Ciekawostki o Antonio Vivaldim

Przyszedł na świat w dość ubogiej rodzinie. Jego ojciec, Giambattista Vivaldi, z zamiłowania muzyk, początkowo zarabiał na życie jako miejski cyrulik. Grał na skrzypcach i w tym charakterze został zatrudniony w bazylice św. Marka w Wenecji jako członek orkiestry. Przypuszcza się, że posiadał rudy kolor włosów, ponieważ angażowany był do orkiestry jako "Giambattista Rossi" lub "Giambattista Vivaldi detto Rossetto". I cechę tę przekazał najstarszemu z sześciorga swoich dzieci - Antonio.

Po raz pierwszy wystąpił publicznie w 1696 roku, grając razem z ojcem w bazylice jako skrzypek. Zgodnie z panującymi wówczas zwyczajami, Antonio, jako najstarszy syn, został przeznaczony do stanu duchownego, choć nigdy nie czuł powołania do bycia kapłanem. Nauka w tym kierunku nie przychodziła mu łatwo, dlatego studia ukończył stosunkowo późno. Święcenia kapłańskie przyjął w wielu 25 lat, w 1703 roku.

Ospedale della Pieta było klasztorem, sierocińcem i szkołą muzyczną dla dziewcząt w Wenecji, działającym w XVII-XVIII wieku. W Wenecji istniały cztery podobne instytucje, a ich celem było zapewnienie domu i edukcji dzieciom, które zostały osierocone, lub których rodziny nie były w stanie ich utrzymać. Instytucje te były finansowane przez Republikę. Najzdolniejsi uczniowie zostawali członkami renomowanej orkiestry i chóru Ospedale.

Znajdująca się w Ospedale della Pieta szkoła muzyczna słynęła z doskonałego poziomu kształcenia muzycznego oraz z cotygodniowych koncertów, które gromadziły szeroką publiczność. Ze szkołą współpracował też niezwykle wówczas popularny we Włoszech kompozytor Domenico Scarlatti.

W 1705 roku został opublikowany jego pierwszy zbiór sonat a tre (sonata triowa, sonata na dwa instrumenty solowe i basso continuo), a cztery lata później nowa seria sonat skrzypcowych. W 1711 roku stworzył swój autorski cykl koncertów zatytułowany "L'Estro Armonico". Dla Ospedale della Pieta tworzył do końca życia.

Premiera miała miejsce 17 maja 1713 roku w Teatro delle Grazie w Vicenzy. Polska premiera miała miejsce w 2010 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w ramach cyklu Opera Rara.

Pierwsze dwa lata spędził na dworze margrabiego Hesse-Darmstad w Mantui, gdzie zajmował się głównie komponowaniem muzyki świeckiej.

Do Wenecji powrócił w 1727 roku posiadając już prawdopodobnie ostateczną wersję swojego najbardziej znanego dzieła Il cimento dell'armonia e dell'inventione ze słynnym zbiorem Le quattro stagioni - Cztery pory roku.

Istnieje przypuszczenie, że to on sam jest ich autorem. W partyturze zaznaczono, które fragmenty sonetów odnoszą się do której części muzyki.

Skomponowane zostały około 1720 roku w Mantui, a wydane w Amsterdamie w 1725 roku z dedykacją czeskiemu hrabiemu Wenzlowi von Morzin, który był mecenasem Vivaldiego.