Zwierzęta
Ciekawostki o Turkuciu podjadku
Gryllotalpa gryllotalpa
Swoją nazwę zawdzięczają temu, że często uszkadzają plony rolne i powodują straty. Przynajmniej tak kiedyś bywało, gdyż populacja tych owadów w ostatnich latach znacznie się zmniejszyła i nie stanowią one realnego zagrożenia. Są spokrewnione z pasikonikami, szarańczą i świerszczami. Prowadzą nocny tryb życia unikając w ten sposób zagrożenia ze strony ptaków, które ze względu na duże rozmiary turkucia nie mają problemów z jego dostrzeżeniem.
1
Jest szeroko rozpowszechniony w Europie, zwłaszcza południowej. Żyje również w północnej Afryce i zachodniej Azji. W Polsce można go spotkać w każdym rejonie od nizin aż po tereny górzyste.
2
Preferuje wilgotne tereny gdzie dobrze im się kopie w ziemi. Spotkać je można na łąkach, polach uprawnych, mokradłach, rzecznych dolinach. Mogą zadomowić się również w szklarniach.
3
Jest jednym z największych owadów w Polsce. Samice są większe od samców. Dorosła samica ma około 70 mm długości a samiec około 50 mm.
4
Jego ciało ma kolor ciemnobrązowy z żółtawym zabarwieniem części spodniej. Jego ciało pokrywają niewielkie, delikatne, aksamitne włoski, które nadają mu opalizującego refleksu. Ma przezroczyste, i pokryte żyłkami układającymi się we wzór siatki. Przez większość czasu są pofałdowane, gdyż turkuć rzadko ich używa pozostając głównie pod ziemią.
5
Owad ten jest doskonałym kopaczem, świadczą o tym jego mocarne przednie kończyny. 
Kończyny te przypominają połączenie łopaty z grabiami i znacząco ułatwiają owadom podziemne prace. Większość życia spędzają pod ziemią, w której drążą skomplikowane systemy tuneli.
6
Są wszystkożerne, ich głównym składnikiem diety są korzenie roślin. Uzupełniają ją jednak pokarmem mięsnym takim jak ślimaki, dżdżownice, pędraki i drutowce.
7
Turkucie budują złożony system tuneli, które zamieszkują przez cały rok. Sieć taka może sięgać głębiej niż metr pod powierzchnią gruntu i złożona jest z przecinających się tuneli, które jednak są zbyt wąskie by można było w nich manewrować dlatego owady te poruszają się w nich wyłącznie do przodu i do tyłu.
8
Samce, zwłaszcza podczas ciepłych wiosennych wieczorów wydają charakterystyczne “chrupiące” dźwięki. Ma to na celu zwabić samice, a aby zwiększyć donośność wydawanych przez siebie odgłosów budują pod ziemią specjalną komorę rezonującą.
9
Podczas sezonu rozrodczego, który ma miejsce późną wiosną, samica składa od 100 do 350 jaj. Są one składowane w specjalnie przygotowanej podziemnej komorze i pilnowane przez samicę. By podnieść temperaturę w gnieździe, samica może podgryzać korzenie roślin nad nim rosnących po to by uschły i umożliwiły dostęp promieni słonecznych do gleby. Jaja wykluwają się po 10 - 20 dniach od złożenia.
10
Wyklute larwy (nimfy) pozostają pod opieką matki przez około trzy tygodnie. Zanim osiągną dorosłość przechodzą sześć wylinek, a proces ten może trwać od roku do nawet trzech. Owady te wydają na świat jedno pokolenie rocznie.
11
Największym zagrożeniem dla tych owadów są ptaki (gawrony i szpaki), krety, ryjówki, chrząszcze i pajęczaki. Kiedyś były również tępione przez człowieka jednak ich populacja drastycznie zmalała i nie stanowią już większego zagrożenia dla upraw.
12
Ich populacja maleje drastycznie na skutek działalności rolniczej. Pestycydy i osuszanie terenów podmokłych to główne czynniki działające na szkodę tego gatunku.
13
Można spotkać je w handlu. Niektórzy hodują je w terrariach by badać ich życie, inni używają tych owadów jako przynętę na suma albo szczupaka.
