Osadnictwo na terenach wokół dzisiejszego Kairu istniało już ponad pięć tysięcy lat temu. Z biegiem lat okolice miasta przechodziły z rąk do rąk, od Faraonów, przez Imperium Rzymskie oraz liczne dynastie Arabskie po Brytyjczyków. W 1517 roku miasto trafiło do strefy wpływów Imperium Osmańskiego, w 1798 roku znalazło się pod okupacją francuską by już w 1804 powrócić pod skrzydła Osmanów.
Choć Turcy oficjalnie sprawowali władzę nad Egiptem do 1914 roku, kraj a więc i Kair znalazły się pod wpływem Wielkiej Brytanii. Wtedy właśnie miasto zaczęło się rozwijać i kierować ku zachodowi. Rozpoczęto budowę luksusowych dzielnic, obiektów użytkowych, sieci kolejowych.
Miasto założono jeszcze przed XXXI wiekiem p.n.e. a opuszczone zostało dopiero w VII wieku n.e. po najeździe Arabów. Wtedy to też nowym centrum administracyjnym ustanowiono położone nieopodal miasto Fustat.
Fustat przechodziło z rąk do rąk by ostatecznie spłonąć z polecenia wezyra Shawar ibn Mujir al-Sa'di, który ewakuował mieszkańców podczas oblężenia miasta przez krzyżowców pod dowództwem króla Jerozolimy Amalryka I i nakazał doszczętne spalenie. Na miejscu spalonego Fustat znajduje się jedna z dzielnic miasta - Stary Kair.
Pierwotnie nazywało się al-Manṣūriyyah i zostało wzniesione na północny-wschód od Fustat na polecenie fatymidzkiego generała Al-Qaid Jawhara ibn Abdallaha. Budowa nowej osady trwała około czterech lat. Po zakończeniu budowy stało się ono nową stolicą kalifatu fatymidzkiego. Przybył więc do niego ówczesny kalif Al-Mu’izz i zmienił jego nazwę na Qāhirat al-Mu'izz i od niej właśnie wywodzi się obecna nazwa miasta.
Dynastia Fatymidów wywodziła się od syna Fatimy, córki Mahometa i rządziła Egiptem do połowy września 1171 roku.
Była siedzibą władców Egiptu przez prawie 700 lat. Jej budowę rozpoczął Saladyn w roku 1176 by chronić miasto przed atakami krzyżowców. Budowa zakończyła się w roku 1183 i aż do 1849 pełniła rolę siedziby władców Egiptu.
Na terenie cytadeli zbudowano Meczet Muhammada Alego. Został ukończony w 1848 roku jest jednym z najbardziej charakterystycznych budynków Kairu.
Zajmuje powierzchnię około ośmiu kilometrów kwadratowych. Na jego środku znajduje się duży trawnik otoczony rondem. W jego pobliżu znajdziemy budynki rządowe, siedzibę Ligi Arabskiej, Hotele, meczet Umara Makrama, Instytut Goethego i Muzeum Egipskie.
Plac był miejscem wielu mniej lub bardziej krwawych zamieszek i protestów (między innymi Marszu Miliona, podczas rewolucji przeciw rządom prezydenta Husniego Mubaraka). W miejscu tym organizacje islamskie przeprowadziły również kilka zamachów bombowych (w 1993, 1997 i 2005 roku).
Plac Tahrir podczas Marszu Miliona, 8 lutego 2011 roku.
Jest największym muzeum sztuki egipskiej na świecie. Podziwiać w nim można między innymi królewskie mumie, posągi faraonów i ich żon, posągi bóstw egipskich czy przedmioty znalezione w grobowcu faraona Tutanchamona (w tym jego złotą maskę). Muzeum mieści się w neoklasycystycznym budynku oddanym do użytku 15 listopada 1920 roku.