanowi niewielką część terytorium Mont Saint-Michel. Oryginalna nazwa sanktuarium, która obowiązywała przez całe średniowiecze, to: Mons Sancti Michaeli in periculo mari (Wzgórze Świętego Michała w niebezpiecznym morzu).
5
W starożytności Mont Saint-Michel zamieszkiwały plemiona celtyckie. Wzgórze wówczas poświęcone było Belenowi, galijskiemu bogu Słońca.
6
W okresie panowania rzymskiego w Armoryce (kraina historyczna na terenie starożytnej Galii), wyspa znana była jako Mont Tombe (Góra Cmentarna). Rzymianie nadal rozwijali tam kult boga Słońca, którego zwali Mitrą. Miejscowa legenda głosi, że na wzgórzu został pochowany w złotych butach i trumnie Juliusz Cezar.
7
W IV wieku, gdy w Armoryce pojawiło się chrześcijaństwo, na wyspie wzniesiono kaplicę poświęconą św. Szczepanowi, pierwszemu chrześcijańskiemu męczennikowi. Później u stóp skały pojawiła się kaplica ku czci św. Synforiana, pierwszego męczennika Galów. Istniały tam też pustelnie, nad którymi kaplice te sprawowały pieczę.
8
Według legendy, w 709 roku biskupowi Avranches, św. Aubertowi, objawił się Archanioł Michał, który prosił go o zbudowanie sanktuarium na skale. Biskup dwukrotnie zlekceważył prośbę wyrażoną w objawieniu, aż w końcu św. Michał dotknął palcem głowy biskupa i wypalił w niej dziurę, nie uśmiercając go jednak - czaszka z otworem należąca do św. Auberta do dziś przechowywana jest w katedrze w Avranches.
W niedługim czasie wybudowano kaplicę w grocie i nazwano ją Mont Saint-Michel-au-péril-de-la-Mer (Wzgórze Świętego Michała w niebezpiecznym morzu).
9
Budowa sanktuarium związana była z rzekomymi cudami. Według legendy, poranna rosa wyznaczyła zarys fundamentów sanktuarium, skradziona krowa ukazała się w miejscu, gdzie powinien znaleźć się pierwszy złom granitu, a trzymane na rękach niemowlę stopami odsunęło głaz zagradzający drogę. Ponoć ukazał się także sam św. Michał, który wskazał źródło słodkiej wody.
10
W 966 roku na wyspę przybyli z Saint-Wandrille mnisi, którzy założyli tam nowe opactwo benedyktyńskie - opactwo św. Wandrille'a z Fontenelle. W latach 1256 i 1264 król Francji, Ludwik IX Święty odbył pielgrzymkę do opactwa. Przybywali tam też liczni pielgrzymi i aby zapewnić im należytą opiekę, u stóp sanktuarium powstało miasteczko.
