Ciekawostki o Krynicy-Zdrój

Położona jest w Beskidzie Sądeckim (pasmo górskie w Karpatach Zachodnich, należące do Beskidów Zachodnich) na wysokości 560-650 m.n.p.m, w dolinach Kryniczanki (potok, prawostronny dopływ Muszynki) i jej dopływów. Otaczają ją wzgórza Góry Parkowej (szczyt w paśmie Jaworzyny), Krzyżowej i Jasiennika.

W tym samym roku doprowadzono do miasta linię kolejową.

Świadczy o tym przywilej nadania sołectwa w tej miejscowości dla Danka z Miastka (obecnie Tylicz).

Kres Muszyński - Państwo Muszyńskie, zwane też kluczem muszyńskim, Biskupszczyzną, kresem biskupim państwa, było historycznym latyfundium w powiecie nowosądeckim przy granicy ze Słowacją (zw. kiedyś Górnymi Węgrami), z centrum administacyjnym w Muszynie, dysponujące własną administracją, sądownictwem i wojskiem, istniejącym od XIII wieku do 1781 roku. Zajmował obszar około 450 km2.

Austriacy przysłali tam wkrótce krajowego radcę górniczego, celem zbadania i oceny krynickich źródeł. Radcą tym był profesor uniwersytetu lwowskiego - Baltazar Hacquet - austriacki naturalista francuskiego pochodzenia, profesor anatomii, chemik, botanik, etnolog, uważany za pioniera alpinizmu i pioniera badań przyrody Karpat. Jego pozytywna opinia na temat źródeł krynickich, leczniczych właściwości tych wód, zarówno do kąpieli jak i do picia, stała się podstawą późniejszego rozwoju uzdrowiska.

Z jego inicjatywy powstały pierwsze domy zdrojowe.

Józef Dietl był polsko-austriackim lekarzem, politykiem, profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz prezydentem Krakowa w latach 1866-74. Stworzył on nową dziedzinę medycyny - balneologię. Jako pierwszy sklasyfikował polskie wody lecznicze i to dzięki niemu modne stały się polskie sanatoria w Krynicy, Rabce, Iwoniczu, Szczawnicy i Żegiestowie. Już od 1858 roku stosowano w Krynicy kąpiele borowinowe, a kontynuatorzy dzieła profesora Dietla przyczynili się do rozwoju technicznego uzdrowiska.

Rocznie do Krynicy przyjeżdżało wtedy około 6 tys. kuracjuszy.

Początkowo znajdowała się ona w miejscu, które obecnie zajmuje Pijalnia Główna na deptaku z 1971 roku. W początkach II połowy XIX wieku "Słotwinka" została przeniesiona do Parku Słotwińskiego. Jest ona otwierana sezonowo. Obok niej znajduje się wybudowana w 1870 roku "Koncertowa" (obecnie restauracja), niegdyś Słowiński Pawilon Koncertowy, który taką pełnił funkcję, gdyż odbywały się tam koncerty, a park stanowił ulubione miejsce kuracjuszy. Pierwszym lekarzem uzdrowiskowym mianowany został w 1807 roku dr Jan Nennel i moment ten jest właściwym do uznania za datę powstania krynickiego uzdrowiska.

Pełnił funkcję kierownika nowo wybudowanego zakładu wodoleczniczego, gdzie wdrażał nowoczesne metody kuracji. Prowadził Pensyonat Dra Ebersa przy CK.Zakładzie Hydropatycznym (zbudowany w 1884 roku został rozebrany w latach 2000-2001). Ebers angażował się intensywnie w życie miasta. Został członkiem Komisji Zdrojowej, radnym gminy, przewodniczącym Koła Lekarzy w Krynicy. Był też inicjatorem budowy jednej z altan pijalni wód.