33 ciekawostki o Ugandzie
Uganda jest śródlądowym państwem afrykańskim leżącym nad największym jeziorem Afryki, a także w dorzeczu Nilu. Jest krajem ludzi młodych - ponad dwie ...
Położona w zachodniej Afryce Nigeria jest najludniejszym krajem tego kontynentu i jednym z najbardziej zróżnicowanych pod względem kulturowym i przyrodniczym. Od bujnych lasów deszczowych na południu, poprzez suchą sawannę na północy, po dynamiczne miasta i wybrzeże nad Zatoką Gwinejską.
Nigeria oferuje fascynującą mieszankę krajobrazów, tradycji i historii. Jednocześnie jest krajem o dużej różnorodności etnicznej, religijnej i językowej, co przyczynia się do bogactwa kulturowego.
Jednak, mimo potencjału gospodarczego i kulturalnego, Nigeria stoi również przed wieloma wyzwaniami, takimi jak bieda, nierówności społeczne i konflikty etniczne.
Obejmuje obszar 923 768 kilometrów kwadratowych z zasięgiem wschód-zachód 1200 kilometrów i północ-południe 1100 kilometrów. Powierzchnia czyni Nigerię 32. co do wielkości krajem na świecie.
Graniczy ona z czterema państwami: Nigrem na północy, Czadem na północnym wschodzie, Kamerunem na wschodzie i Beninem na zachodzie. Na południu graniczy z Oceanem Atlantyckim (Zatoka Gwinejska) - linia brzegowa ma długość 853 km. W północno-wschodnim zakątku kraju, na wspólnej granicy wodnej z Nigrem, Czadem i Kamerunem znajduje się bezodpływowe jezioro Czad.
Populacja wynosi tam ponad 213 milionów i stanowi około 17% całkowitej populacji kontynentu afrykańskiego. W Nigerii mieszka ponad 20% wszystkich czarnoskórych ludzi. Występuje tam ponad 250 grup etnicznych. Najliczniejsze i najbardziej wpływowe politycznie to: Hausa i Fulani, Joruba, Igbo, Ijaw, Kanuri, Ibibio oraz Tiv.
Udział imigrantów w społeczeństwie wynosi zaledwie 1-4%. Występują tam nieznaczne mniejszości narodowe z Anglii, Stanów Zjednoczonych, Indii, Chin, Japonii, Syrii, Libii oraz uchodźców i imigrantów z innych afrykańskich państw (w dużym stopniu z Sierra Leone), a także byłych niewolników z Brazylii, którzy przybyli tam w XIX wieku.
Oficjalnym językiem urzędowym jest język angielski, który został wybrany w celu ułatwienia jedności kulturowej i językowej wszystkich grup etnicznych. Miała na to wpływ brytyjska kolonizacja Nigerii, która zakończyła się w 1960 roku.
Oprócz języka angielskiego, językami urzędowymi są także Igbo, Joruba i Hausa (najczęściej używany). W niektórych regionach Nigerii poszczególne grupy etniczne posługują się więcej niż jednym językiem.
Ponieważ większość ludności Nigerii mieszka na obszarach wiejskich, głównymi językami komunikacji w kraju są języki tubylcze.
Nigeryjczycy są prawie równo podzieleni na muzułmanów i chrześcijan, z niewielką mniejszością wyznawców tradycyjnych religii afrykańskich i innych religii. W ostatnich latach zaobserwowano spadek udziału chrześcijan w populacji Nigerii z powodu niższego współczynnika dzietności w porównaniu z muzułmanami. Szacuje się, że do 2060 roku muzułmanie będą stanowić około 60% kraju.
Islam dominuje w północno-zachodniej części kraju, chrześcijaństwo (głównie katolicyzm) w południowo-wschodniej Nigerii.
Opieka zdrowotna w tym kraju jest słabo rozwinięta, niski jest też poziom życia ludności. Wskaźnik śmiertelności niemowląt wynosi tam aż 93,93, a współczynnik zachorowalności na HIV/AIDS wynosi 5,4% (jest on jednak stosunkowo niski w porównaniu z innymi krajami afrykańskimi).
System ochrony zdrowia w Nigerii boryka się z niedoborem lekarzy spowodowanym emigracją wykwalifikowanych specjalistów do Ameryki Północnej i Europy - pod koniec lat 90. XX wieku w samych Stanach Zjednoczonych praktykowało około 21 tysięcy nigeryjskich lekarzy, czyli mniej więcej taka ilość jaka zatrudniona jest w nigeryjskiej publicznej służbie zdrowia.
Zastosowano tam unikalną metodę śledzenia kontaktów. Okazała się ona na tyle skuteczna, że stała się ona metodą stosowaną później przez inne kraje, między innymi przez Stany Zjednoczone, kiedy odkryto tam zagrożenie wirusem Ebola.
Zajmuje 17. miejsce wśród najmniej spokojnych krajów na świecie. W pierwszej połowie 2022 roku prawie sześć tysięcy osób zostało tam zabitych przez dżihadystów, porywaczy, bandytów lub armię nigeryjską.
Podzielona jest na 36 stanów i jedno Federalne Terytorium Stołeczne ze stolicą kraju Abudżą, które są dalej podzielone na 774 obszary samorządowe.
Władzę wykonawczą w państwie sprawuje prezydent, który jest zarówno głową państwa, jak i szefem rządu federalnego. Prezydent wybierany jest w wyborach powszechnych na maksymalnie dwie czteroletnie kadencje.
Abudża jest stolicą i ósmym najbardziej zaludnionym miastem Nigerii. Położona jest w centrum kraju, w obrębie Federalnego Terytorium Stołecznego. Gdy w 1976 roku doszło do przeludnienia istniejącej stolicy - Lagos, zdecydowano o przeniesieniu jej do miasta usytuowanego w centralnej części kraju, do Abudży. Miasto wybudowano od podstaw w latach 80. XX wieku, jego centralną dzielnicę biznesową zaprojektował japoński architekt Kenzō Tange.
Jednym z najbardziej widocznych elementów miasta jest Aso Rock - 400-metrowy monolit skalny o wysokości szczytowej 936 m n.p.m. Abudża jest jedną z niewielu specjalnie wybudowanych stolic w Afryce, a także jedną z najbogatszych.
Miasto jest siedzibą Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej i regionalnej centrali OPEC.
Założone przez Portugalczyków pod koniec XV wieku miasto było w latach 1960-1991 stolicą Nigerii. Od XVII do XIX wieku Lagos było jednym z ważniejszych punktów wywozu niewolników. Obecnie jest to jedna z najszybciej rozwijających się metropolii na świecie, miasto, w którym znajduje się największy port morski w kraju, a także Makoko - największy slums na świecie (pływający slums).
W 1975 roku w Lagos powołano Wspólnotę Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej.
Jest energetyczną potęgą w Afryce (15. największy producent ropy naftowej na świecie, 6. co do wielkości eksporter i 9. co do wielkości kraj z potwierdzonymi zasobami), a także liderem na rynku finansowym, farmaceutycznym i rozrywkowym. Ponad 23% PKB Nigerii pochodzi z rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa.
Nigeria jest największym światowym producentem manioku. Głównym produktem eksportowym produktów rolnych i jednym z najważniejszych produktów innych niż ropa naftowa w kraju jest kakao. Nigeria jest także jednym z dwudziestu największych na świecie eksporterów kauczuku naturalnego.
Większość energii pochodzi z tradycyjnych paliw kopalnych, które stanowią 73% całkowitej produkcji, reszta pochodzi z energii wodnej - 27%. Według badań 94% Nigeryjczyków jest podłączonych do sieci krajowej, ale liczniki rejestrują zużycie energii elektrycznej tylko u 57%. Tylko 1% ankietowanych Nigeryjczyków twierdzi, że ma elektryczność 24 godziny na dobę, 21% posiada generator prądu, 14% korzysta z energii słonecznej.
Główni operatorzy (MTN, 9mobile, Airtel i Globacom) posiadają tam swoje największe i najbardziej dochodowe centra.
92% dorosłych mężczyzn i 88% kobiet w Nigerii posiada telefon komórkowy.
Obejmuje ona około 200 000 kilometrów, z czego 60 000 kilometrów to drogi asfaltowe. Drogi i autostrady Nigerii obsługują 90% całego ruchu pasażerskiego i towarowego.
Głównymi są:
Studia filmowe mają swoje siedziby w Lagos, Kano i Enugu i stanowią główną część lokalnej gospodarki tych miast. Nigeryjski przemysł filmowy jest największym pod względem wartości oraz liczby produkowanych rocznie filmów przemysłem filmowym w Afryce.
W 2014 roku branża ta warta była 853,9 miliarda jenów (5,1 mld dolarów), co czyni ją trzecią najcenniejszą branżą filmową na świecie, za Stanami Zjednoczonymi i Indiami.
Kraj posiada własną ligę piłkarską Premier League. Reprezentacja Nigerii w piłce nożnej - "Super Eagles" sześciokrotnie zdobywała mistrzostwa świata w latach 1994,1998, 2002, 2010, 2014 i 2018.
Nigeria angażuje się także w inne sporty, takie jak koszykówka, krykiet i lekkoatletyka. Reprezentacja Nigerii w koszykówce, jako pierwsza afrykańska drużyna, pokonała męską reprezentację Stanów Zjednoczonych.
Nigeria przeszła do historii kwalifikując pierwszą drużynę bobslejową z Afryki na Zimowe Igrzyska Olimpijskie, kiedy ich dwuosobowa drużyna kobieca zakwalifikowała się do zawodów bobslejowych na XXIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich.
