Znaleźliśmy 19 ciekawostek na temat Antonio Vivaldiego
Il Prete Rosso
Antonio Vivaldi był jednym z najwybitniejszych skrzypków i kompozytorów włoskiego pochodzenia. Chyba wszystkim najbardziej znany jest dzięki swoim "Czterem porom roku", skomponował wiele innych wspaniałych i cenionych przez muzyczny świat utworów. Był księdzem, kompozytorem, pedagogiem.
1
Antonio Lucio Vivaldi zwany też "Rudym Księdzem" - Il Prete Rosso - urodził się w 1678 roku w Wenecji.
Przyszedł na świat w dość ubogiej rodzinie. Jego ojciec, Giambattista Vivaldi, z zamiłowania muzyk, początkowo zarabiał na życie jako miejski cyrulik. Grał na skrzypcach i w tym charakterze został zatrudniony w bazylice św. Marka w Wenecji jako członek orkiestry. Przypuszcza się, że posiadał rudy kolor włosów, ponieważ angażowany był do orkiestry jako "Giambattista Rossi" lub "Giambattista Vivaldi detto Rossetto". I cechę tę przekazał najstarszemu z sześciorga swoich dzieci - Antonio.
2
Ojciec najprawdopodobniej nauczył Antonio gry na skrzypcach.
Po raz pierwszy wystąpił publicznie w 1696 roku, grając razem z ojcem w bazylice jako skrzypek. Zgodnie z panującymi wówczas zwyczajami, Antonio, jako najstarszy syn, został przeznaczony do stanu duchownego, choć nigdy nie czuł powołania do bycia kapłanem. Nauka w tym kierunku nie przychodziła mu łatwo, dlatego studia ukończył stosunkowo późno. Święcenia kapłańskie przyjął w wielu 25 lat, w 1703 roku.
3
Pół roku po otrzymaniu święceń rozpoczął pracę nauczyciela muzyki w sierocińcu dla dziewcząt Ospedale della Pieta.
Ospedale della Pieta było klasztorem, sierocińcem i szkołą muzyczną dla dziewcząt w Wenecji, działającym w XVII-XVIII wieku. W Wenecji istniały cztery podobne instytucje, a ich celem było zapewnienie domu i edukcji dzieciom, które zostały osierocone, lub których rodziny nie były w stanie ich utrzymać. Instytucje te były finansowane przez Republikę. Najzdolniejsi uczniowie zostawali członkami renomowanej orkiestry i chóru Ospedale.
4
Praca w sierocińcu okazała się doskonałą inspiracją dla jego twórczości.
Znajdująca się w Ospedale della Pieta szkoła muzyczna słynęła z doskonałego poziomu kształcenia muzycznego oraz z cotygodniowych koncertów, które gromadziły szeroką publiczność. Ze szkołą współpracował też niezwykle wówczas popularny we Włoszech kompozytor Domenico Scarlatti.
5
W szkole muzycznej sierocińca, Vivaldi uczył dziewczęta gry na skrzypcach ale też rozpoczął komponowanie swoich pierwszych debiutanckich utworów.
W 1705 roku został opublikowany jego pierwszy zbiór sonat a tre (sonata triowa, sonata na dwa instrumenty solowe i basso continuo), a cztery lata później nowa seria sonat skrzypcowych. W 1711 roku stworzył swój autorski cykl koncertów zatytułowany "L'Estro Armonico". Dla Ospedale della Pieta tworzył do końca życia.
6
Swoją pierwszą operę "Ottone in villa" napisał w wieku 35 lat.
Premiera miała miejsce 17 maja 1713 roku w Teatro delle Grazie w Vicenzy. Polska premiera miała miejsce w 2010 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w ramach cyklu Opera Rara.
7
Od 1718 roku rozpoczął sie okres podróży Vivaldiego po Europie.
Pierwsze dwa lata spędził na dworze margrabiego Hesse-Darmstad w Mantui, gdzie zajmował się głównie komponowaniem muzyki świeckiej.
8
Cały czas jednak komponował dla sierocińca, choć zajmowały go liczne koncerty na rozmaitych dworach.
Do Wenecji powrócił w 1727 roku posiadając już prawdopodobnie ostateczną wersję swojego najbardziej znanego dzieła Il cimento dell'armonia e dell'inventione ze słynnym zbiorem Le quattro stagioni - Cztery pory roku.
9
Vivaldi skomponował Cztery pory roku na podstawie anonimowych sonetów, z których każdy nosił nazwę jednej z pór roku.
Istnieje przypuszczenie, że to on sam jest ich autorem. W partyturze zaznaczono, które fragmenty sonetów odnoszą się do której części muzyki.
10
Cztery pory roku to cykl 4 koncertów skrzypcowych umieszczony w wydanym w 1725 roku zbiorze 12 koncertów Op. 8 "Spór między harmonią a wyobraźnią".
Skomponowane zostały około 1720 roku w Mantui, a wydane w Amsterdamie w 1725 roku z dedykacją czeskiemu hrabiemu Wenzlowi von Morzin, który był mecenasem Vivaldiego.
11
Koncerty te są jednym z wybitniejszych przykładów muzyki programowo-ilustracyjnej.
Niosą one programową treść wyrażaną środkami muzycznymi. Wyróżniają się wielką ilością efektów onomatopeicznych i pomysłowym malarstwem dźwięków.
12
Kolejne lata życia spędził na podróżach po Europie, gdzie dyrygował swoimi koncertami.
Vivaldi sławny był nie tylko w Wenecji, jego utwory były znane i podziwiane we Francji, Holandii, Austrii i w całych Włoszech.
13
W 1740 roku Vivaldi wyruszył do Wiednia, gdzie rok później zmarł na nierozpoznaną do końca chorobę. Miał 62 lata.
Być może przyczyną śmierci była astma, na którą cierpiał od dzieciństwa, a gnębiła go ona przez całe życie. Słabe zdrowie posiadał od urodzenia, bo nawet jego chrzest odbył się in casa pericoli di morte - w niebezpieczeństwie śmierci. Z powodu astmy musiał stale przebywać w domu i skarżył się, że wyruszyć z domu może jedynie płynąc gondolą lub jadąc karetą. Pogrzeb Vivaldiego odbył się 28 lipca 1741 roku, był bardzo skromny, co sugeruje, że kompozytor zmarł w nędzy.
14
Vivaldi niemal natychmiast po śmierci został zapomniany.
Dopiero narastające zainteresowanie muzyką J.S. Bacha, który dokonal transkrypcji na klawesyn i organy osiemnastu koncertów skrzypcowych Vivaldiego, zwróciło uwagę na kompozytora oryginałów. Zaczęto doceniać jego muzykę, którą traktowano na równi z utworami Bacha i Handla. Wśród muzykologów obudziło się zainteresowanie Vivaldim i zaczęto poszukiwac innych jego utworów.
15
Anegdota mówi, że Antonio Vivaldi napisał Cztery pory roku i około sześćset wariacji na temat tej kompozycji.
Jednak faktem jest, że był on bardzo płodnym kompozytorem, a niemal wszystkie jego dzieła są równie udane.
16
Jako pierwsze ocalone od zapomnienia w 1926 roku zostały tzw. "rękopisy turyńskie".
Składały się na nie partytury do 140 dzieł instrumentalnych, w tym niemal 30 kantat, 12 oper, trzy krótsze dramaty, jedno oratorium oraz wiele fragmentów różnych utworów. Spowodowało to odnalezienie wielu jego innych kompozycji w zbiorach muzycznych całej Europy. Zdarza się, że do dziś odnajdywane są nieznane dzieła Vivaldiego, które uzupełniają bogaty zbiór jego utworów, zawarty w katalogu opracowanym przez Petera Ryoma - duńskiego muzykologa, który znany jest na całym świecie jako autor tego katalogu (Ryom-Verzeichnis).
17
Przyjmuje się, że Vivaldi skomponował około 500 koncertów instrumentalnych.
około 350 koncertów na jeden instrument solowy oraz smyczki
około 40 koncertów na dwa instrumenty solowe (najczęściej takie same)
ponad 30 koncertów z trzema lub więcej instumentami solowymi, w tym z instumentami tak rzadkimi w roli solowej jak kotły
około 60 koncertów bez instumentu solowego, przypominających symfonię
18
O Vivaldim krążyła też anegdota mówiąca o nim jako o rudym księdzu biegającym w trakcie mszy do zakrystii, by zapisać temat muzyczny, który właśnie przyszedł mu do głowy.
Krążyła też plotka na temat jego rzekomej kochanki, którą miała być Anna Giro. Anna Giro po raz pierwszy zaśpiewała w operze Vivaldiego w 1726 roku. Była świetną śpiewaczką i atrakcyjną kobietą, która stała się częścią świata kompozytora i niezbędną primadonną jego kolejnych oper. Po śmierci Vivaldiego z powodzeniem nadal występowała na scenie.
19
Po śmierci Vivaldiego jego ogromna kolekcja muzycznych rękopisów została powiązana w 27 dużych tomów.
Zostały one nabyte najpierw przez weneckiego bibliofila Jacopo Soranzo, a później przez hrabiego Giacomo Durazzo. Odnalezione w latach 20.XX wieku manuskrypty stanowią dziś część zbiorów Foa i Giordano w Bibliotece Narodowej w Turynie.
