Ciekawostki o pałacu "Pod Baranami" w Krakowie

Jest to kamienica u zbiegu Rynku Głównego 27 i ulicy św. Anny 1.

Tradycja mówi, że właśnie od nich pochodzi godło i nazwa kamienicy.

Gospoda znajdowała się w narożnej gotyckiej kamienicy, na której było umieszczone godło.

Następnie była w posiadaniu Jana Langa (Karniowskiego) z Karniowa, później stanowiła 3/4 własności Jana Gawrona i Jana Kislinga, sołtysa bronowickiego.

Gospodę często i chętnie odwiedzali ówcześni poeci i pisarze, jak: Jan Kochanowski, Mikołaj Rej czy Łukasz Górnicki.

W pomieszczeniu tym dziś mieści się restauracja.

Pałac powstał ze scalenia dwóch średniowiecznych kamienic w pierwszej połowie XVII wieku. Jedną z nich była narożna (Pod Barany) kamienica Karniowska (nazwana tak od Jana Langa z Karniowa, który był jej właścicielem w latach 1464-86), oraz druga, tzw. Różanka (nazwa pochodziła od nazwiska Stanisława Różanki, rajcy miejskiego). Z tego okresu pochodzi stiukowa dekoracja jednej z sal parteru przypisywana Baltazarowi Fontanie (dziś jest tam kawiarnia w narożu pałacu na parterze).

Justus Ludwig Decjusz był pochodzącym z Alzacji krakowskim dyplomatą, historykiem, ekonomistą, finansistą i sekretarzem króla Zygmunta Starego. Później został doradcą króla i zwierzchnikiem mennic koronnych. Po pożarze kazał on przebudować kamienicę na renesansową rezydencję z arkadowymi krużgankami.

Po dwóch latach od zakupu, rezydencja została ofiarowana przez króla staroście lanckorońskiemu Kasprowi Bekieszowi (magnat węgierski, podskarbi księcia Jana Zygmunta). W tym czasie, w kamienicy mieszkał węgierski poeta odrodzenia Balint Balassi - jeden z pierwszych znaczących poetów piszący po węgiersku (jego bliskie kontakty z pałacem Pod Baranami upamiętniono tablicą na elewacji domu od ulicy św. Anny). Kasper Bekiesz nie nacieszył się kamienicą zbyt długo, bo już w 1579 roku zmarł podczas pobytu w Grodnie, a dom przejęła wdowa (ciesząca się ponoć nadzwyczajną urodą) Anna Szarkandy. Anna wyszła za mąż za bliskiego współpracownika Stefana Batorego, Franciszka Wesselenyiego. W piwnicach domu prowadziła ona winiarnię, w której bywali goście z najbliższego otoczenia króla (Polacy, Węgrzy, Włosi, Niemcy), a także literaci, uczeni, żołnierze, politycy.

Pałac należał do książąt Ostrogskich przez cały XVII wiek. Działały tutaj drukarnia i księgarnia prowadzone przez Wolfganga Lerma, Jana Bajera i Jana Thenauda.