Ciekawostki o Cotopaxi

Znajduje się w prowincji Cotopaxi, w pobliżu miasta Latacunga w Ekwadorze. Jest stratowulkanem (wulkanem złożonym).

Stratowulkan to wulkan w kształcie stożka, zbudowany z wielu warstw utwardzonej lawy i materiału piroklastycznego, wydobywających się z jego wnętrza. Stożek zbudowany jest z materiału piroklastycznego (głazy, kamienie, bomby wulkaniczne, pumeks, popioły wulkaniczne, pyły).

Magma stratowulkanu charakteryzuje się stosunkowo dużą lepkością i dużą zawartością krzemionki. Nie rozlewa się ona szeroko, szybko zastyga, budując kolejne warstwy (strata), stąd nazwa tego typu wulkanu. Stratowulkany charakteryzują się dużym kątem nachylenia zboczy.

Stratowulkanami są m.in. Cotopaxi w Ekwadorze, Etna, Wezuwiusz i Stromboli we Włoszech, Teide na Teneryfie, Erebus na Antarktydzie, Hekla na Islandii.

 Jest jednym z najwyższych aktywnych wulkanów na świecie - jego wysokość wynosi 5897 m n.p.m.

 Aktywny jest od ponad czterech tysięcy lat. Najsilniejsza erupcja miała miejsce na przełomie 1532 i 1533 roku, w jej wyniku  zniszczeniu uległo miasto Tacunga. Gwałtowne erupcje zdarzyły się w latach 1742, 1744, 1768 i 1877. Wybuch w 1744 roku słyszany był w oddalonej  o 800 km Kolumbii.

Świadkami erupcji w 1742 roku byli francuscy naukowcy, członkowie Francuskiej Misji Geodezyjnej, gdy schodzili z pobliskiego stratowulkanu Guagua Pichincha.

Ostatnia erupcja miała miejsce w 2015 roku i trwała ponad pięć miesięcy. Z wulkanu wydobywał się popiół i para. Popiół osadzał się na obszarach wokół wulkanu, niszcząc pola uprawne, dotarł także do przedmieść Quito, stolicy Ekwadoru.                                         

Posiada prawie symetryczny stożek, na szczycie którego znajduje się krater o średnicy 800 na 550 m i głębokości ponad 360 m. Składa się z dwóch koncentrycznych krawędzi, z których zewnętrzna jest częściowo pozbawiona śniegu i ma nieregularny kształt. Wnętrze krateru pokryte jest gzymsami lodowymi i jest płaskie.

Najwyższy punkt znajduje się na zewnętrznej krawędzi krateru od strony północnej.

Granica wiecznego lodu zaczyna się na wysokości około 5000 m n.p.m.

Miejscowa ludność andyjska czciła tę górę, jako tę, która zsyła deszcz będący gwarancją żyzności ziemi, a jej szczyt jako miejsce zasiadania bogów.

Dotarł on jedynie do wysokości 4500 m n.p.m. W 1858 roku niemiecki odkrywca, geograf i kolekcjoner Moritz Wagner zbadał górę, ale też nie udało mu się zdobyć jej szczytu. Dopiero w 1872 roku szczyt Cotopaxi zdobył niemiecki geolog Wilhelm Reiss, wraz ze swym kolumbijskim towarzyszem Angelem Escobarem.

Po raz drugi szczyt został zdobyty w 1873 roku przez niemieckiego geologa i czterech Ekwadorczyków, a w 1880 zdobył go brytyjski alpinista i spędził na szczycie noc.

Pod koniec XX wieku zdobycie szczytu Cotopaxi stało się główną atrakcją turystyczną Ekwadoru. W Wielkanoc1996 roku wydarzyła się tam tragedia, kiedy lawina zasypała zbudowane na wysokości 4864 m n.p.m. schronisko. Pod śniegiem uwięzionych zostało dziesiątki turystów.

Park utworzono w 1975 roku na powierzchni 334 km2. Jest pierwszym parkiem narodowym utworzonym na kontynentalnym terytorium Ekwadoru. Jego ekosystem jest domem dla kilku gatunków drzew, zwłaszcza sosen południowoamerykańskich.

Ze zboczy Cotopaxi oraz drugiego wulkanu znajdującego się w obrębie parku - Rumiñahui - wypływają dopływy kilku rzek, m.in. : Cutuchi, Pita i Tambo. 

W parku żyje wiele ssaków, m.in. niedźwiedzie, lamy, wilki, lisy, pumy, kozły śnieżne, a także ptaki: kondor i orzeł.

Stanowi dla nich ważną wartość kulturową.