Wielki Sfinks jest jedną z największych i najbardziej charakterystycznych rzeźb świata oraz jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Egiptu. Według niektórych badaczy, jego powstanie zawdzięczamy pracy około stu robotników, którzy wykuwali go przez trzy lata wykorzystując do tego kamienne młoty i miedziane dłuta.
Przez większość swojego istnienia dolna część posągu spoczywała przysypana piaskami pustyni. Dopiero badania archeologiczne przeprowadzone w 1817 roku pod przewodnictwem włoskiego archeologa Giovanniego Battisty Caviglia wydobyły spod piasków pustyni jego tors. Łapy Sfinksa po tysiącach lat ujrzały światło słoneczne dopiero w roku 1878.
Powyższe zdjęcie ukazuje Sfinksa podczas wykopalisk archeologicznych z 1878 roku.