Ciekawostki o Wulkanie Stromboli

Wyspa leży około 64,5 km od północnego wybrzeża Sycylii. Wraz z szesnastoma otaczającymi ją wyspami tworzy archipelag Wysp Liparyjskich. Archipelag składa się z 7 dużych i 10 małych wysp pochodzenia wulkanicznego.

Ma powierzchnię 12,6 km2 i wznosi się na wysokość 926 m nad poziomem morza.

Żyzne wulkaniczne gleby na zboczach Stromboli sprzyjają uprawie winorośli. Wyspa jest również chętnie odwiedzana przez turystów.

Przez większość czasu występują tam tylko niewielkie erupcje, ale co kilka lat dochodzi do poważniejszych wybuchów. Ostatnia poważna erupcja wulkanu miała miejsce w 2019 roku.

Do tej groźnej trójcy zaliczamy również Etnę i Wezuwiusza.

Wulkanolodzy szacują, że okres aktywności mógł rozpocząć się między 3000 a 1000 r. p.n.e.

Nazwa pochodzi oczywiście od wulkanu i charakteryzuje się łagodnymi erupcjami, przy czym gwałtowniejsze erupcje zdarzają się bardzo rzadko. Erupcje strombolijskie są w stanie wyrzucać żużel, bomby lawowe i lapile na wysokość od kilkudziesięciu do kilkuset metrów. W Indeksie Eksplozywności Wulkanicznej, który ma otwartą skalę (do tej pory na Ziemi odnotowano erupcje o wielkości 8), erupcje strombolijskie są klasyfikowane jako mające wielkość od 1 do 2. Inną cechą charakterystyczną erupcji atrombolijskich są regularne odstępy między wybuchami, które wahają się od sekund do minut. Wypływy lawy w erupcjach strombolijskich są bardzo intensywne, ale krótkotrwałe.

Stratowulkany to góry w kształcie stożka, składające się z wielu warstw lawy i innych materiałów piroklastycznych, które nawarstwiają się jedna na drugą. Podobnie jak klasyczne wulkany stożkowe, stratowulkany mają strome zbocza.

Te pierwsze erupcje, datowane na okres około 200 tysięcy lat temu, są odpowiedzialne za powstanie wyspy Stromboli. Pozostałością po dawnej aktywności pierwotnego wulkanu jest mała wyspa na północny wschód od Stromboli - Strombolicchio.

Erozja spowodowała, że teren wokół ujścia zniknął, ale silny i trwały nek dumnie wznosi się ponad wodami Morza Tyrreńskiego, przypominając nam o dawno nieistniejącej górze wulkanicznej.

W języku włoskim "Strombolicchio" oznacza "małe Stromboli". Na szczycie tej małej wyspy znajduje się obecnie latarnia morska, do której można dotrzeć pokonując około dwustu stopni.

Erupcje górnych kraterów są zazwyczaj krótkie ale gwałtowne. Wyrzucają one lawę, popiół i żużel kilkaset metrów ponad wulkaniczny stożek.

Jules Verne w swojej książce "Podróż do wnętrza Ziemi" kończy swoją powieść ucieczką trzech bohaterów na powierzchnię kominem wulkanu Stromboli.

Wulkan jest również wspomniany w "Tako rzecze Zaratustra" Friedricha Nietzschego.

O Stromboli pisał również Aleksander Dumas.

W obsadzie filmu znaleźli się Ingrid Bergman, Mario Vitale i Renzo Cesana.