Ciekawostki o Marii Skłodowskiej-Curie

Była najmłodszym, piątym dzieckiem Władysława i Bronisławy Skłodowskich.

Ojciec, Władysław Skłodowski, posługiwał się herbem Dołęga, a matka, Bronisława Boguska, herbem Topór. Władysław Skłodowski był nauczycielem matematyki i fizyki, dyrektorem kolejno dwóch gimnazjów męskich w Warszawie, prowadził także w domu stancję dla chłopców (z nakazu carskich władz). Matka zaś była dyrektorką najlepszej ówczesnej warszawskiej pensji dla dziewcząt z dobrych domów, u zbiegu ulic Królewskiej i Marszałkowskiej.

Wszystkie dzieci były wybitnie uzdolnione, w domu panowała atmosfera nauki, a rodzice wychowywali swoje dzieci w duchu patriotyzmu.

Brat, Józef Skłodowski, był lekarzem internistą, siostra Bronisława Dłuska, z którą Marię łączyła sina więź i pasja do nauki, też była lekarzem, a także działaczką społeczną, niepodległościową i kobiecą. Druga siostra, Helena Skłodowska-Szalay, była nauczycielką, wizytatorką warszawskich szkół, działaczką oświatową.

Maria bardzo przeżyła śmierć matki, zwłaszcza, że dwa lata wcześniej zmarła jej siostra Zofia. Pogrążyła się w żałobie, wpadła w depresję i odwróciła się od Boga. Ojciec Marii był ateistą, ale matka była katoliczką. Dziewczynka już na zawsze pozostała ateistką.

Znana jest anegdota, jak to starsza siostra Bronia próbowała kiedyś czytać elementarz, niestety, nie robiła tego płynnie. Przysłuchująca się temu czteroletnia Maria zniecierpliwiona wzięła od siostry podręcznik i płynnie przeczytała tekst, wprawiając tym w osłupienie domowników.

Po ukończeniu gimnazjum ojciec wysłał ją na wieś do swojej ziemiańskiej rodziny, aby mogła się zregenerować po przykrych doświadczeniach związanych ze śmiercią matki i siostry.

Siostry miały tam możliwość poznania wybitnych profesorów i zdobycia wiedzy zakazanej przez carskie władze.

Ponieważ w domu Skłodowskich, zwłaszcza, gdy ojciec stracił pracę, nie przelewało się, siostry uzgodniły, że to najpierw starsza, Bronia pojedzie na studia do Paryża, a Maria będzie w kraju zarabiać na jej utrzymanie. Pracowała jako guwernantka, m.in w ziemiańskiej rodzinie w Szczukach i jednocześnie uczyła wiejskie dzieci pisania, czytania i liczenia. Musiała przy tym zachowywać wielką ostrożność, gdyż władze carskie surowo zabraniały takiej działalności. W Szczukach przeżyła też swoją pierwszą miłość. Zakochała się w synu ludzi, u których pracowała. Młodzi zaręczyli się, ale rodzice chłopaka nie dopuścili do ślubu swojego syna z ubogą guwernantką. Młodzi rozstali się, a Maria wróciła do Warszawy.