Ludzie

Ciekawostki o Erneście Hemingwayu

Znaleźliśmy 46 ciekawostek na temat Ernesta Hemingwaya

Jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku

Ernest Hemingway, jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku był "obywatelem świata", który choć większość życia spędził poza granicami Stanów Zjednoczonych, zawsze patrzył na świat oczami Amerykanina. Należał do tzw. straconego pokolenia pisarzy amerykańskich, którzy dorastali podczas I wojny światowej i w swojej twórczości poruszał tematykę typową dla tego pokolenia.

Jego proza jest uboga w środki stylistyczne. Jest prosta, a zarazem podkreślająca bogactwo jego świata wewnętrznego opartego na osobistych doświadczeniach, ukształtowana na bazie jego umiejętności dziennikarskich. Hemingway był człowiekiem bardzo aktywnym, uczestniczącym w wielu wydarzeniach ówczesnego świata, korzystającym z ekstremalnych doświadczeń zdobywanych na wojnach, na safari, na morzu i wszędzie tam, gdzie coś się działo. Czterokrotny mąż, ojciec trzech synów i wielki miłośnik kotów.

Ernest Hemingway
1
Ernest Miller Hemingway był amerykańskim powieściopisarzem, autorem opowiadań, dziennikarzem i sportowcem, którego wiele dzieł uważanych jest za klasykę literatury amerykańskiej.
Opublikował siedem powieści, sześć zbiorów opowiadań i dwie pozycje literatury faktu. Po jego śmierci ukazały się jeszcze trzy jego powieści, cztery kolejne opowiadania i trzy publikacje z literatury faktu.
2
Żył w latach 1899 -1961.
Urodził się 21 lipca 1899 roku w Oak Park, w zamożnej dzielnicy na zachód od Chicago. Jego ojciec, Clarence Edmonds Hemingway był lekarzem, a matka Grace Hall-Hemingway była śpiewaczką operową, nauczycielką muzyki i malarką. Rodzice Ernesta byli szanowanymi obywatelami konserwatywnej społeczności Oak Park. Mieszkali w dwupiętrowym domu z sześcioma sypialniami i łazienką. Ich dom miał bieżącą wodę i był pierwszym domem w Oak Park, który posiadał elektryczność. Hemingway był drugim z sześciorga rodzeństwa i pierwszym synem w rodzinie.
3
Grace Hemingway przestrzegała wiktoriańskiej konwencji nieróżnicowania ubioru dziecięcego według płci.
Chciała aby najstarsza córka Marcelline i rok młodszy Ernest wyglądali jak bliźniacy. Dzieci nosiły podobne dziewczęce plisowane stroje, a Ernest przez pierwsze trzy lata życia nosił długie włosy.
4
Matka dużo pracowała udzielając lekcji muzyki i śpiewu, komponowała, kierowała dziecięcym chórem kościelnym oraz orkiestrą w Kościele Kongregacyjnym. Śpiewała też na koncertach i była solistką chóru kościelnego.
Wychowaniem dzieci, pracami domowymi zajmował się głownie ojciec i mieszkające w domu pokojówki. Matka natomiast wprowadzała swoje dzieci w kulturalny świat literatury, sztuki, poezji i muzyki. Czytała dzieciom mnóstwo książek, zabierała je do opery, teatru i muzeów w pobliskim Chicago. Nalegała, aby wszystkie jej dzieci nauczyły się grać na instrumencie muzycznym. Dziewczęta zachęcano do gry na skrzypcach i pianinie, a Ernestowi przydzielono wiolonczelę.
5
Ernest miał trudną relację ze swoją matką, która była osobą despotyczną, dominującą nad wszystkimi członkami rodziny, nawet nad własnym mężem.
Bardzo wiele wymagała od swoich dzieci, nalegając, aby brały udział w zajęciach, które ona uważała za ważne. Ernesta drażniły te zasady, jako młody chłopak chciał zajmować się sportem, mieć własne hobby i poświęcać czas rzeczom, które jego interesowały. To powodowało narastanie konfliktów z matką i jego wycofanie się z rodziny. W późniejszych latach, przyjaciel Ernesta, generał major Charles Lanham powiedział, że Ernest był jedynym znanym mu człowiekiem, który naprawdę nienawidził swojej matki.
6
Ernest Hemingway przez całe swoje życie, także twórcze, podkreślał znaczenie męskiej siły.
Jego biografowie starali się wytłumaczyć ten fakt emocjonalną potrzebą egzorcyzmowania bolesnej pamiątki matki, która podkreślała swoją wyższość nad ojcem Ernesta.
7
Choć odmawiał nauki gry na wiolonczeli, po latach przyznał, że lekcje muzyki przyczyniły się do jego stylu pisania, czego dowodem jest struktura kontrapunktyczna powieści "Komu bije dzwon".
Każdego lata rodzina podróżowała do Windemare nad Walloon Lake, gdzie młody Hemingway uczył się od ojca polować, łowić ryby, obozować w lasach Północnego Michigan. Doświadczenia te zaszczepiły w nim pasję na całe życie do  spędzania czasu na świeżym powietrzu, w odległych, odizolowanych obszarach.
8
W latach 1913-1917 Hemingway uczęszczał do szkoły w Oak Park.
Bardzo lubił sport i ochoczo angażował się w boks, lekkoatletykę, piłkę nożną i piłkę wodną. Przez dwa lata występował też ze swoją siostrą Marcelline w szkolnej orkiestrze. Otrzymywał dobre oceny z języka angielskiego. Uczęszczał na zajęcia dziennikarskie, które były zorganizowane w taki sposób, jakby w klasie prowadzona była redakcja gazety. Najlepsze artykuły zamieszczane były na łamach szkolnej gazetki i artykuły Ernesta i Marcelline kilkakrotnie się w niej pojawiły. Hemingway zaangażował się w redakcję dwóch gazetek szkolnych, gdzie naśladował styl pisania reporterów sportowych i używał pseudonimu "Ring Lardner Jr." na cześć redaktora Ringa Lardnera z "Chicago Tribune".
9
Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę w gazecie "The Kansas City Star", w której spędził pół roku.
W czasie tych sześciu miesięcy pracy przyswoił sobie pewne porady redakcyjne (używaj krótkich zdań, stosuj krótkie pierwsze akapity, używaj energicznych słów, bądź pozytywny), które stały się podstawą jego twórczości na całe życie.
10
W czasie I wojny światowej Hemingway starał się o wysłanie na front włoski.
W grudniu 1917 roku, po odrzuceniu przez armię amerykańską z powodu słabego wzroku, pojechał na front włoski jako  członek Czerwonego Krzyża i był kierowcą karetki. W lipcu 1918 roku został ranny, przeszedł 12 operacji, podczas których wyjęto z jego ciała kilkaset odłamków. Rekonwalescencja trwała kilka miesięcy. Za bohaterstwo na polu walki dwukrotnie odznaczono go orderami. Jego przeżycia wojenne stały się podstawą powieści "Pożegnanie z bronią", którą napisał w 1929 roku.
11
Podczas pobytu w szpitalu, dzielił swój pokój z pisarzem i późniejszym ambasadorem Henrym Serrano Villardem.
W szpitalu też zakochał się w starszej od niego o siedem lat pielęgniarce Agnes von Kurowsky. Gdy po zakończonym leczeniu powrócił w styczniu 1919 roku do Stanów Zjednoczonych, razem z Agnes podjęli decyzję o małżeństwie. Jednak parę miesięcy później Agnes poinformowała go listownie, że jest zaręczona z włoskim oficerem. Ernest bardzo dotkliwie przeżył stratę, był zrozpaczony. Porzucenie przez kobietę było dla niego tak upokarzające, że w każdym następnym związku, to on pierwszy odchodził, aby nie doświadczyć kolejnego porzucenia.
12
Po tych wszystkich perypetiach, we wrześniu 1919 roku wyjechał z kolegami z liceum na kemping na Górny Półwysep w Michigan.
Wyjazd ten zainspirował go do napisania opowiadania "Rzeka dwóch serc", w którym bohater udaje się na prowincję, aby odpocząć od wojny, w której brał udział. Wtedy też przyjaciel rodziny zaproponował mu pracę w Toronto. Rozpoczął ją jako wolny strzelec, redaktor i korespondent zagraniczny w "Toronto Star Weekly". Po paru miesiącach powrócił do Michigan, by następnie przenieść się do Chicago. Zamieszkał z przyjaciółmi i jednocześnie pisał artykuły dla "Toronto Star". Pracował też jako redaktor miesięcznika "Cooperative Commonwealth", gdzie poznał powieściopisarza Sherwooda Andersona ("Miasteczko Winesburg").
13
W tym samym okresie poznał swoją pierwszą żonę, Hadley Richardson.
Po paru miesiącach znajomości zdecydowali się na ślub i wyjechali do Europy. Początkowo myśleli o Rzymie, ostatecznie jednak wybrali Paryż, gdzie Hemingway dostał pracę jako reporter "Toronto Star".
14
W Paryżu Hemingway poznał Gertrudę Stein, Jamesa Joysa oraz Ezrę Pounda, artystów, którzy pomagali młodym artystom rozwijać karierę.
Gertruda Stein, jedna z ważniejszych autorek modernizmu, stała się mentorką Hemingwaya. Wprowadziła go w środowisko artystów i pisarzy emigracyjnych dzielnicy Montparnasse, których nazywała "straconym pokoleniem". Nazwą tą określała pokolenie amerykańskich pisarzy, którzy dorastali podczas I wojny światowej. Hemingway spopularyzował ten termin, używając go w jednym z dwóch kontrastujących epigrafów jego debiutanckiej powieści "Słońce też wschodzi", wydanej w 1926 roku. Gertrude Stein do "straconego pokolenia" zaliczała takich artystów jak m.in: Francis Scott Fitzgerald, T.S. Eliot, James Joyce, Sherwood Anderson, John Dos Passos, John Steinbeck, William Faulkner, Isadora Duncan, Abraham Walkowitz, Franz Kafka, Henry Miller, Aldous Huxley, Erich Maria Remarque, oraz kompozytorów: Prokofiewa, Gershwina, Coplanda i in.
15
Dzięki Gertrude Stein poznał też wpływowych malarzy: Picassa, Miro i Grisa.
Po jakimś czasie w relacjach Hemingwaya ze Stein doszło do sporu o podłożu literackim (trwającym przez dziesiątki lat) i Ernest wycofał się spod wpływu mentorki. Nawiązał za to bliską znajomość, która z czasem przerodziła się w przyjaźń, z amerykańskim poetą Ezrą Poundem (poznali się w księgarni Shakespeare and Company w 1922 roku). Razem wyjechali w 1923 roku do Włoch, a później mieszkali na tej samej ulicy.
16
Będąc w Paryżu, podczas pierwszych dziesięciu miesięcy, Hemingway napisał 88 artykułów dla "Toronto Star".
Były to reportaże opisujące wojnę grecko-turecką, a także wielki pożar Smyrny, którego Hemingway był naocznym świadkiem.
17
W 1923 roku Hemingway wraz z żoną powrócił do Toronto, gdzie przyszedł na świat ich syn Jack Hemingway (właśc. John Hadley Nicanor Hemingway), zwany przez rodziców Bumbym.
W tym samym czasie ukazał się pierwszy zbiór opowiadań Hemingwaya "Trzy opowiadania i dziesięć wierszy", a kilka miesięcy później drugi - "in our time"(małymi literami). W 1925 roku W Stanach wydano zbiór opowiadań "In Our Time" (dużymi literami), w którym krytycy docenili jego świeży styl.
18
Hemingway bardzo tęsknił za Paryżem, uważał Toronto za nudne i chciał wrócić do życia pisarza, zamiast żyć życiem dziennikarza.
Powrócił do Paryża w 1924 roku i tam redagował miesięcznik literacki "The Transatlantic Review".
19
Gdy ukazała się powieść Fitzgeralda "Wielki Gatsby", Hemingway przeczytał ją, zachwycił się i postanowił, że jego następną pracą będzie powieść.
Udał się wraz z żoną na Festiwal San Fermin do Pampeluny w Hiszpanii i w czasie tego pobytu zafascynowały go walki byków. Do Pampeluny powracał jeszcze wielokrotnie. Pod wpływem podróży do Hiszpanii zrodziła się jego pierwsza powieść "Słońce też wschodzi".
20
Relacje małżeńskie Hemingwaya zaczęły się psuć, gdy poznał Paulinę Pfeiffer, rozpoczął z nią romans, a żona się o tym dowiedziała.
Hadley poprosiła najpierw o separację, a później wniosła o rozwód. Para rozwiodła się w styczniu 1927 roku, a Hemingway jeszcze tego samego roku w maju ożenił się z Pauliną. Paulina pochodziła z bogatej rodziny katolickiej, więc jeszcze przed zawarciem małżeństwa Hemingway przeszedł na katolicyzm. Razem wyjechali do Paryża, gdzie Paulina pracowała dla "Vogue". Hemingway pracował nad kolejnym zbiorem opowiadań, który ukazał się w 1927 roku pod tytułem "Mężczyźni bez kobiet".
21
Paulina spodziewała się dziecka i nalegała na powrót do Stanów Zjednoczonych.
Jeszcze przed wyjazdem z Paryża, Hemingway, w swojej paryskiej łazience uległ wypadkowi, który pozostawił mu bliznę na czole widoczną do końca życia. Gdy pytano go później o tę bliznę, zawsze unikał odpowiedzi. Po wyjeździe z Paryża już nigdy nie mieszkał w wielkim mieście.
22
Drugi syn Hemingwaya, Patrick urodził się w 1928 roku w Kansas City.
Kiedy przebywał ze swoim pierwszym synem w Nowym Jorku, odebrał telegram o samobójstwie swojego ojca. Chwilę po telegramie otrzymał list, który ojciec napisał do niego przed śmiercią. Wiadomość o śmierci ojca była dla niego ciosem, był załamany.
23
W 1931 roku rodzina zamieszkała w Key West na Florydzie, w domu przy Whitehead Street, który małżonkowie otrzymali od wuja Pauliny, w ramach spóźnionego prezentu ślubnego.
Wcześniej mieszkali przy Simonton Street, gdzie w 1929 roku Hemingway napisał "Pożegnanie z bronią". Mieszkając w Key West, dzięki właścicielowi pobliskiego sklepu z narzędziami, Ernest zainteresował się łowieniem ryb głębinowych. Podczas wędkowania morskiego poznał Joe Russella, który stał się pierwowzorem Freddiego z powieści "Mieć i nie mieć". Rękopis tej powieści, po śmierci Hemingwaya został znaleziony w znanym w USA pubie Sloppy Joe w Key West.
24
Dom Hemingwaya w Key West do dziś pełni rolę poświęconego pisarzowi muzeum.
Legenda mówi, że rodzina Hemingwayów zakupiła basen, który w latach 30. XX w. był wart 20 tys. dolarów (równowartość 330 tys. dolarów w 2013 roku). Cena basenu była tak wysoka, że Hemingway musiał wydać wszystkie pieniądze, które posiadał. W domu tym napisał: "Śmierć po południu", "Komu bije dzwon", "Śniegi Kilimandżaro" i "Krótkie szczęśliwe życie Francisa Macombera".
25
Ernest Hemingway był wielkim miłośnikiem kotów.
W jego domu w Key West obecnie mieszka około 50 kotów, których większość jest potomkami zwierząt towarzyszących słynnemu pisarzowi. Pierwszego, imieniem Snow White (niektórzy utrzymują, że Snowball) podarował mu kapitan Stanley Dexter, po nocy wspólnego picia w tawernie Sloppy Joe. Kot ten, jak i większość obecnie mieszkających w domu Hemingwaya kotów, cierpiał na pewną przypadłość zwaną polidaktylią. Polidaktylia lub wielopalcowość to rzadka choroba genetyczna, która objawia się dodatkowymi palcami na przednich, a czasem na tylnych łapach. Kapitan Dexter podarował Hemingwayowi takiego wielopalczastego kota, który służył na statku jako myszołap i przynoszący szczęście talizman.
26
Te wielopalczaste koty, koty hemingwaya, nazwano na cześć Ernesta Hemingwaya po jego śmierci.
Obecnie mieszkające w Key West koty są pod opieką pracowników muzeum Hemingwaya. Mimo skarg ze strony Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, koty te mają swobodny kontakt z turystami odwiedzającymi to muzeum, w Key West nie obowiązuje ogólnokrajowe prawo pozwalające na posiadanie maksymalnie czterech zwierząt domowych na terenie gospodarstwa domowego.
27
Snowball, ani pozostałe koty nie były jedynymi kotami w życiu Ernesta Hemingwaya.
Od dzieciństwa wszędzie, gdzie mieszkał i pracował, towarzyszyły mu koty, z którymi łączyła go szczególnie zażyła więź. Sam Hemingway był przekonany, że koty czynnie wspierają go w pracy. Pisarz twierdził, że "Kot jest zupełnie szczery emocjonalnie", "Ludzie, nieważne z jakich powodów, lubią skrywać swoje uczucia - koty tak nie postępują". W Paryżu, gdzie mieszkał z Hadley Richardson, towarzyszyła mu perska kotka o imieniu Feather Puss, która później, w książce "Ruchome święto", opublikowanej w 1964 roku, została opisana jako troskliwa opiekunka ich małego synka Johna "Bumby'ego".
28
Od czasu przeprowadzki na Kubę do Finca Vigia w pobliżu Hawany, uczucia Hemingwaya do kotów rozwinęły się w wyjątkowy i znamienny sposób.
Tam kotka perska o imieniu Princessa oraz dawny włóczęga Boise z Cojimar dali początek wciąż rozrastającej się kociej populacji. Hemingway myślał nawet o wyhodowaniu całkiem nowej odmiany. Plany te spełzły na niczym z powodu chorób i deformacji wywołanych chowem wsobnym. Ówczesna (czwarta ) żona pisarza kazała wykastrować wszystkie dorosłe koty, czego Hemingway jej nigdy nie wybaczył. Koty wypełniły cały dom, dlatego postanowiono wybudować dla nich osobny budynek w pobliżu Finca Vigia. Wybudowano wieżę z całym piętrem dla kotów i dostosowano ją tak, aby Hemingway mógł do nich zaglądać wprost ze swojej sypialni, łazienki, tarasu, kuchni oraz jadalni.
29
Szczególna więź łączyła Hemingwaya z biało-czarnym kocurem, Boise'em.
Stał mu się tak bliski jak żaden inny człowiek czy zwierzę. Kot ten spacerował z nim krok w krok, towarzyszył w trakcie pracy pisarskiej, siedział na kolanach podczas lektury, spał z nim, dzielił każdy posiłek. Kiedyś w czasie nieobecności pisarza w Finca, kot miał atak serca i odszedł - Hemingway bardzo to przeżył. Swój stosunek do Boise'a uwiecznił w wydanej pośmiertnie książce "Wyspy na Golfsztromie". Dla Hemingwaya koty były "fabrykami pomruków", "gąbkami miłości".
30
Kot o imieniu Big Boy Peterson towarzyszył nawet cierpiącemu na chorobę afektywną dwubiegunową Hemingwayowi w ostatnich chwilach jego życia, w jego ostatnim domu w Idaho.
Na Kubie, w Finca pozostało około sześćdziesięciu kotów i wiele psów, do których po rewolucji kubańskiej pisarz nie mógł powrócić. Ponoć w wieczór przed śmiercią wypowiedział do żony Mary ostatnie słowa: " Dobranoc, mój kotku".
31
W latach 30. Hemingway często spędzał lato w Wyoming, gdzie polował na jelenie, łosie i niedźwiedzie grizzly.
W polowaniach niekiedy towarzyszył mu przyjaciel John Dos Passos. Odwożąc go kiedyś na dworzec, Hemingway miał wypadek samochodowy, w którym doznał poprzecznego złamania spiralnego ręki - chirurg związał kość za pomocą ścięgna kangura, a hospitalizacja trwała siedem tygodni.
32
W 1931 roku na świat przyszedł trzeci syn Hemingwaya - Gregory Hancock Hemingway.
Hemingway razem z żoną wyjeżdżał na safari do Afryki. Ich przewodnikiem był Philip Hope Percival, który polował także z Theodorem Rooseveltem w 1909 roku. W trakcie safari Hemingway zachorował tak poważnie, że musiał być transportowany do szpitala w Nairobi samolotem. Wydarzenie to opisał później w opowiadaniu "Śniegi Kilimandżaro". Podróż ta była także inspiracją do napisania książki "Zielone wzgórza Afryki" która spotkała się ze średnim zainteresowaniem krytyki) i opowiadania "Krótkie szczęśliwe życie Franciszka Macombera".
33
Ernest Hemingway był właścicielem łodzi "Pilar", którą pływał po Karaibach.
W najbardziej na zachód wysuniętym dystrykcie Bahamów - Bimini  przebywał przez kilka miesięcy i pracował tam nad powieścią "Mieć i nie mieć".
34
W czasie hiszpańskiej wojny domowej Hemingway udał się tam w charakterze korespondenta dla agencji North American Newspaper Alliance.
W Hiszpanii dołączyła do niego amerykańska dziennikarka Martha Gellhorn, która w 1940 roku została jego trzecią żoną. Małżeństwo to rozpadło się po pięciu latach, a powodem były głównie spory o rolę Gellhorm w małżeństwie. Hemingway chciał, aby żona została w domu, natomiast ona zdecydowana była kontynuować karierę reportera wojennego.
35
Już trakcie separacji z Pauliną, Hemingway wyprowadził się z Key West do letniej rezydencji w Ketchum w stanie Idaho.
Popłynął też na Kubę, gdzie początkowo wynajął pokój w hotelu w Hawanie. Gdy dołączyła do niego Martha, wynajęli posiadłość Finca Vigia niedaleko Hawany. W domu tym Hemingway spędzał zimy. Tam Gellhorn zainspirowała go do napisania jednej z jego najbardziej znanych powieści"Komu bije dzwon", która ukazała się w 1940 roku. W ciągu kilku miesięcy od premiery, książka sprzedała się w liczbie ponad pół miliona egzemplarzy. Książka była też nominowana do nagrody Pulitzera.
36
Wraz z Marthą, Hemingway odbył podróż do Chin, gdzie oboje pisali reportaże, ona do magazynu "Collier's", on do gazety "PM".
Na Kubę wrócili przed dołączeniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej. Istnieją sugestie, że jeszcze przed wyjazdem do Chin, Hemingway został zwerbowany jako tajny agent KGB pod kryptonimem "Agent Argo".
37
Hemingway na swojej łodzi, w latach 1942-1944 patrolował wody wzdłuż wybrzeża Kuby i w Zatoce Meksykańskiej.
Stało się to pod wpływem oświadczenia wydanego przez rząd USA, które wzywało wszystkich posiadaczy statków i łodzi o zgłaszanie się na ochotnika do patrolowania wód przybrzeżnych Ameryki Północnej, w celu poszukiwania niemieckich łodzi podwodnych.
38
W czasie II wojny światowej, w okresie od maja 1944 do marca 1945 Hemingway przebywał w Europie.
W Londynie poznał korespondentkę czasopisma "Time", Mary Welsh, w której się zakochał i w trakcie trzeciego spotkania poprosił ją o rękę. W Londynie doznał  też wstrząśnienia mózgu na skutek wypadku samochodowego.
39
Hemingway był obecny podczas lądowania w Normandii, jednak jako korespondent wojenny nie mógł opuścić statku i swoją korespondencję musiał prowadzić z jego pokładu.
Został też przydzielony do 22. pułku piechoty i stał się dowódcą małej grupy wiejskiej bojówki z Rimbouillet pod Paryżem. Prowadzenie oddziału i bycie jednocześnie korespondentem wojennym jest niezgodne z konwencjami genewskimi, jednak po przesłuchaniu przez Inspektora Generalnego Hemingway został oczyszczony z zarzutów. We Francji udało mu się pojmać kilku Niemców.
40
Wbrew obowiązującej legendzie, Hemingway nie był pierwszą osobą w wyzwolonym Paryżu, ani nie wyzwolił hotelu Ritz.
Będąc tam pogodził się z Gertrude Stein i odwiedził Pabla Picassa i Sylvię Beach.
41
Był świadkiem serii walk między oddziałami amerykańskimi i niemieckimi w lesie Hurtgen na granicy niemiecko-belgijskiej - była to najdłuższa bitwa armii amerykańskiej w jej historii.
Hemingway był bardzo źle oceniony przez walczących tam żołnierzy, zarzucano mu pozerstwo. Wybrał się również do Luksemburga, aby relacjonować ofensywę w Ardenach. Jednak dotarł tam chory, okazało się że cierpi na zapalenie płuc, w związku z czym nie był świadkiem bitwy. Jednak w 1947 roku otrzymał on Brązową Gwiazdę za męstwo podczas II wojny światowej.
42
W okresie powojennym Hemingway cierpiał na wiele chorób: cukrzycę, silne bóle głowy, wysokie ciśnienie i problemy z nadwagą. Nadużywał też alkoholu.
Miał również depresję wywołaną śmiercią kilku jego przyjaciół, mi.in. Gertrude Stein , Jamesa Joysa czy Scotta Fitzgeralda. Cierpiał również inne dolegliwości z powodu kilku wypadków samochodowych, w których uczestniczył, a także innych zdarzeń. Przez trzy lata nie był aktywny zawodowo, do pisania powrócił dopiero w 1946 roku. Napisał powieść "Rajski ogród" i rozpoczął pracę nad trzyczęściową powieścią opisującą losy różnych ludzi z trzech perspektyw podczas II wojny światowej (na lądzie, na morzu i w powietrzu), jednak projekt ten zarzucił. Ostatecznie "część morska" przekształciła się w powieść "Wyspy na Golfsztromie" oraz opowiadanie "Stary człowiek i morze".
43
W 1948 roku udał się z żoną do Europy, zatrzymując się na kilka miesięcy w Wenecji.
Podróż przez Atlantyk odbył na polskim statku pasażerskim "Jagiełło". W czasie tej podróży pisarz kolejny raz się zakochał, tym razem w dziewiętnastoletniej Adrianie Ivancich. Była to miłość platoniczna, która zainspirowała go do napisania książki "Za rzekę, w cień drzew", która jednak nie została dobrze przyjęta. Nieprzychylne recenzje skłoniły go do napisania opowiadania "Stary człowiek i morze", co uznał za najlepsze co mógł stworzyć w swoim życiu. Za opowiadanie to w 1953 roku otrzymał nagrodę Pulitzera.
44
W 1954 roku Hemingway wraz z żoną podróżował po Afryce, gdzie dwukrotnie uczestniczył w katastrofach lotniczych.
Zarówno on, jak i jego żona byli poszkodowani w tych katastrofach. W tym samym roku podczas pożaru buszu pisarz doznał poparzeń drugiego stopnia na nogach, torsie i lewej dłoni. Ze względu na doznane rany, zrezygnował z wyjazdu do Sztokholmu, gdzie miał odebrać przyznaną mu w 1954 roku literacką Nagrodę Nobla - wysłał jedynie przemówienie opisujące życie pisarza.
45
Do końca lat 50. Hemingway pracował nad materiałem, który został opublikowany po jego śmierci jako "Ruchome święto".
Ernest i Mary ostatecznie opuścili Kubę 25 lipca 1960 roku.  Hemingway podróżował jeszcze samotnie do Hiszpanii na sesje do magazynu "Life". Z Hiszpanii udał się do Nowego Jorku, gdzie zaszył się w mieszkaniu Mary i nie chciał go opuścić twierdząc, że jest obserwowany.
46
Hemingway był w złej kondycji psychicznej, martwił się o pieniądze i własne bezpieczeństwo.
Obawiał się, że nigdy nie powróci na Kubę, gdzie pozostawił w sejfie swoje rękopisy, był przekonany, że FBI go śledzi, a którejś nocy Mary znalazła go ze strzelbą w dłoni. Pisarz trafił do szpitala na kolejne zabiegi elektrowstrząsami. Z kliniki powrócił do domu w Ketchum 30 czerwca. Dwa dni później, 2 lipca 1961 roku Hemingway zastrzelił się ze swojej ulubionej strzelby. Jest pochowany na cmentarzu Ketchum.
Lubisz ciekawostki?

Podobne tematy

23 ciekawostki o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu
23 ciekawostki o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu
Witkacy
Stanisław Ignacy Witkiewicz powszechnie znany jako Witkacy był pisarzem, malarzem, filozofem, dramatopisarzem, powieściopisarzem i fotografem. Był n ...
30 ciekawostek o Tove Jansson
30 ciekawostek o Tove Jansson
Nie tylko mama Muminków
Tove Jansson była fińską pisarką, malarką, ilustratorką i rysowniczką komiksów. Świat poznał ją przede wszystkim jako autorkę książek o Muminkach, cho ...
20 ciekawostek o Elizie Orzeszkowej
20 ciekawostek o Elizie Orzeszkowej
Polska George Sand
Eliza Orzeszkowa była wybitną pisarką epoki pozytywizmu.W swojej twórczości poruszała tematy dotyczące problematyki społecznej, narodowościowej, kobie ...
21 ciekawostek o Aleksandrze Fredro
21 ciekawostek o Aleksandrze Fredro
Hrabia herbu Bończa
Aleksander Fredro uznawany jest za najwybitniejszego komediopisarza w historii literatury polskiej. Pisał komedie obyczajowe, głównie z życia szlacht ...
47 ciekawostek o Stanisławie Wyspiańskim
47 ciekawostek o Stanisławie Wyspiańskim
Czwarty wieszcz
Stanisław Wyspiański nazywany czwartym wieszczem polskim był wielkim dramatopisarzem, poetą, świetnym portrecistą, twórcą witraży. Urodził się w Krako ...
35 ciekawostek o Oldze Tokarczuk
35 ciekawostek o Oldze Tokarczuk
Najmłodsza polska laureatka literackiej Nagrody Nobla
Jej twórczość charakteryzuje przede wszystkim wrażliwość na drugiego człowieka, na świat zewnętrzny. Stosuje formułę przypowieści, sięga po mity, meta ...
27 ciekawostek o Janie Brzechwie
27 ciekawostek o Janie Brzechwie
Adwokat - "Najśpiewniejszy poeta"
Jan Brzechwa z zawodu był adwokatem specjalizującym się w prawie autorskim, ale był przede wszystkim słynnym bajkopisarzem - autorem bajek i wierszy d ...
28 ciekawostek o Marii Konopnickiej
28 ciekawostek o Marii Konopnickiej
Kochliwa buntowniczka
Maria Konopnicka była wybitną pisarką okresu realizmu. Pisała wiersze, nowele, poematy, baśnie, które od zawsze stanowiły element kanonu lektur szkoln ...

Najnowsze tematy

11 ciekawostek o chlebie
11 ciekawostek o chlebie
Symbol wspólnoty
Chleb - symbol żywności, która od tysięcy lat odgrywa kluczową rolę w życiu człowieka. Od starożytnych cywilizacji po współczesność, chleb był stałym ...
16 ciekawostek o marihuanie
16 ciekawostek o marihuanie
Kontrowersyjna używka
Marihuanę, zwyczajowo nazywaną również konopiami indyjskimi, od dawna otacza aura kontrowersji i fascynacji. Jest to roślina, której historia sięga ty ...
14 ciekawostek o Salem
14 ciekawostek o Salem
Amerykańska stolica grozy
Salem, nazywane "Miastem Czarownic", budzi skojarzenia z tajemnicą, historią i niezwykłymi wydarzeniami. Położone na wschodnim wybrzeżu, w stanie Mass ...
19 ciekawostek o Kirunie
19 ciekawostek o Kirunie
Szwedzkie miasto z lokalną anomalią magnetyczną
Kiruna, miasto zakorzenione w sercu Laponii, stanowi nie tylko ośrodek górniczy, lecz także fascynujące centrum kultury, historii i natury arktycznej. ...
16 ciekawostek o Bali
16 ciekawostek o Bali
Wyjątkowe miejsce na ziemi
Bali to wyspa w archipelagu Indonezji, jedna z najbardziej popularnych wysp w regionie Azji Południowo-Wschodniej. Słynie z bogatej kultury i tradycji ...
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
9 ciekawostek o żółwiu Jonathanie
Najstarsze znane żyjące zwierzę lądowe
Żółw Jonathan to wyjątkowa postać w krainie zwierzęcych legend. Jego imponujący wiek i niezwykła historia życia uczyniły go jednym z najbardziej znany ...
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
19 ciekawostek o Aleksandrze Wielkim
Strategiczny geniusz, którego rządy rozpoczęły epokę hellenistyczną
Aleksander Macedoński, znany także jako Aleksander Wielki, jest jedną z najbardziej fascynujących postaci w historii starożytnej. Uważany za militarne ...
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
17 ciekawostek o Auguste Rodinie
Francuski Michał Anioł
Auguste Rodin, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy XIX wieku, pozostaje jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii sztuki. Jego prace, odznacz ...

Podobne tematy