Południowa część kraju obejmuje znaczną część Jeziora Wiktorii, które Uganda dzieli z Kenią i Tanzanią.
Zdecydowana większość kraju leży w północno-zachodniej części prekambryjskiej Wyżyny Wschodnioafrykańskiej. W zasadzie cały kraj jest wyżynny, ze średnią wysokością 1500 m n.p.m. Obszar wyżynny stopniowo obniża się ku południu w kierunku kotliny Jeziora Wiktorii.
W zachodniej części Ugandy Wyżyna Wschodnioafrykańska gwałtownie się urywa i przechodzi w tektoniczny Rów Środkowoafrykański.
Najwyższym szczytem tych gór i całej Ugandy jest Góra Stanleya o wysokości 5110 m n.p.m. (najniższym punktem jest Nil Biały - 614 m n.p.m.)
Ruwenzori, obok Kilimandżaro i góry Kenia jest jednym z trzech obszarów w Afryce, gdzie występują współcześnie lodowce.
Drugim co do wielkości obszarem górskim w Ugandzie jest masyw wulkaniczny z wysokim na 4127 m n.p.m. wygasłym wulkanem - Elgon.
Kampala rozwinęła się wokół starego fortu założonego przez Brytyjską Imperialną Kompanię Wschodnoafrykańską w 1890 roku. Prawa miejskie uzyskała w 1949 roku, a w 1962 roku, wraz z uzyskaniem niepodległości przez Ugandę, została stolicą kraju.
Miasto jest głównym ośrodkiem gospodarczym i kulturalnym kraju. Działa w nim wiele zakładów przemysłowych (włókienniczych, metalowych, drzewnych, maszynowych, spożywczych), a także Ugandyjskie Towarzystwo Naukowe, założone w 1933 roku, Uniwersytet Mekerere, założony w 1922 roku, wyższa szkoła techniczna oraz liczne instytucje kulturalne.
Na południowy zachód od Kampali znajduje się międzynarodowy port lotniczy Entebbe.
Królestwo Buganda zostało utworzone na przełomie XIV i XV w. W 1894 roku Brytyjczycy objęli je protektoratem, który trwał do 1962 roku. Wtedy to Buganda stała się częścią niepodległej Ugandy.
Mieszkańcy Ugandy i jednocześnie królestwa Bugandy posługują się językiem suahili.
W I wieku ludy te zostały podporządkowane przez przybyłych z północy Nilotów. W X-XV w. powstało na tych terenach państwo Kitwara, którego szczyt rozwoju przypadł na wiek XIV-XV.
Po rozpadzie Kitwary na terenie obecnej Ugandy powstało wiele państewek plemiennych, z których najważniejsze były królestwa: Ankole, Bunjoro, Toro i Buganda. W XIX wieku Buganda objęła tam hegemonię.
Panujący Mutesa I przyjął islam i nawiązał kontakty z innymi państwami afrykańskimi (Egiptem i Zanzibarem), a także z Brytyjczykami. Już od połowy XIX wieku zaczęli przybywać tam misjonarze, a w 1888 roku działalność rozpoczęła Brytyjska Kompania Wschodnioafrykańska, która objęła Bugandę protektoratem. W początkach XX wieku protektorat brytyjski rozszerzył się na cały kraj.
W czasie II wojny światowej Ugandyjczycy walczyli w szeregach armii brytyjskiej. Po zakończeniu wojny Afrykanie po raz pierwszy zasiedli w radzie prawodawczej, zaczęły powstawać pierwsze afrykańskie organizacje polityczne wyznające doktrynę lewicową.
w 1962 roku proklamowano niepodległość Ugandy, a rok później ogłoszono ją republiką. Pierwszym prezydentem Ugandy został Edward Mutesa.
Przeprowadzono też nacjonalizację przemysłu i handlu. W wyniku zamachu stanu rządy objął generał Idi Amin, który wprowadził w kraju brutalną dyktaturę. Dyktator wysiedlił z kraju wszystkich Indusów, co doprowadziło do załamania handlu.
W wyniku działań Amina życie straciło około 300 tys. Ugandyjczyków.
Jest to organizacja terrorystyczna, która od 1987 roku zabiła w Ugandzie kilkadziesiąt tysięcy osób. Założycielem i przywódcą ruchu jest Joseph Kony, samozwańczy prorok i głos Boga i Ducha Świętego, którego "Stwórca zesłał by ocalić lud Acholich.
Ideologia LRA opiera się na mieszance chrześcijaństwa, mistycyzmu, rdzennych religii i czarów. Celem ich działalności jest ustanowienie państwa teokratycznego, opartego na Dziesięciu Przykazaniach, wraz z kulturą i tradycją ludu Aczoli.
Czyniono wiele wysiłków mediacyjnych, m.in. przez papieża, lecz zostały one zignorowane przez Kony'ego. Organizacja „Invisible Children Inc."rozpoczęła kampanię na rzecz odsunięcia od władzy Josepha Kony'ego i uwolnienia dzieci-żołnierzy.
Siły LRA mogą liczyć nawet 3000 żołnierzy, w tym około 1500 kobiet i dzieci. Większość żołnierzy to dzieci.
Ogromna większość goryli górskich znajduje się w Parku Narodowym Bwindi, a kilka innych w Parku Narodowym Mgahinga, oba w południowo-zachodniej Ugandzie.
Atrakcją Parku Narodowego Królowej Elżbiety są lwy wspinające się na drzewa. Lwy wspinają się na drzewa tylko wówczas, gdy ścigane są przez inne lwy lub dzikie bawoły. Tymczasem lwy w QENP celowo wspinają się na drzewa i odpoczywają na nich po południu, gdy słońce jest wysoko na niebie - jest to wyjątkowe zjawisko.