Kulinaria
Ciekawostki o faworkach
Tradycyjny karnawałowy przysmak
Faworki są obok pączków najbardziej znanym karnawałowym przysmakiem. Kształtem przypominają kokardkę lub wstążeczkę, a swoją nazwę zapożyczyły z francuskiego - faveur. Jak to zwykle bywa, powstały przez przypadek gdzieś na Litwie lub w Niemczech i dzięki temu możemy teraz rozkoszować się ich smakiem. Są kruche, delikatne i słodkie. Nie sposób wyobrazić sobie karnawału, a zwłaszcza Tłustego Czwartku bez tych frykasów.
1
Faworki są tradycyjnymi chrupkimi ciastkami w kształcie złożonej kokardki, smażonymi w głębokim tłuszczu, posypywanymi cukrem pudrem. Tradycyjne ciasto na faworki powinno zawierać mąkę, dużo żółtek, kwaśną śmietanę, proszek spulchniający i odrobinę spirytusu.
2
Istnieje wiele przepisów na ciasto faworkowe. Niektóre przepisy przewidują dodawanie do niego smalcu, masła lub margaryny, całych jaj i cukru. Niektórzy cukiernicy dodają do faworków drożdży.
3
Faworki tradycyjnie smażone były od dawna na terenie Litwy, Niemiec, a także Śląska. W zależności od regionu nosiły też różne nazwy: chrust, chruścik, czasami kreple, choć było to określenie obejmujące również pączki.
4
Najbardziej powszechną nazwą są jednak faworki. Pochodzi ona od francuskiego słowa "faveur", co oznacza wstążkę, tasiemkę - faworki właśnie mają podobny kształt.
5
Istnieje legenda na temat powstania tego smakołyku. Jak to zwykle bywa, o powstaniu faworków zdecydował przypadek. Otóż, pewien nieuważny cukiernik przygotowując pączki, wrzucił do gorącego tłuszczu kawałek rozwałkowanego ciasta na pączki. W głębokim, gorącym tłuszczu, ciasto skręciło się w warkocz i nabrało złocistej barwy. Cukiernik szybko wydobył je z tłuszczu i posypał cukrem pudrem - w taki sposób nieświadomie stał się autorem nowego cukierniczego przysmaku.
6
Na przestrzeni lat, ciasto na faworki ulegało modyfikacjom. Początkowo wytwarzano je z ciężkiego, tłustego ciasta na pączki. Później próbowano je wytwarzać z ciasta lanego, biszkoptowego, a teraz z ciasta "bitego"!
7
Dobrze "zbite" ciasto jest podstawą udanych faworków. Po połączeniu składników ciasta i wyrobieniu go, należy je wielokrotnie uderzać wałkiem, specjalnym kijem lub jakimś dogodnym przyrządem, tak, aby powstało jak najwięcej pęcherzyków powietrza. Trzeba to robić wytrwale, gdyż dzięki temu zabiegowi będą lekkie i delikatne. Jest to dobry sposób na wyładowanie wszelkich frustracji.
8
Kolejnym warunkiem udanego wypieku jest cieniutkie rozwałkowanie ciasta. Im cieńsze ciasto, tym faworek delikatniejszy i bardziej chrupiący. Grubsze są twardsze i cięższe.
9
Dobrze jest dodać do ciasta odrobinę spirytusu lub octu. Dzięki temu faworki w trakcie smażenia będą wchłaniały mniejszą ilość tłuszczu, a po usmażeniu będą lżejsze i bardziej chrupiące.
10
Smaży się je bardzo krótko, odwracając na drugą stronę zaraz, jak tylko się zrumienią. Aby zmniejszyć jeszcze ilość tłuszczu, należy wykładać je na papierowy ręcznik, aby się odsączyły.
11
Tradycyjnie układa się faworki w piramidkę i posypuje cukrem pudrem. Można je przechować, ale zwykle się to nie udaje, gdyż świeżutkie są najlepsze.
12
Aby były ładniejsze, do wycinania pasków z ciasta można stosować karbowane radełka.
13
Faworki są pyszne, jednak dość kaloryczne. W 100 g znajduje się 511 kcal, a jeden faworek o wadze ok. 17 g zawiera ich aż 87.
14
Dość podobnym do faworków smakołykiem są churros - tradycyjny, tłusty wypiek hiszpański w formie długiego pręta o przekroju w kształcie gwiazdy. Wytwarza się je z wyciskanego na głęboki olej ciasta (składającego się z mąki pszennej, oleju i cukru). Podaje się posypane cukrem pudrem lub zanurzone w czekoladzie. Churros znane są w Ameryce Łacińskiej, południowo-zachodnich stanach USA, Portugalii i Turcji.
